zaterdag 11 december 2010

Wikileaks overdenkingen

Wikileaks is rete interessant en het houdt zelfs mijn moeder bezig. Buiten alle ratio ben ik qua gevoel voorstander van Wikileaks. Door gebrek aan tijd heb ik niet heel veel onderzoek gedaan. Een half jaar geleden heb ik wel actief door de logs van Irak heen gebladerd. Maar een goed onderbouwde mening vormen over Wikileaks is niet zo gemakkelijk. Gelukkig zie ik dit ook terug bij andere mensen die een beetje op twee benen hinkelen. Laat ik beginnen met waarom ik voor Wikileaks ben. Dat komt omdat ik een afkeer heb van macht. Macht is iets onontkoombaars en blijkbaar noodzakelijk, maar mijn ervaring is dat macht bijna altijd gebruikt wordt uit egoïstische motieven, en dat die motieven bestaan ten gunste van de gebruiker van die macht. Je hebt macht in het klein; de politieagent die je op jouw nummer zet en daar genoegdoening uit haalt, of de baas die iets tegen de zin van een medewerker gedaan krijgt door middel van het stellen van sancties als het niet gedaan wordt. En je hebt macht in het groot; de Verenigde Staten (onder G. Bush) die Irak binnenvallen. Ik heb me laten vertellen dat grote bedrijfsovernames statistisch gezien slecht uitpakken, maar dat ze vaak worden uitgevoerd omdat het ten goede komt van de CV of bankrekening van de huidige (interim) directeur.

Ideaal gezien zou een regering en dus overheid niet gebaseerd mogen zijn op het machtsprincipe van individuele personen, vandaar ook dat een democratie als regeringsvorm zo populair is. Maar hoeveel recht zou een overheid moeten hebben om dingen in het geheim te mogen doen? Wikileaks ondermijnt een gedeelte van die macht op een non-conventionele manier. Hoe machtig de Verenigde Staten ook zijn, ze zijn niet in staat om Wikileaks ongedaan te maken dat doet me genoegen. Heb je wel eens het standpunt bekeken vanuit een Irakees burger die zijn auto verpulverd ziet worden onder een pantservoertuig omdat deze niet stil willen staan? Hoe moet de familie zich voelen van overledenen die omgekomen zijn terwijl er geen aanwijsbare reden was, wat die overledene heeft fout gedaan? Ik kan me voorstellen dat in hun standpunt de Verenigde Staten de terroristen zijn en in dat licht dus de “bad guys”. En dat wij als Nederlanders de “bad guys” steunen.

Ik zie Wikileaks dus als strijder tegen de macht en die de waarheid achter die macht wil laten zien.

Er zijn ook veel dingen die ik tegen Wikileaks heb. Het punt van een klokkenluiders is dat deze dingen aan het licht brengt die de wereld zou moeten weten, misstanden. Maar nu wordt er steeds meer gepubliceerd wat niets met klokkenluiden te maken heeft, maar met het openbaren van alles wat niet geopenbaard is. Soms dus teveel transparantie. En als je dus alles wilt publiceren van overheden, maar lijkt het erop dat bijvoorbeeld Assange een geheime agenda heeft? Wikileaks lijkt zelf niet erg transparant te zijn. Dat kunnen zijn pareren door aan te geven dat als je transparant zouden zijn, ze direct zou worden opgepakt en ontmanteld.

Dat groepen mensen zich geroepen voelen om mee te doen aan het aanvallen van websites. Op zich snap ik de motivatie wel. PayPal maakt het Wikileaks moeilijk om aan donaties te komen, maar aan de andere kant, als je online wilt bankieren moet je adres wel kloppen. De reden van afsluiting lijkt dus wel valide al vraag ik me af of dit in samenspraak is gedaan? Het is niet netjes als je stroom wordt afgesloten voordat de afnemer zich heeft kunnen verdedigen. Maar dat websites direct worden aangevallen (al zet dat geen zoden aan de dijk), lijkt me niet direct de manier. Dalijk ga je dezelfde middelen gebruiken als diegene gebruikt waartegen je vecht. Ik denk dat je hiermee sympathisanten van Wikileaks afschrikt. Veel mensen willen zich niet vereenzelvigen met dit soort activisten.

Nu las ik een weblog van Arjan Dasselaar en kwam daardoor uit bij Clay Shirky die een geweldig artikel schrijft over Wikileaks. Hij geeft aan wat de onmogelijkheid is om volledig transparant te zijn, maar ook dat er soms iets revolutionairs nodig is om een verandering te bewerkstelligen. Wikileaks is geen eindpunt, maar een begin van een beweging. En inderdaad, initiatieven komen als paddenstoelen uit de grond (Open Breda, Open Leaks, Operatie Leakspin).

Eigenlijk is Wikileaks ook gewoon een media. En ook een voorbeeld van hoe de wereld aan het veranderen is. Doordat internet iedereen met iedereen verbind en steeds meer digitaal wordt vastgelegd is het totaal geheimhouden steeds onmogelijker geworden. Dat gaat de wereld veranderen, en ik hoop in iets goeds.

Dus Wikileaks is misschien niet het antwoord op de openheid die wij zoeken als burger in een regering, maar het is wel een eerst aanzet waarna evolutie volgt.

Dit stukje is niet zo duidelijk geworden als ik vooraf voor ogen had, toch vind ik het belangrijk om gezegd te hebben. En zoals ik al schreef, het zijn overdenkingen. Er moet nog een helder beeld uit voort komen.

woensdag 17 november 2010

RIM PlayBook vs Apple iPad

Ik wil ook wat kortere artikelen bloggen, hier een eerste aanzet. Getriggerd door een artikel in iPadplanet.nl wil ik mijn analyse geven op een onderdeel uit dit artikel.

RIM-topman Jim Balsillie heeft gisteren op de Web 2.0 Summit de vloer aangeveegd met Steve Jobs en de Apple iPad. Eén onderdeel van dat “aanvegen” gaat over de apps. Hier is een quote uit het onderliggende artikel :

Balsillie says that native apps still have their place, but he insists that they shouldn't replace web technologies. "There's still a role for apps," he said. "But can you use your existing content? Can you use your existing web assets?...Do you need a set of proprietary tools to bring existing assets [onto a device] or can you use your known tools that you use for creating web sites?"

Vrij vertaald zegt Jim dat apps wellicht nog wel een plaatsje hebben op de tablet maar ontwikkeling vooral plaats zou moeten vinden op de browser zodat apps niet opnieuw gemaakt hoeven te worden speciaal voor de Playbook. Op zich heeft hij daarbij wel een punt, zeker omdat het RIM wellicht onmogelijk lijkt om een community aan zich te binden die apps voor de playbook gaat ontwikkelen.

Toch denk ik dat hij vooral in een valkuil stapt. Apps geven namelijk een mogelijkheid voor een ontwikkelaar om geld te verdienen. Voor Apps kun je namelijk geld vragen en voor een webapp zal je een ander betaalmodel moeten verzinnen, bijvoorbeeld op basis van een abonnement. Niemand gaat betalen voor het gebruiken van een webapp (anders dan op basis van een abonnement).

Het grote voordeel van apps is dat je er geld voor kunt vragen en dat betaling eenduidig en gemakkelijk wordt afgehandeld middels een eenduidig systeem. Apps zijn dus een kans en gezien het succes wat Apple er mee heeft een zeer succesvolle.

Persoonlijk vind ik ook dat apps wel degelijk iets toevoegen. Ze richten zich namelijk op één specifieke taak en de generieke zaken van een webbrowser (knoppen, navigeren, adresbalk etc.) kun je weglaten waardoor er meer over blijft om die specifieke taak te ondersteunen. Daarnaast kan een native app altijd een rijkere beleving realiseren ten op zichte van een webapp.

Daarbij roemt RIM zich op het gebruik van flash. Flash is juist iets wat je *niet* wilt op je mobiele apparaat. Flash vreet energie en is je batterij dus sneller op. Ik ben benieuwd hoe lang een playbook meegaat voordat deze opgeladen wordt. Apple vind batterijduur een cruciaal punt en ik ben het daar mee eens. Als je de macbook air van binnen ziet dan lijkt 80% uit batterij te bestaan. Dat is visie.

Nu vind ik de iPad slechts een goed begin en denk ik dat er veel alternatieven komen en dat juich ik toe. Weet ook zeker niet of mijn 2e tablet ook van Apple zal zijn. iTunes is een draak en het nodig hebben van een computer stoort me erg aan de iPad. Op dit moment denk ik niet dat er een serieus alternatief is voor een iPad (zelfs de nieuwe Mac Book Air niet), maar er zijn genoeg verbeterpunten mogelijk. Daarnaast heeft RIM wel onderscheidende producten en zijn ze groot op de zakelijke markt. De playbook lijkt me ook een goede stap en zou best succesvol kunnen zijn.

donderdag 11 november 2010

Cloud computing gaat nooit meer weg

Vandaag is er weer een artikel van mij gepubliceerd op de website van de computable:

http://bit.ly/d227Xm 

Of lees het artikel hieronder:

Met veel plezier las ik een artikel uit 1995 van Clifford Stoll in the newsweek ( http://www.newsweek.com/1995/02/26/the-internet-bah.html )  . Daarin voorspelt hij dat het Internet een hype is en waarom het internet nooit een nirwana zal worden. Nu, vijftien jaar later weten we wel beter. Nu is het best moeilijk voor te stellen dat er mensen zijn die niet in het internet geloven.
Toch zijn de argumenten die Stoll in zijn artikel gebruikt best actueel en is er wat voor te zeggen. Er wordt een hoop gebruld op het internet zonder bronvermelding, het zoeken naar diepgaande informatie die minder voor de hand ligt is nog best lastig door de grote hoeveelheid informatie en volgen we nog steeds niet massaal een studie die volledig wordt gedaan op het internet. Het punt is dat achteraf redeneren altijd makkelijk is terwijl het ook anders had kunnen zijn.


Toen de boekdrukkunst zijn intrede deed rond vijftienhonderd konden de 'Scribes' (Schriftgeleerde vind ik een slechte vertaling van het woord) ook niet voorstellen wat een vlucht dit zou nemen en wat voor impact het zou hebben op de maatschappij. De scribes schreven alles nog over en dit was een beroep met hoog aanzien. Achteraf is het zo logisch dat de boekdrukkunst er was en nooit meer weg zou gaan net als we nu weten dat het internet of iets dergelijks nooit meer weg zal gaan.
Dat brengt me tot het onderwerp van dit artikel: Cloud computing. Net als dat de boekdrukkunst niet rond vijftienhonderd is uitgevonden is ook cloud computing niet onlangs uitgevonden. Cloudcomputing gaat ook nooit meer weg. De één noemt het een hype, de ander prijst het de hemel in of zegt dat het it-afdelingen overbodig maakt, maar als je logisch redeneert is de conclusie niet moeilijk te trekken.


Iets meer dan honderd jaar geleden waren fabrieken veelal gevestigd in de nabijheid van rivieren. Stromend water was een toepasbare krachtbron en deze kracht kon omgezet worden in mechanische beweging. Later werd de waterkracht gebruikt om elektriciteit op te wekken wat handig was omdat de kracht uit elektriciteit wat generieker toepasbaar was. Je kon niet alleen een motor laten draaien, maar de fabriekshal ook nog van licht voorzien. Denk je dat mensen toen de visie hadden hoe dominant elektriciteit in hun leven zou worden? Dat het een algemeen toepasbaar iets zou worden? Ik denk het niet.


Nu zie ik het installeren van een server en het handmatig beheren van een groep servers en bijvoorbeeld het hosten van een internetpagina op die servers als de waterkrachtbron zoals de rivier dat was voor een fabriek. Het vergt plaats-specifieke arbeid en het rekening houden met zeer lokale factoren die arbeidsintensief zijn. Deze specifieke zaken wil je eigenlijk veel generieker benaderen zoals stroom uit de muur. Prik en klaar. Dat de energiecentrale allemaal knappe staaltjes werk verricht om dit mogelijk te maken geeft niet. Het is immers voor een zeer grote groep gebruikers en als je dit uitsplitst per gebruiker is het extreem veel goedkoper dan dat elke gebruiker zijn elektriciteit gaat opwekken. Zo is het ook met cloud computing. Ik hoef niets te begrijpen van schaalbaarheid, fail-overs, latency als ik een website op het internet wil hebben. Ik neem deze dienst gewoon ergens af voor weinig. Dit gaat ook op voor het beheren van gebruikers, werkplekken, storage, et cetera. Waarom zelf het wiel uitvinden als ik het uit de muur kan krijgen?


'Dit kan nog niet! Zover zijn we nog niet, er zijn allemaal problemen!' is wellicht het verweer. Maar er zijn zo ver ik weet geen technische beperkingen die het bij voorbaat onmogelijk maken. En als het kan zal het gebeuren. Er zijn twee menselijke drijfveren die succes garanderen. Gemak en prijs. Waarom is de appstore van Apple zo populair? Omdat het zo gemakkelijk is om daar geld uit te geven. Als een bedrijf op een gemakkelijke manier voor relatief weinig geld zijn automatisering in kan kopen, dan gaat dit werken. Gemak en prijs zijn twee kenmerken die ook bij cloud computing horen. Het is gemakkelijk om een clouddienst af te nemen, dit gaat vaak op basis van selfservice; maak een account aan, kies het product en het eerste gebruik is gratis. Hier komt vaak geen menselijke inspanning aan de kant van dienstverlener van pas en dat kan een reden zijn waarom de prijs concurrerend is. Ook gemak, want het kan zeven dagen in de week, 24 uur per dag.


Een ander facet van cloud computing is dat het niet te maken heeft met een specifieke server, een specifieke verbinding, een specifieke harde schijf. Als er iets stuk gaat hoeft er niet nagedacht te worden over hoe dit vervangen dient te worden. Hoewel de infrastructuur zeer complex kan zijn is het vervangen van een falend onderdeel iets waar geen intelligentie voor nodig is, en wellicht geen menselijk handelen (en robot kan ook een harde schijf vervangen).


Betekend cloud computing het einde van de it-afdeling? Absoluut niet. Ik denk dat het vooral een verschuiving wordt. Traditioneel beheer zal wellicht beperkt worden, maar functioneel blijven er nog genoeg uitdagingen over. Software moet worden ingericht, bi'ers moeten nog steeds analyses maken en relaties leggen tussen zaken. Bedrijfsprocessen dienen nog steeds aangesloten te worden op automatiseringsvraagstukken. De werking van een bedrijf en diens automatisering is nog steeds arbeidsintensief.
Diegene die 'cloud computing? Bah!' roept zal over vijftien jaar ook artikelen teruglezen waarom gelachen wordt. In 2000, 2001 werden er nog nauwelijks artikelen via het internet gekocht in Nederland. Velen, waaronder ikzelf, zagen niet in dat massaal online winkelen normaal zou worden terwijl dit onvermijdelijk is.


Het is goed om er bij stil te staan hoe de wereld er over vijftien jaar uit ziet. Als ik me aan een voorspelling zou wagen is een grote verandering dat grote dienstverlenende organisaties stervende zijn. Dat sociale netwerken producten gaan produceren zoals boeken, muziek en zelfs films. Dat organisaties niet per definitie bestaan uit een identiteit ingeschreven in de kamer van koophandel, maar bestaan uit lossere verbanden en (tijdelijke) samenwerkingen.


Wees op je hoede als je kritisch bent over de toekomst. Want voordat je het weet wordt er na vijftien jaar hartelijk om gelachen.

woensdag 27 oktober 2010

Het probleem van een kapotte (externe) harde schijf

In de afgelopen vijf jaar heb ik vier harde schijven zien overlijden binnen de garantieperiode. Toch heb ik maar in één geval aanspraak durven maken op garantie. Toen was de schijf zeer traag, maar werkte nog wel. Die kon ik tenminste nog grondig formatteren. Maar stel je hebt een externe harde schijf gekocht als back-up van al je bestanden en hij gaat stuk. En er staat data op van je klanten of andere gevoelige informatie. Wat doe je dan?

Want garantie bestaat voornamelijk uit retourneren of inleveren. En hoe weet je dan dat data en informatie niet verkeerd terecht komt? Ik ken twee gevallen van goede kennissen waarin deze een harde schijf kocht als nieuw of via een 2e hands site waar nog zeer veel gegevens op stonden. Als een harde schijf stuk gaat kun je zelf meestal niet meer bij de data komen. Formatteren gaat dan dus niet meer, en even voor de zekerheid een schroevendraaier er doorheen slaan doet je claim op garantie geen goed.

Als je de schijf inlevert weet je gewoon niet wat er mee gebeurd. Je kan de leverancier vertrouwen, maar je moet ook de koerier vertrouwen en alle medewerkers die er mogelijk wat mee doen, of het recycle bedrijf als je leverancier besluit dat een schijf maken te duur is en meteen een nieuwe meegeeft.

Het gaat er dus om dat je niet wilt dat ander mensen jouw data in kunnen zien. Maar wat als er ingebroken wordt? Of vraag je wel eens af waar de gemiddelde MKB-er zijn back-up van bedrijfsgegevens bewaard? Eén probleem is al vaak dat een ondernemer geen verstand heeft van de techniek. Maar ook je data veilig op het internet opslaan is relatief. Want gebruik jij een kastje (zo’n reader die je ook gebruikt bij internet bankieren) om op je data bij de online back-up provider in te loggen? Want al staat de data versleuteld en is de verbinding versleuteld, er is maar een gebruikersnaam en wachtwoord nodig om erbij te kunnen.

Daarnaast is er nog zoiets als phishing. Het hengelen naar gegevens. De technieken worden steeds geavanceerder en als het mij als moeite kost om er niet in te trappen, hoe moet dat mijn moeder vergaan? Een ander probleem is integratie. Je kent dat wel; je gebruikt een online service en die biedt aan om contacten van een andere service te importeren. Hoe zeker weet je dat jouw ingevoerde gebruikersnaam en wachtwoord niet opgeslagen en misbruikt wordt? En gebruik je voor elke dienst een andere gebruikersnaam en wachtwoord? Het wachtwoord bij service A kan misschien ook gebruikt worden bij service B.

Het zijn reële problemen en die beginnen al bij een kapotte harde schijf….

woensdag 13 oktober 2010

Dropbox: een cloudbelofte ingewilligd

Hier is mijn artikel welke ook op Computable is gepubliceerd: http://bit.ly/bczks4 

____

Eind vorig jaar kreeg ik mijn eerste iPhone. Voor mijn werk gebruik ik een laptop als ik buiten de deur ben, bij een klant heb ik een vaste werkplek en thuis heb ik ook een pc waarop ik veel doe. Toen de iPad uitkwam zag ik ook daarvan de waarde in (snelle, simpele internetconsumptie) en zodoende merkte ik steeds vaker dat ik tijd kwijt was aan simpele handelingen.
Of het nu ging over een document wat ik aan het schrijven was of dat de administratie belde met een vraag waarvoor ik bij mijn scans moest zijn, het levert veel onnodig werk op. Daarnaast doe ik ook altijd mijn best om minimaal één backup buiten de deur te hebben voor als er brand uitbreekt of als er wordt ingebroken (zij nemen ook de losse harde schijf mee). Ik had al gehoord van Dropbox, maar anders dan in Amerika lijken Nederlanders er huiverig voor om maandelijks een bedrag te betalen voor een online service. Omdat ik met al die computers en apparaten toch steeds vaker tegen problemen aan liep heb ik Dropbox uitgeprobeerd.

Dropbox is een online service en applicatie die de mogelijkheid biedt bestanden veilig en versleuteld op te slaan op een virtuele harde schijf op het internet. Waar mijn data precies staat weet ik niet, maar dropbox is een soort schil om Amazone Webservices (AWS) heen. En daarvan weet ik dat bestanden inderdaad versleuteld zijn en gewoon niet te lezen zijn zonder de sleutel: gebruikersnaam en wachtwoord. Op veiligheid kom ik zo direct terug.

Een groot voordeel van Dropbox is dat de bestanden gewoon lokaal op de harde schijf staan, bijvoorbeeld in de map 'Mijn documenten', het enige wat je hoeft te doen is bestanden op te slaan in die map en ze worden automatische gesynchroniseerd met de Dropbox virtuele schijf op het internet. De bestanden zijn dus ook beschikbaar zonder internetverbinding. En om aan te geven hoe slim Dropbox werkt. Als een bestand wijzigt (bijvoorbeeld een Word-document), dan wordt alleen het verschil verstuurd over het internet en niet elke keer het hele bestand, maar het gaat verder: je kunt ook oude versies van het document terugzetten en dus de gehele wijzigingsgeschiedenis. Het is zelfs mogelijk verwijderde bestanden terug te halen. Waardoor dit backup- en restore-functionaliteit bied.

Eén van de grootste krachten van Dropbox vind ik dat het gewoon werkt zonder dat je het merkt. Ben je bang dat het de internetverbinding te zwaar belast? Dit is instelbaar. Verder is het gewoon een map op je computer en werkt beter dan alleen een virtuele schijf op het internet (bijvoorbeeld Skidrive of bijvoorbeeld een WebDav), het is namelijk sneller en werkt ook offline. Daarnaast is Dropbox goed te integreren met bijvoorbeeld apps op de iPad. Het verplaatsen van PDF-documenten van en naar de iPad zonder externe hulpmiddelen werkt niet erg gebruiksvriendelijk, maar met Dropbox kun je ze gewoon openen in bijvoorbeeld iBooks zodat deze ook offline als boek beschikbaar is. Omdat een betaalde Dropbox 50 GB of 100 GB groot is, leent dit zich niet om alle bestanden offline tot de beschikking te hebben op de iPad. Ook daar is aan gedacht, je kunt bepaalde mappen kiezen die offline op de iPad beschikbaar moeten zijn.

Mijn lofzang gaat verder. Het (gecontroleerd) delen van bestanden werkt zeer krachtig en verfrissend zonder dat de ander Dropbox hoeft te installeren. Je kunt mappen delen en zelfs mappen publiekelijk toegankelijk maken. Hierin zit een wereld aan mogelijkheden, denk maar eens aan de kracht van samenwerken, net zoals dit bijvoorbeeld mogelijk is met Google Docs.
Ook over het gebruik en de prijs is goed nagedacht. 2 GB is onbeperkt gratis en geeft een goede indruk wat het allemaal doet. Voor 99 dollar per jaar heb je 50 GB tot je beschikking. En het maximale op dit moment is 100 GB. Met de gunstige dollarkoers kost deze service dan minder dan zeven euro per maand.
Zitten er nadelen aan Dropbox? Zeker, maar de nadelen zijn vooral als de standaard functionaliteit niet aansluit op jouw specifieke behoefte en hebben ook een relatie met betrekking tot veiligheid. Sommige gebruikers vinden het jammer dat de bestanden gewoon op je computer staan. Als je laptop wordt gestolen staan de Dropbox-bestanden daar ook gewoon op. Dat kun je overigens weer oplossen door de Dropbox een versleuteld gedeelte van de schijf (of een versleutelde schijf) te zetten en Dropbox niet direct te starten als Windows opstart.

Zowel de verbinding als de bestanden zijn versleuteld opgeslagen, maar je moet een applicatie die integreert met Dropbox wel vertrouwen dat ze jouw gebruikersnaam en wachtwoord niet opslaan en misbruiken. Vooral phishing is hierbij een belangrijke bedreiging.
Het gebruik van Dropbox geeft wel een idee waar we naar toe gaan. En hiermee doel ik op het altijd en overal beschikken over je data, het virtualiseren van computers en de schaalbaarheid die hierdoor ontstaat. Hierdoor ontstaan er ook nieuwe dreigingen, maar stilstaan is achterop lopen en ik maak graag gebruik van nieuwe faciliteiten die mijn leven beter maken. Ze zijn in ieder geval het onderzoeken waard.

dinsdag 5 oktober 2010

#TVOH The Voice Of Holland: Een analyse

Ik ben geen fan van talentenshows. Idols heb ik best een aantal keer gezien en leedvermaak van mensen die zichzelf belachelijk maken vond ik best vermakelijk. Toch haakte ik na een aantal keer kijken af, en ondanks dat winners best goed terecht zijn gekomen (veelal in Theaters) heb ik het idee dat een groots artiest beter tot zijn recht komt als deze groeit op een “organische” manier. Maar hierover gaat mijn stukje niet. Ik heb een aantal afleveringen van TVOH gezien (het is nu 5 oktober) en ik ben onder de indruk. Voor veel mensen zal het gewoon een fijn programma zijn, maar als je goed op let is hier meer aan de hand. Het is mijn waarneming en ik zal uiteen zetten wat ik heb gezien en waarom ik dat zo goed vind.

Allereerst de veelgenoemde afwijking met de “traditionele” talentenshows. De artiest kiest de jury in plaats van omgekeerd. Althans, de jury kiest eerst voor het talent op basis van zang (ook een afwijking van het standaard recept), en dan kiest het talent zijn coach. Het lijkt een nuance verschil maar het werkt op meerdere fronten. Je hebt de verrassing van een jurylid na het omdraaien, een mooi filmmoment wat een piekje in de pretbeleving geeft en de spanning wie wanneer zal drukken. Het jury lid moet het talent overtuigen voor hem te kiezen en daarmee komt een jurylid mooi uit de verf en is heerlijk om te zien omdat diens enthousiasme aanstekelijk werkt. Het jurylid beargumenteerd zijn verhaal ook en daarmee leer je de jury ook beter kennen en is er meer interactie. Dit concept zou waarschijnlijk niet goed werken als er geen vooraudities zijn gedaan.

Dit is slechts een opwarmertje. De rijkheid aan details is verbluffend: Soms hoor je Nick & Simon heel even overleggen of ze zullen drukken. Maar door de vooraudities is de hele aflevering volledig gecomponeerd. Elke avond kent zijn verrassing, maar ook een paar dieptepunten omdat je niet alleen maar kan pieken. Er zijn meerdere invalshoeken die belicht worden zodat het plaatje zo lekker aanvult. Teleurstelling en verassing zijn prachtig in elkaar verweven tot een heerlijke beleving. Maar vergis je niet hoeveel duizenden uren voorwerk er is verricht voor het maken van een anderhalf uur spektakel. Er zit zelfs een patroon in de audities (geen twee falen achter elkaar, elke uitzending heeft weer een oude bekende of een telg van een beroemde Nederlander) en dat in elkaar gemonteerd tot een huzarenstukje waarin zelfs elk achtergrond geluidje en muziekje geen toeval is. Het is niet alleen goed bedacht, het is ook nog eens door een boeket aan professionals in elkaar gezet waarbij het lijkt dat er bij elk onderdeel de beste van de beste is gekozen om de taak uit te voeren. Ook de bril van Nick (of Simon) is verdwenen en de styling is per aflevering aangepast.

Nu is dit de eerste ronde en ik ben benieuwd welke verassingen TVOH in petto heeft voor de volgende fases van de show om de aandacht erbij te houden. Overigens heb ik nog geen hele aflevering op TV gezien, maar zo goed als alles via de iPad achteraf bekeken. Enorm voordeel is dat ik dan met een goede koptelefoon op zit en het geluid daardoor veel beter is dan het standaard geluid uit je televisie. Daarnaast is het talent ook griezelig goed! Net als een goede Whisky al veelal gerijpt, maar ook bijzonder dat ze met de andere insteek toch weer een hele nieuwe markt aan talent hebben aangeboord. Hoe krijg je dat nu voor elkaar?

Het mag duidelijk zijn dat ik diep respect heb voor de bedenkers, makers en uitvoerders van The Voice of Holland. Ik schrijf dit op een voor mij zakelijke blog omdat ik hieruit veel lessen trek en parallellen zie met bijvoorbeeld mijn werk. Het programma mag er dan makkelijk te consumeren uit zien, er ligt zeer veel bloed, zweet en tranen aan ten grondslag. Als ik mijn vrouw vraag; “Denk je dat Google een technologisch wonder is?”, dan antwoord ze “Huh? Nee. Je tikt een paar woorden in en je ziet een lijstje met resultaten.”. Nu wil ik TVOH niet vergelijken met Google maar de overeenkomst is dat het lijkt op andere dingen die je kent, maar dat er een hele wereld achter zit. Voor mij is een andere les dat succes niet één factor van geluk is, maar dat er heel veel dimensies samen moeten komen en dat het niet op één persoon aan komt. Een andere les is dat je nog steeds succes kunt hebben in een volwassen markt. Er zijn al veel talentenshows, dat betekend niet dat er geen ruimte is voor nog een talentenshow en dat geldt ook voor software/sites/smartphones etc. Zo denk ik dat er nog steeds nieuwe banken (geldbanken that is) succes vol kunnen zijn, winkels zich nog vreselijk kunnen vernieuwen en er betere manier zijn om piraterij te bestrijden, ik zie zelfs mogelijkheden voor nieuwe automerken.

Ik hoop echt dat TVOH zijn huidige succes naar de finale toe prolongeert. De voortekenen zijn in ieder geval goed.

vrijdag 17 september 2010

Hoe is de iPad na vijf maanden?

Dit is een follow-up op de iPad. Begin mei kreeg ik mijn iPad en was erg enthousiast. Wat zijn mijn bevindingen na vijf maanden?

Eigenlijk is het gegaan zoals ik verwacht had, en ook gehoopt. Ik, maar ook mijn vrouw en soms mijn kinderen gebruiken de iPad als casual computer. Gewoon even erbij pakken, wat dingen doen en wegleggen. Voordat ik na mijn werk rijd (3 keer in de week Zoetermeer <> Eindhoven) , kijk ik nog even snel of er files staan en welke route ik het beste kan nemen. Of als ik een stukje wil fietsen met de kinderen of ik een bui op mijn kop krijg. Iets wat ik overigens ook goed met de iPhone kan checken (wat op elke smartphone zit overigens).

In de avond lees ik het nieuws, of kijk ik wat er op tv komt. Eigenlijk speel ik er weinig spelletjes op, terwijl ook dat er prima op kan. Ik heb overigens het 32Gb WIFI model, wat voor mij prima is aangezien ik hem verder niet meeneem ergens naar toe. De batterij duur is nog steeds prima, en van een filmpje kijken gaat hij niet sneller leeg dan van een spelletje of internet. Af en toe kijk ik er een hele film op, of zoek ik op YouTube naar beelden van nieuwe gadgets op iets dergelijks.

Wat ik merk is dat ik er weinig op typ en grote typ dingen vermijd. Ook een document bewerken doe ik zelden en het aangeschafte pages gebruik ik nooit. Hiermee kom ik tot een lijstje van dingen die ik er niet op doe, of waarvan ik vind dat het op de iPad niet lekker werkt:

> Door gebrek aan (goed) multitasken maak ik geen notities op de iPad over dingen die ik lees en waarvan ik wel notitie zou willen maken.
> Het even snel ophalen van documenten om te lezen werkt niet lekker. Pas als ik ze via iTunes aan mijn bieb het toegevoegd werkt het lezen wel lekker. GoodReader krijg ik niet goed aan de praat met mijn WebDav omdat dit over een andere dan de standaard poort gaat en ik heb geen dropbox account of iets dergelijks. Ik ben overigens begonnen met Dropbox en dat ziet er wel veel belovend uit.
> Het invullen van formulieren vind ik nog steeds niet heel erg lekker werken, als ik iets uitgebreid moet bestellen, dan doe ik dat liever op een PC of laptop.
> Research doe ik  veel liever achter een PC of laptop. Als ik research open ik vaak pagina’s op tabbladen en hou ik de focus op het huidige scherm, soms heb ik wel eens 20 vensters open staan omdat dit voor mij het snelst werkt. Ik geloof dat multitasken zoals dit bijvoorbeeld op de iPhone gerealiseerd is mijn probleem niet oplost.
> Multitasken zonder dat je twee vensters naast elkaar open kunt hebben lost voor mij het probleem niet op.
> Het formaat van de iPad leent zich wel voor het kijken van programma’s of films, maar is geen optimale ervaring. Door de verhoudingen van het scherm mis je een deel van de zijkant of verlies je veel ruimte door de zwarte balken onder of boven.
> door het glanzende oppervlak blijft het toch vaak poetsen. Op de iPhone irriteert het me zelden, op de iPad wel wat vaker.
> e-mail lezen en beantwoorden gaat op zich wel, maar de interface vind ik toch niet optimaal. Je kunt maar 1 mail per keer openen en niet snel en gemakkelijk door folders bladeren. Ik ben het overzicht erg snel kwijt.
> foto’s kijken gaat niet soepel als ze niet lokaal op je iPad staan. Ik heb meer dan 80 Gb aan foto’s, met tooltjes op mijn computer kan ik wel foto’s kijken, maar erg lekker en snel werkt dat niet. Omdat de iPad foto’s wel heel erg mooi kan weergeven is het zonde dat je om de foto’s van de vakantie van vorig jaar, niet even snel kan laten zien aan visite.

Zijn dit grote nadelen? Op zich niet, maar het maakt wel duidelijk dat de iPad niet alles vervangt en toch een vrij specifieke rol heeft. Ook de spelletjes die ik speel zijn op zich wel goed vermaak, maar missen diepgang en bijvoorbeeld schiet spellen zien er niet uit en ik vind het absoluut niet lekker spelen. Ik lees weleens kritiek op de iPad als e-reader, maar ben het daar geheel niet mee eens. Lezen op de iPad gaat prima, en maar zelden ervaar ik het als een gemis dat je niet in de volle zon kunt lezen. Ook is het ideaal dat je in bed gewoon het licht uit kunt doen (fijn voor mijn vrouw) en toch verder kunt lezen. Al is het gewicht dan niet ideaal, en uren lezen zit er dan ook niet in.

Zo nu en dan lees ik de krant via PressReader en dat werkt best goed. Het grote voordeel vind ik dat je echt de krant lees en niet artikelen zoals je dit op een internet pagina leest. Zodoende pak je ook sneller achtergrond verhalen en dingen waar ik niet naar op zoek was, maar wat wel leuk is om te lezen.

Ook even muziek luisteren zonder dat ik daar andere mee lastig val, bevalt prima en vooralsnog kan ik goed uit de voeten met 32 Gb.

Om de ervaring kort samen te vatten: Ik ben erg blij met de iPad, ik gebruik hem dagelijks en vooral om te browsen, e-mail te checken, iets op te zoeken of me te vergapen aan foto’s van diverse applicaties (EyeWitness, Fotopedia, etc.). Zo nu en dan kijk ik een filmpje of een aflevering van iets wat ik gemist heb, en ook twitter gebruik ik meer op de iPad (en iPhone) dan op de computer zelf. Dit gaat voor mij ook op voor bijvoorbeeld Facebook.

Daarnaast vind ik dat je een mooi apparaat krijgt voor een zeer schappelijke prijs, ook kijk ik uit naar concurrenten en denk ik dat er nog veel verbeteringen mogelijk zijn.

vrijdag 16 juli 2010

Business Intelligence?

Business Intelligence krijgt weer momentum. En terecht, sturen op informatie en meten welk effect die sturing heeft kan het onderscheidend vermogen van een bedrijf sterk doen toenemen. Toch heb ik nog niet erg veel succesvolle implementaties meegemaakt. De succesvolle die ik heb gezien waren niet oorspronkelijk als BI opgezet, maar evolutionair zo gegroeid. En ik denk dat daar een sleutel voor succes te vinden is.

Zoals ik vaker geschreven heb en de komende tijd ook vaker zal schrijven is dat alle modellen fout zijn… en sommige bruikbaar. (George Edward Pelham Box). Modellen zijn slechts een beschrijving van de werkelijkheid. Ze missen accuratesse omdat de echte wereld nu eenmaal complexer is dan een model, hoe uitgebreid die ook moge zijn.

Om een systeem te realiseren waarmee BI te bedrijven valt heb je vaak ETL processen nodig. Extract Transformatie en Laden. Onlangs tijdens een proces bleek echter dat ETL in deze volgorde niet optimaal is. EVLT zou in mijn ogen en met dit inzicht de volgorde moeten zijn: Extracten, Verrijken, Laden en Transformeren. Het transformeren voor het laden zorgt er namelijk voor dat je op allerlei manieren in de knoop kunt raken met de logica. Stel je extraheert consumenten uit een databron tijdens het transformeren bepaal je het voorkeursfiliaal voor deze consument, dan laad je de data naar een data warehouse . Stel dat je het algoritme aanpast voor het selecteren van een voorkeursfiliaal, dan moet je *alle* consumenten opnieuw laden om deze regel toe te passen. Als je het transformeren na het laden laat plaatsvinden kun je regels en algoritmes veel sneller aanpassen en realiseren. Of je maakt gebruik van een 2e staging area, maar dan kom je precies uit bij mijn volgende punt. BI lijkt te veel en te snel te verzanden in een technologisch vraagstuk en dat is eigenlijk fundamenteel fout.

Het bedrijven van BI heeft in principe niets met techniek te maken. Vaak heb je alleen een technische invulling nodig en kan techniek het bedrijven van BI sterk bevorderen.

Ik ga terug naar de betekenis van BI. In mijn ogen is BI het maken van zakelijke beslissingen op basis van beschikbare informatie en kunnen meten wat deze beslissingen voor effect hebben. Je gebruikt de BI dus om sturing te geven aan het bedrijf en bij te sturen op basis van de waargenomen veranderingen.

Voordat je BI gaat toepassen dien je jezelf eerst een aantal vragen te stellen en een domein model te maken over hoe jouw business in elkaar steekt. Ik zal een paar voorbeeld vragen opsommen met de relatie naar het domein model en de valkuilen wat BI zo interessant maar ook zo lastig maakt.

- Hoe groot is mijn klantenverloop?

- Wat zijn de voornaamste oorzaken van dit verloop?

- Welke dingen kan ik doen om mijn verloop terug te dringen?

Hoe groot is mijn klantenverloop is al een vraag die niet direct zwart-wit te beantwoorden is. Heb je een abonnement? is er maar één soort abonnement? Wanneer is een klant geen klant meer? Als de laatste abonnement opgezegd is. Wat is de peildatum. Het moment van opzeggen, of het moment dat het abonnement echt afloopt. Als het niet om een abonnement gaat, kies je dan de laatste aankoop en kies je de termijn waarop je besluit dat een consument niet meer als een klant gezien wordt? En er zijn zelfs mengvormen mogelijk (het bedrijf heeft zowel abonnementen als verkoop van goederen). Of er is een onderscheid tussen geregistreerde klanten en ad hoc klanten. Als je een idee of besluit hebt genomen wat als klantverloop gezien wordt dan wil je ook weten wat de redenen zijn van jouw klanten waarom ze geen klant meer zijn. Lag het aan de prijs? Of de service? Of aan het overlijden van een klant. Hoe meet je de oorzaak en wat is de bron van het vastleggen? Stel dat het stoppen met klant zijn per telefoon gaat en dit proces is uitbesteed aan een extern callcenter. Weet je dan precies hoe dat proces verloopt? Al wordt de reden vastgelegd, hoe betrouwbaar is die informatie? Het zijn allemaal factoren die feiten ineens veel zachter maken dan wat je in de eerste instantie denkt. Er zijn aanvullende factoren die relevant kunnen zijn. Stel dat de business is dat je een meiden blad uitgeeft. Dan wil je bijvoorbeeld ook weten wat de leeftijd van de klant is op het moment van opzeggen zodat je dit in dimensies kunt weergeven. Ook kunnen bepaalde gegevens heel misleidend zijn. Stel dat je inzicht hebt op de gemiddelde leeftijd van je klant dan kan deze zeer sterk afwijken van de leeftijd van de daadwerkelijke klant. Dit kunnen wel tieners en gepensioneerden zijn. Dan is de gemiddelde leeftijd misschien 40, maar die strookt totaal niet met de werkelijkheid als je steekproeven neemt.

Als de eerste vragen beantwoord zijn dan kun je beslissingen nemen om het klantverloop tegen te gaan. De procedure van opzeggen kan veranderd worden, of dat opzeggingen door andere personen uitgevoerd worden dan aanmeldingen. Of dat je een bepaalde aanbieding doet die mensen toch besluit klant te blijven (aanbiedingen in relatie met de oorzaak waarom klanten opzeggen). BI is pas interessant als de verandering meetbaar is. Wat is het effect van een verandering de eerste maand, kwartaal, jaar? Welke andere veranderingen vonden plaats? Hebben die veranderingen ook invloed en kan dat gekwantificeerd worden?

BI is dus eerst het stellen van vragen, onderzoeken welke informatie je hebt en wat de betrouwbaarheid is van die informatie en het protocol hoe de informatie geïnterpreteerd moet worden. Dan het presenteren van de informatie en het maken van beslissingen en het meten van de veranderingen die plaatsvonden naar aanleiding van die beslissing. Daarnaast kan het wijzigen van het retentiebeleid ook invloed hebben op de gemiddelde marge die gemaakt wordt, of kunnen andere zaken onder druk komen te staan. BI is dus ook de iteratie van verzamelen, beslissen en evalueren. BI is dus een lopend proces en beleid, niet een project.

Mijn ervaring is overigens dat het gebruiken van BI evolutionair benadert dient te worden. Niet één grote ommezwaai in beleid met een enorm project om het te realiseren, maar kleine vragen die goed te dimensioneren zijn, in het begin vooral operationele data waar niet teveel business rules op los gelaten zijn. Kleine beslissingen en een simpele manier van meten en evalueren en in kleine stapjes verder te groeien en te leren wat werkt en niet werkt. Daarnaast veel verticale communicatie. In BI is het van belang dat de data engineer goed communiceert met de business analist en dat de analist goed communiceert met de manager. Daarnaast merk ik in het algemeen op dat communicatie tussen engineer en manager zeker geen overbodige luxe is. Het helpt als de engineer ook weet wat de manager wil of wat de achterliggende behoefte is.

Dit opiniestuk geeft mijn kijk op BI weer. Omdat het op opinie berust en mijn persoonlijke ervaring doe ik er geen bronvermeldingen bij of hyperlinks naar meer informatie over het onderwerp. Ik gebruik het volgende artikel hiervoor als excuus: http://www.theatlantic.com/magazine/archive/2008/07/is-google-making-us-stupid/6868/

Henri
16 Juli 2010

vrijdag 4 juni 2010

John Strand & The iPhone: A love story

Two things might seem a bit odd on my weblog. First, this is my first post in English, second, it’s about a person. This may sound irrelevant for this weblog, but let me just tell the story and then see what merit is has got.

It all started with a hyperlink. I clicked it and so landed on a page of Strand Consult and requested the report: The Moment of Truth – a portrait of the iPhone. It was around 25th of march in 2010. When I got the 107 pages PDF I was curious about its content. They were myths around the Iphone to be busted. I got my first iPhone 3GS just before Christmas 2009 and fell in love with it. I am used to not like smart phones at all and was most of the time pretty content with my nokia or SonyEricsson. A mobile phone is for calling and SMS I thought, but iPhone definitely changed that.

Now there’s something strange with the iPhone. It polarizes people into two groups: Lovers & Haters. And oh! What does it look like religion. If you love the iPhone you will be scolded at and usually be called a Fan boy. And if you denied being a Fan boy, then you just have convinced them to be a fanboy. You may call me a fanboy, but hear out my story.

So I got my report from Strand Consult and was curious about busted these myths:

1. The iPhone drives data traffic into mobile operators networks
2. The iPhone helps operators attract new customers
3. The iPhone is good business for mobile operators
4. The iPhone is dominating the mobile services market
5. App store is a huge success that has revolutionised the services market
6. There is money to be made by developing applications for the iPhone
7. It is iPhone customers that are generating the majority of online mobile surfing traffic
8. The iPhone has a large market share
9. The iPhone was the first mobile phone with a touchscreen
10. The iPhone is a technologically advanced mobile phone

Now, there’s some context here. John Strand is a Telco consultant, and as the report points out, the iPhone is no good for operators. The report is done with quit some research and is full of facts I did not check. However, the report is biased and it’s very clear that the writer is not a fanboy but a hater. So far so good. John has some potentially good points and I am pretty sure that he does have a lot of Telco experience. But as it looks like a common wisdom: Love and Hate are very related. Hate is not the opposite of Love though, indifference is, and John Strand is not indifferent if it comes to the iPhone, and that’s an understatement.

My first opinion about the report was that it was too much opinion and mixing facts with this opinion and so creating a distorted view. I felt compelled to write a reaction to Strand Consult and I did. The answer coming very soon from one of his employees. It was sharp as a tack. The first sentence was: Thank you for your mail regarding our iPhone report! We are glad that you took time to read the entire 107 pages report in the last 3 hours!

And this was true, I wrote my reaction in three hours of receiving the report and this amused me greatly. John Strand is not an Ivory Tower guy and soon started to reply e-mails too. I had a lot of work to do, though I couldn’t resist starting a discussion and as a side action subscribed me for his biweekly newsletter. This resulted in me writing e-mails after each newsletter I received. Somehow this newsletters had the same effect on me what Michael Moore has with his documentaries. It shocks even if only 10% is genuine or true, but if you look closer the pictures is just not right. I am grateful for the emotion that I feel, and it was just since the newsletter yesterday (June 3th) that I actually did Google John Strand, and found the intimate relationship he has with the iPhone. In some video he’s upset by the iPhone getting so much attention. How can a company that only has 1% of the market get so much focus? It’s like you want to learn about the clothes industry and looking at a company who makes clothes for dwarves to learn from.

I received no newsletter of Strand consult without at least mention the iPhone. He’s upset that the media gives so much focus on the iPhone, but he himself does add to that focus by bashing the iPhone on every occasion he has. If you talk so much about something you sure as hell have emotions for it. Why would you else bother? Now in his last newsletter he stated: No I do not hate the iPhone and in the end; In conclusion I have nothing against the iPhone, but all lines of the newsletter (over 50) prove otherwise. He’s clearly envious or frustrated by the iPhone effect. I bet he does give the iPhone more than 1 percent of his attention.

So, what is my point? Is this about love & hate? Is this about the iPhone? Is this about John Strand? No.

There’re other lessons to be learned. It’s about how the world can be changed in a few years. How a relative small new player in a matured market can change the whole market. Many like me wondering what the next big thing will be. Like Clay Shirky writes about “Here comes everybody” and a world getting smaller each year, just an idea can be worth billions of dollars and change how the world works (or used to work). Who would have thought ten years ago that Apple would be worth more on Wall Street than Microsoft? But also I try to write more stories, and not just write about what I think without putting it in a story like this.

How can someone become what he intended to avoid? John surely didn’t plan to be so close related (entangled) to the iPhone. Yet he is. And if I can make one prediction (spot on!) , he will feel the same thing what I feel when reading his newsletters and react to this.

Henri Koppen
June, 2010.

Sources:

The Moment of Truth – a portrait of the iPhone
http://www.strandconsult.dk/sw3896.asp

John latest newsletter:
http://www.strandreports.com/sw4227.asp

Iphone and John making history:
http://www.roughlydrafted.com/2009/12/15/strand-consult-denmarks-illegitimate-iphone-angry-pundit-nutter/

The article who inspired me to write more (about love and the iPhone)
http://tech.fortune.cnn.com/2009/09/07/is-the-iphone-really-the-paris-hilton-of-mobile-phones/

Clay Shirky: Here comes everybody
http://www.shirky.com/herecomeseverybody/

Signs that you *are* a Apple Fan Boy
http://bit.ly/ae60PH

maandag 31 mei 2010

Azure pricing

Ik heb een tijdje gespeeld met Microsoft Azure. De cloud an sich is al ingewikkeld genoeg, maar Microsoft bood voor 3 maanden een soort van gratis versie aan. Nu is er niet zoiets als je account op pauze zetten en na 3 maanden ga je gewoon betalen.

Dit zijn de prijzen zoals deze gepubliceerd zijn:

· $0.15 per GB for data transfers from European and North American locations
· $0.20 per GB for data transfers from other locations
· $0.01 per 10,000 transactions

Wat de transacties precies inhouden is mij niet duidelijk. En mijn gevoel is momenteel dat Azure zeker niet door de menigte zal worden opgepikt. Het aan de praat krijgen kost nogal wat inspanning en documentatie die ik gevonden heb is matig. Daarnaast merk je aan alles dat het nog een 1.0 versie is. Vage foutmeldingen, een geweldig ongebruiksvriendelijke interface. Alsof ze het technisch werkend hadden en daarna zijn gaan sleutelen hoe het toegankelijk te maken voor ontwikkelaars. Ook support aanvragen was niet triviaal. Op een gegeven moment moest ik inloggen op een site met mijn Microsoft credentials op een site waar alleen een Microsoft banner was te zien maar waar heel Microsoft niet in de URL naar voren kwam.

MicrosoftCustHelpPage

Op zich vind ik de architectuur wel mooi opgezet met duidelijk onderscheid tussen code uitvoeren, data opslaan en SQL Server databases. Momenteel ben je nog wel afhankelijk van third party software om je database te managen want SSMS kan standaard niet connecten naar je Azure SQL Server database. En zoals ik al schreef kun je het na het aanmaken ook niet even uitzetten. Nu mijn drie maanden afgelopen zijn moet ik dus betalen. Dit schrikt mij in ieder geval af omdat ik nog geen concrete dingen live te zetten heb. Geen probleem als je een groot bedrijf hebt, maar voor een ZZP-er die wel een cloud deskundige had kunnen zijn is dit een drempel.

Overigens wordt er veel geschreven over Cloud Computing en ik heb ook weer een artikel in de maak. Er zijn drie partijen relevant als het gaat om cloud computing in een business to business scenario:

- Cloud / Hosting / Infrastructuur aanbieders (als dit niet de software aanbieders zijn)
- Software aanbieders (Leveranciers)
- Software afnemers (Klanten)
- Gebruikers (werknemers en relaties van klanten)

De grootste groep, de gebruikers, zal de cloud worst wezen. Ze gebruiken software en vinden het prettig dat het altijd lijkt te werken en dat ze er overal en altijd bij kunnen. Voor veel gebruikers is alles wat je op het internet doet en opslaat in de cloud.

De cloud voor klanten biedt op zich geen functionaliteit maar staat voor bepaalde zaken zoals beschikbaarheid, redundantie bij falen, schaalbaarheid en uitbesteding van IT zaken. Je kunt niets meer met de cloud als dat je zonder kan, maar het dekt of schept een aantal randvoorwaarden welke soms ook geboden kunnen worden zonder dat dit in de cloud functioneert.

Dan zijn er de software makers. Zij maken de cloud pas tastbaar. Partijen zoals SalesForce.com maar ook Exact, Loket, AFAS, RAET, etc. Traditioneel werd software geïnstalleerd en ingericht bij een klant, maar nu is er ineens een generieke versie die in de cloud opereert. Zij zitten met technische uitdagingen, maar ook met vragen hoe business modellen eruit moeten zien en voor hun is de cloud een groot ding. Zij hebben het gevoel mogelijk de boot te missen en moeten hier iets mee. Zeker als er gebruikt gemaakt wordt van Amazon EC2 of Microsoft Azure moeten er vraagstukken als restores, encryptie, latency, etc. beantwoord worden. Maar ook bij een “private cloud” in een datacenter zijn dit geen triviale vragen en komt er zelfs een hoop juridische zaken bij kijken. Voor hen is de cloud in als zijn facetten van grote betekenis. Zij moeten immers de cloud belofte waar maken.

Dan is er nog de partij die de laatste laag beheerd als dit niet de software maker is. Zij zijn eigenaar van de cloud, de servers, verbindingen, infrastructuur. Zij beheren de fysieke cloud.

In dit artikel blijf ik nog redelijk abstract, het punt is dat de cloud helemaal niet magische hype is, maar gewoon tastbare praktijk, welke hard in ontwikkeling is. Als techneut vind ik de verschillende concepten erg interessant. Amazon, Google en Microsoft hebben alle drie een cloud oplossing welke enorm verschillend is van elkaar en uitdagingen op een eigen manier invult. Hier gaan ik binnenkort verder op in. Doel van het artikel is de cloud tastbaar te maken.

vrijdag 14 mei 2010

Als het niet digitaal is, bestaat het niet.

Al jaren werk ik niet met papier en pen. Ik heb nooit netjes leren schrijven en zelfs mijn eigen schrijfsels waren na een dag voor mijzelf onleesbaar. Toen ik puber was schreef ik zelfs mijn liefdes briefjes op de computer en printte ik ze met een matrix printer (met die afscheurrandjes aan de zijkant). Gelukkig had ik de tijd mee dat de computer op kwam en nu is digitaal de standaard voor communicatie. Soms ontkom ik niet aan pen en papier bij klanten als ik een 1 op 1 gesprek heb, maar ook dan is de eerste stap die ik doe, de notities omzetten in tekst zodat ik deze kan mailen. Al was het maar ter bevestiging dat ik goed geluisterd heb.

Nu doe ik mijn administratie. Alle post die ik binnenkrijg scan ik in, de papieren lever ik bij de boekhouder in. Als iemand een vraag heeft, of als ik iets moet opleveren, bijvoorbeeld mijn statuten van de BV voor een zakelijke bankaanvraag, dan heb ik deze digitaal. Laatst kon ik iets niet vinden en ben ik dus in het papieren archief gedoken…. En heb ik het niet gevonden.

Voordat het internet groot was deed je kennis op tijdens colleges of lessen op school. Je las boeken en voor onderzoek ging je naar een bibliotheek of boekenwinkel. Nu kan ik me niet meer herinneren dat ik een goed boek gelezen heb over programmeren en al helemaal niet iets wat ik later als naslag werk goed kon gebruiken voor mijn werk. Zelfs nu, als ik een technisch probleem heb zijn er twee opties: Mijn netwerk van techneuten, maar veel vaker nog; Google. De digitale wereld heeft me zelfs zo veranderd dat ik moeite heb om snel dingen te vinden middels een index achterin een boek. Dan pas merk je hoe efficiënt het zoeken in een digitaal iets is. Toch is goede informatie een goudader die je niet aan de oppervlakte vind. Als je zoekt met Google zoek je vooral aan de oppervlakte. Na verloop van tijd leer je de juiste sites en forums kennen waar mensen aan dezelfde dingen werken en je dus sneller een oplossing vind. Je hebt zogezegd een goudader aangeboord. Ik erken ook wel dat de digitale wereld soms oppervlakkig is. Op nu.nl lees je artikelen die wel iets beschrijven maar mist de diepte om het ook te begrijpen. Als je alleen maar deze oppervlakkige dingen leest zul je de (niet digitale) wereld nooit echt leren begrijpen. Dit is overigens een groot verschil met een echte krant. In de krant lees je veel meer dan de hoofdlijnen en dwalen je ogen ook af naar minder groot nieuws wat wel interessant blijkt te zijn. Met de komst van de iPad komt het krant-lezen-gevoel overigens wel weer terug en zijn we weer terug op het digitale spoor van dit betoog.

Wanneer ben je zelf naar de bieb geweest om achtergrond informatie te lezen? Welke kennis heb je opgedaan die niet digitaal beschikbaar was (buiten studieboeken van school of iets dergelijks om)?

Ik heb een klant die orders per fax binnen krijgt. Deze worden ingescand en in digitale postvakken geplaatst waarna er een order ontstaat. Nu komt het wel eens voor dat een klant naar een orderstatus vraagt, en dat deze order nooit gevonden wordt. Ik plaatste vorig jaar een order bij een groot bedrijf en ook deze was zoekgeraakt. Vroeger werd er nog wel eens in een papieren dossier gezocht, maar nu krijg je direct antwoord aan de telefoon: Ik kan het niet vinden.

In mijn jeugd heb ik een film op video gezien en uit nostalgische overweging wilde ik deze nogmaals zien. Heb gezocht op IMDB en andere filmsites, maar niets gevonden.

Steeds meer besef ik dat als het er niet digitaal is, dan bestaat het dus blijkbaar niet (meer). En dat is toch een prachtige contradictie? Juist digitaal neemt geen fysieke plaats. Toch wordt de uitspraak steeds meer waar, al wordt bestaan op deze manier steeds meer Descartiaans.

woensdag 12 mei 2010

iPad te dominant?

Sinds vrijdag heb ik mijn iPad en ik doe er precies mee wat ik ervan verwacht had. Lekker bank hangen, internetten, bloggen en films kijken. Omdat het nieuw is, wil ik er ook veel over lezen, maar soms lijkt het wel alsof er niets anders meer bestaat dan de iPad en dit ergert veel mensen.

AppleMarketing1 

Dit was op Nu.nl, maar ik lees veel reacties op GizModo dat mensen zich afvragen of GizModo nog wat anders doet dan alleen maar over de iPad te schrijven. Wat me ook opvalt is het Apple liefde haat verhaal. Zoveel emotionele reacties, het lijkt haast wel religie. Ik vind het een fijn apparaat en bepaalde dingen zijn er erg goed op gedaan. Lange duur van de accu vind ik een groot onderbelicht voordeel, en multitasken en vooralsnog voor mij een grote tekortkoming. Daarnaast neemt Apple wel een risico met het beperken en afzonderen van de AppStore. Niettemin hoeven ze niet de grootste te zijn, als je maar winstgevend bent. Uiteindelijk denk ik dat Android groter wordt dan het iPhone OS. Minder beperkingen en meer verschillende hardware. Een goede gebruikerservaring realiseren met Android is dan wel weer een stuk ingewikkelder omdat je met veel meer zaken rekening moet houden. Overigens moedig ik concurrentie alleen maar aan. Het is toch alleen maar goed als er veel alternatieven komen? Dan wordt alles beter.

Ik ben mijn iPad intensief aan het gebruiken om echt te kijken of het apparaat aansluit bij de verwachtingen die ik voor deze nieuwe markt heb. Duidelijk is dat ik erg positief ben het het in ieder geval heerlijk vind werken, nadelen zijn er ook en hier is een opsomming:

  • Wordt erg kaal geleverd. Zelfs het draadje voor het opladen moet je ook gebruiken om te synchroniseren met je computer. Alles moet je extra aanschaffen en dit gaat serieus extra geld kosten. Ook aansluiten op TV moet met verloop stekkertjes.
  • Het scherm zit erg snel vol met vingers die je eraf moet boenen. Misschien dat een protector dit probleem kan verhelpen.
  • Multitasken is een serieus gemis. Juist omdat je meer op een iPad doet dan op een iPod touch of iPhone heb je dit echt nodig. Hopelijk zal de nieuwe firmware deze zomer dit probleem oplossen.
  • Filmkijken gaat geweldig, gisteren “Up in the Air” gekeken en die ervaring was erg goed, wel jammer dat het scherm niet de juiste formaten hiervoor heeft zodat je altijd een deel van je scherm afkapt of met behoorlijke zwarte balken zit.

Er is dus nog behoorlijk wat verbeteringen mogelijk. Niettemin ben ik een fan. Zo meteen is het apparaat ook in Europa te koop en als je de prijzen bekijkt lijken die erg hoog vergeleken met de dollar. Wat je echter niet leest in de diverse media is dat de amerikaanse prijzen zonder BTW zijn. Op de iPad van $ 599 komt dus direct al een $ 53 dollar aan belasting bij. Ook als je ziet dat de euro snel minder waard wordt is de (redelijke vaste) prijsstelling van Apple minder slecht dan het lijkt.

Als laatste puntje wil ik nog opmerken dat het in gebruik nemen van de iPad toch wel een zeer goede ervaring is qua synchroniseren en dergelijke. Je prikt hem in de computer en direct worden ook alle iPhone apps overgezet naar de iPad. Ook het kopen in de Amerikaans AppStore gaat vlekkeloos en de apps bestaan naast elkaar zonder dat je hier nadelen aan beleefd. Wel even tegoed kaarten kopen en een adres in de verenigde staten gebruiken om aan te melden. Niettemin is het gemak een van de grootste stuwers van het succes van Apple en zie ik als leermoment. Het geld wordt zeer gemakkelijk uitgegeven en het doet het allemaal gewoon. Dit heb ik anders meegemaakt.

Ja de iPad is erg aanwezig in het nieuws en ik denk dat dit ook wel terecht is. Het gaat namelijk om een hele nieuwe stroming aan gebruiksapparatuur en hopelijk krijgen we snel goede alternatieven van concurrenten. Ik denk alleen dat de concurrentie toch vrij lang op zich laat wachten en zie Android als de grootste kanshebber. In aantallen groeien ze volgens mij al sneller de iPhone OS en het is voor meer hardware geschikt, maar qua gebruikersgemak en aanbod moet nog wel heel erg veel gedaan worden.

zaterdag 1 mei 2010

iPad is geen toeval

Ik heb de iPad inmiddels besteld en verwacht hem maandag of dinsdag binnen. Farideh maakte een filmpje over de iPad, dus heb hem nu ook in handen gehad, en ook Cindy mijn vrouw is enthousiast. Al eerder schreef ik dat ik geloof in de iPad, en dat deze manier van consumeren de toekomst (op de korte termijn) heeft. Zo zul je ook zien dat TV’s steeds meer met het internet gaat doen. Ik verwacht heel snel TV’s met een webcam aan boord, of dat je deze in ieder geval via USB kunt gebruiken voor videofoon gesprekken. Maar ook het consumeren van internet gaat op TV’s gebeuren en ik geloof dat Samsung nu zelfs al een App Store heeft. Ook dat zal een grote vlucht gaan nemen.

Maar nu terug naar de iPad. Zonet las ik een artikel waar ik door nu.nl op gewezen werd: http://techcrunch.com/2010/04/29/hewlett-packard-to-kill-windows-7-tablet-project/ . HP zou een concurrent van de iPad medio dit jaar uitbrengen, maar ziet door voorlopig vanaf. Windows 7 zou toch niet goed genoeg werken en de batterij opslurpen. En hiermee wil ik aangevend dat Apple geen slechte keuze heeft gemaakt door de iPad uit te rusten met dezelfde software als de iPod touch. Ja, het leek wel beperkt en minder revolutionair, maar om als product te kunnen slagen was onder andere een langere batterijduur gewoon noodzaak. 10 uur non stop zonder te laden en een stand-by van 1 maand is dus ook bijzonder en kwam dus ook met concessies. Dit is ook één van de redenen waarom flash niet toegelaten wordt op de iPhone, iPad, etc. Steve Jobs heeft hier een uitgebreid stuk over geschreven: http://www.apple.com/hotnews/thoughts-on-flash/ . Wat ik niet wist is dat de processor in de iPad dus ook berekeningen deed voor het tonen van video door H.264 formaat toe te passen. Flash doet veel compressie dus in de software laag en daarmee is dus binnen vijf uur je batterij leeg.

Bepaalde keuzes bij de iPad leken in de eerste instantie wellicht minder innovatief te zijn, maar juist door de speciale mix hebben ze nu een killer product. Blijkbaar kun je gewoon geen laptop vervanger te maken op dit moment zonder tegen de grote nadelen aan te lopen zoals energie gebruik en een te zwaar operating system. Nu ben ik benieuwd of Microsoft Windows Mobile 7 wel de belofte waar kan maken.

Overigens denk ik dat er ook iPad-achtigen (noem het de Slate categorie) van andere bedrijven komen die ook succesvol zullen zijn. Android lijkt me namelijk prima geschikt hiervoor, ze hebben dan wel wat achterstand weg te werken en aangezien de prijzen van de iPad door veel analisten heel erg meevallen zal dat nog wel een zware dobber worden. De strijd zal dan vooral op prijs gestreden worden.

De laatste tijd kijk ik heel erg naar Social Media en Business modellen in de “nieuwe wereld” en vind ik het enorm interessant hoe de markt zicht ontwikkeld. Ik moet zeggen dat ik veel leer van Apple en bewondering krijg voor de manier waarop ze het doen. Aan de ene kant lijkt het een heel erg hard, commercieel en star bedrijf wat zich bijna als monopolist opstelt. Daarnaast lijkt Apple wel één grote hype en gevoel voor PR te hebben. Aan de andere leveren ze dus ook superieure spullen af en lopen ze een paar stappen voor op de concurrentie. Niet in sec hardware technologie en aantallen, maar wel in gebruikerservaring en vernieuwingen. Ik denk dat je leuke prijsvragen kunt uitschrijven met; wat wordt the next big thing van Apple? Of hoe ziet de 2e generatie iPad eruit? Bij deze neem ik me voor om de biografie van Apple te gaan lezen. Iemand een goede suggestie voor een boek of site?

Om terug te komen op de titel, de keuzes die voor de iPad gemaakt zijn komen niet uit de lucht vallen. In de eerste instantie ontving de iPad veel kritiek, maar nu blijkt al snel dat de concurrentie dezelfde problemen vraagstukken tegenkomt die Apple is tegengekomen. Ik zou het alleen maar fantastisch vinden als er een iPad killer komt, maar ik betwijfel of dit binnen twee jaar gaat gebeuren. Als het komt verwacht ik dat dit een Android/Google apparaat wordt. Ik kom hier over twee jaar op terug om dit te evalueren.

donderdag 22 april 2010

Waarom de Apple iPad succesvol wordt

Als je op het internet zoekt naar iPad kom je twee kampen tegen; de voor en tegenstanders. En de discussie is nogal fel. Er lijkt weinig tussenin te zitten.

Ik denk dat de iPad een (groot) succes wordt en zal dit toelichten.

Toen ik de presentatie van de iPad voor het eerst zag dacht ik alleen maar dat het om een grote iPod touch gaat, nu is mijn mening daarin niet heel erg veranderd maar zie ik nu wel in dat het apparaat een enorm gat opvult. Namelijk het gat van de gemakkelijke internet consumptie. Ik heb in de huiskamer in mooie laptop staan die altijd opgeladen is en binnen 10 seconden uit de slaapstand komt. Toch gebruik ik en mijn vrouw hem nauwelijks. Op zolder heb ik een computer altijd aan staan en daar heb ik nog een mooi scherm bij ook.

Waarom gebruik ik mijn laptop niet? Omdat het toch een groot ding is, adapter eruit, open klappen en dan een muis besturen met een muispad (onderop het toetsenbord). Een iPad daarentegen pak je op en die doet het. Je tikt op browser en bam, je zit op het internet. Binnen 10 seconden is de mail gecheckt en kun je hem eventueel ook weer wegleggen.

Maar er is meer. Door de apps die ook al zo fijn werkten op de iPhone ben je nog sneller waar je wezen wilt. Buienradar, Hyves, YouTube, etc. Maar ook het lezen van de krant gaat niet alleen sneller en ook gewoon beter. Juist door het grotere scherm kun je er dingen mee die je met de iPhone wel kan, maar qua gebruikerservaring toch wat minder zijn. Ik heb overigens ook een E-reader en hoewel je daarmee in de volle zon kan lezen, gaat het bladeren toch een stuk stugger en is het zwart wit.

Er bestaat veel kritiek dat het apparaat te weinig kan en (nog) niet kan mutlitasken. Die kritiek snap ik wel, maar het is helemaal niet erg dat het geen laptop vervanger is. De prijs zal vanaf 430 euro zijn en dat is in mijn ogen een hele vriendelijke behapbare prijs. Als je het apparaat vooral voor internetconsumptie gebruikt zal 16 Gb ook best genoeg zijn.

Ik ben geen Apple fan en vind het een behoorlijk arrogant en star bedrijf en vorig jaar dacht ik dat bijvoorbeeld de iPhone niets bijzonders was, maar door hem te gebruiken was ik snel verkocht. Het zit in details maar het apparaat reageert zo goed op aanraking en beweging en zit vol kleine handigheidjes (GPS en Kompass) die de gebruikerservaring enorm versterken. Voor mij is iPhone de eerste smartphone waarop ik ook daadwerkelijk internet gebruik en de iPad is daarin alleen wat sterker. Het scherm is ook echt groot genoeg om tv op te kijken.

Nu komen er ook best concurrenten en volgens sommige zijn die er al. Toch denk ik dat het niet gemakkelijk is om zo’n krachtige gebruikerservaring neer te zetten als wat Apple doet. En juist door de laagdrempelige appstore en het enorme aanbod kan iedereen het apparaat gebruiken zoals jij wilt. Ook denk ik dat er zelfs een hele markt aan gebruikers wordt aangeboord die ineens spelletjes gaan spelen op de iPad (en daarvoor gaan betalen). Voor dit totaal plaatje bestaat volgens mij op dit moment geen serieuze concurrent.

Zullen er goedkopere alternatieven komen? Vast wel en dat versterkt alleen maar de kracht van het concept. Ik geloof namelijk in de casual internetconsumptie en iPad is de eerste die daar een goede invulling aan geeft. Het zal niet lang meer duren dat TV’s ook met webcams worden uitgerust en veel meer inspelen op de wacht-on-demand die in opkomst is.

De tijd zal uitwijzen of de iPad een succes wordt, ik voorspel in ieder geval dat het een groot succes wordt en dat dit het begin is van een transformatie die nu nog sneller zijn intrede zal doen. Let maar op de aantallen digitale boeken die verkocht gaan worden en hoe de prijsstructuur van leesvoer gaat veranderen. Ook geloof ik dat dit een kans is voor uitgevers van bijvoorbeeld kranten om toch weer meer abonnementen af te sluiten, tegen weliswaar een andere prijs dan de papieren variant, maar dat lijkt me ook terecht aangezien er een heel keten aan logistiek verdwijnt.

Overigens denk ik ook dat er nieuwe problemen ontstaan. Begon het tv gebruik eindelijk af te nemen (geen bron, gewoon mijn gevoel), komt er weer iets nieuws tussen zodat mensen minder tijd hebben voor elkaar en nog sneller naar de informatie vloedgolf zullen grijpen. Of dat je wel naast elkaar op de bank zit, alleen allebei in je eigen wereld.

woensdag 14 april 2010

Hypotheekrenteaftrek? Laat banken meebetalen

Ineens is het aanpakken van de hypotheekrente aftrek bespreekbaar geworden. Dit was tamelijk onverwacht. Niet dat het een keer besproken zou worden, maar dat het geen heilig huisje meer is. Dat is zogezegd echt een paradigmashift. Ik heb daar wel een paar kanttekeningen bij.

Ten eerste is het effect van afschaffen van de aftrek complex. Er wordt een voordeel geboden wat de koopkracht van mensen versterkt, door dit te beperken stroomt er ook minder geld door de economie terwijl de regeling juist bestond om de economie te versterken. Als mensen van eigen geld een huis moeten kopen zouden er nauwelijks huizen verkocht worden. De beoogde opbrengst van afschaffen zou wel eens heel anders uit kunnen pakken.

Het huren van huizen heb je in twee categorieën: Goedkoop en vrije sector. Goedkoop wordt door de overheid in feite gesubsidieerd. Zou bij het beperken van de hypotheekrenteaftrek hier ook afscheid van genomen moeten worden? Zo niet, dan is dit weer een voorbeeld van toenemend socialisme en ook daar zie ik een gevaar voor de economie. Hoe meer de ondernemende mens wordt getemperd en afgeroomd hoe minder initiatief ontstaat (opinie).

Maar het belangrijkste onderdeel van mijn opinie komt nog.

Ik heb keukens verkocht en deed dat best verdienstelijk. Daar had je zogezegd projectkeukens. Mensen kochten een nieuw huis en kregen daarin een standaard keuken. Wilde je meer? Dan werd je verwezen naar bepaalde keukenwinkels, in mijn geval, onze winkel. Omdat ze een voordeel kregen wat ze elders niet hadden was het erg gemakkelijk verkopen.

Als je mijn voorbeeld projecteert de het verstrekken van hypotheken dan zie je dat banken het gemakkelijk hebben. De overheid betaald mee aan wat zij verkopen. Banken hoeven hiervoor geen korting te bieden of iets dergelijks, ze verkopen tegen de reguliere prijs en winst en de klanten krijgen in feite koopsubsidie. Is het dan niet logisch dat ook banken gevraagd wordt een bijdrage te leveren voor een hypotheek met renteaftrek? Het gedoe met banken vind ik sowieso dubieus. Trouwe klanten worden gestraft en worden benadeeld tegenover nieuwe klanten waarmee nog helemaal geen band bestaat. Je betaald bij het verlengen van de rente periode een hoger percentage dan bij het aanschaffen van een nieuwe hypotheek. En erger nog, pas als je daartegen protest maakt krijg je ineens korting. De loyale niet zeurende klant wordt dus echt gepakt door een bank.

Een veelgehoord argument is dat de hypotheekrenteaftrek de huizenprijzen heeft doen stijgen. Dit kan ik ontkennen noch bevestigen, maar bedenk wel dat de regeling al meer dan 100 jaar bestaat! Dat betekend dus dat het effect er al 100 jaar zou moeten zijn! Ik denk dat de zuigende werking van steden in combinatie van een huizentekort in die regio’s meer effect heeft op de prijs van een huis dan de hypotheekrenteaftrek aangezien het daarin onduidelijk is wanneer deze dan effect gekregen heeft.

Als het dan toch gaat gebeuren dan lijkt me het uitfaseren over 25 jaar een beter plan dan meteen meters maken. Het moet in ieder geval niet ingezet worden om nu direct te bezuinigen want dat lijkt me funest voor de markt.

woensdag 31 maart 2010

Waarom werkt de Apple Iphone?

Zoals je wellicht weet ben ik één van de 90% van de Iphone gebruikers die zeer tevreden is. Ik lees graag over de Iphone en kwam zodoende een rapport tegen van een bedrijf “Strand Consult” welk heel kritisch is over de Iphone, maar dan vooral vanuit het standpunt van een Telecom bedrijf gezien. Zie deze link: http://www.strandconsult.dk/sw3896.asp . Ik heb overigens het rapport ook opgevraagd en doorgelezen inclusief een e-mail discussie met John Strand.

Sinds hij geen Nederlands leest en ik verder niet op het rapport in wil gaan, ga ik verder met mijn vraag: Waarom werkt de Apple Iphone?

Hoewel Apple nog steeds maar een bescheiden aandeel heeft op het totaal aantal verkochte mobiele telefoons, en een heel klein aandeel als percentage in de smartphones, is het succes duidelijk. Hierbij moet wel ik wel vermelden dat de media het toestel ook erg gehyped en er mensen zijn die van hun geloof zijn afgestapt en nu Apple volgers zijn geworden.

Toch zullen diverse bedrijven zoals Nokia, Sony Ericsson & Google jaloers zijn op het enorme succes. Want niet alleen is de telefoon een hit, ook de bijbehorende ITunes en App Store lopen meer dan goed.

De Iphone is ook de eerste smart phone waarover ik echt tevreden ben. Het werkt gewoon en is voor alles te gebruiken. Dit dan wel weer ten koste van een hoop geld, maar dat maakt uiteindelijk niet uit, want het aanbod van een Iphone in combinatie met een abonnement is zeer aantrekkelijk. Nu moet ik daarbij weer opmerken dat T-Mobile nu niet bepaald mijn eerste keus is; bereik is vaak toch echt minder en de internetverbinding niet bijster snel. Maar aangezien er veel WIFI beschikbaar is, is dit geen onoverkomelijk punt. Voor 45 euro heb je 300 belminuten, 300 SMS-jes en onbeperkt internet (maart 2010, 2 jarig contract). Bovendien spaar je minuten die je niet hebt gebruikt op.

Maar waarom ben ik nu zo blij met het apparaat? In theorie kunnen andere telefoons dit ook. Aan de ene kant ligt dit aan gebruikerservaring. Je hebt de telefoon snel door, het doet wat het moet doen en is ook nog snel. Er zijn echter heel veel kleine details die op de Iphone net goed aanvoelen en op bijvoorbeeld Windows mobile (tot in ieder geval 6.5) niet. Ook bijvoorbeeld de stemherkenning is extreem veel beter dan het andere wat ik ken. Toch ligt de grootste kracht in de generieke toepasbaarheid en het gemak waarmee je dat bediend. Je zoekt een app, klikt op Installeer en voilà, het staat er. Wil je Twitteren? Geen probleem. Wil je de krant lezen? Zeg maar welke. Weerbericht inzien? Slechts één druk op je scherm en het staat er. Zelfs spelletjes werken er lekker op, mede door de Multi-touch functionaliteit. Het is goedkoop, snel en gemakkelijk. Zet mij in een gevangenis: Als er maar stroom is en internet, dan vermaak ik me wel. De mogelijkheden zijn fenomenaal. Onbekend ergens en lekker eten? Gebruik de Iens app. Nieuwe digitale camera kopen? Scan het etiket en zie wat anderen vinden en waar het goedkoper is.

Langzaamaan kun je dit elders ook wel krijgen. Navigatie op de Nokia, e-mailen op de black-berry, kijk eens naar Android en de Android Market. Toch hebben zij nog een lange weg te gaan en zal Apple voorbijstreven een hele opgave zijn.

Waarom zag niemand dit eerder? Waarom was er niet een ander bedrijf die dit heeft gedaan?

Ik denk dat het antwoord te vinden is door naar de alternatieven te kijken. Zou Nokia zoiets hebben kunnen doen? Nee. Want Nokia gebruikt een niet (geheel) eigen ontwikkeld platform: Symbian. En omdat er ook andere telefoonmakers zijn wordt het ontwikkelen van een eigen “app store” niet de meest voor de hand liggende keuze. Ook door de diversiteit van telefoons, zowel op hardware gebied als dat ze allemaal andere formaten hebben wordt het ontwikkelen van generieke applicaties een moeizame onderneming. Onderschat niet hoe ingewikkeld het is om een rijke gebruikerservaring te bieden als je met zoveel verschillende schermen te maken hebt.

Als je als voorbeeld de personal computer neemt, dan zie je dat Apple het ook daar uiteindelijk makkelijker heeft dan Microsoft. Microsoft moet op alle PC’s draaien. Apple alleen die op Apple PC’s. Een Apple heeft uit principe minder functionaliteit, maar alles werkt wel net even gemakkelijker (wellicht omdat er minder is en de gebruiker minder ik kan stellen). Het bouwen van Windows is dus een stuk complexer dan het maken van een OS voor een Apple PC.

Had bijvoorbeeld Symbian een App Store moeten maken? Misschien, maar het blijft dezelfde uitdaging met alle hardware en ook verdienmodellen zijn complexer. Daarnaast is Symbian in eigendom van meerdere bedrijven met belangen en is consensus dus veel moeilijker te bereiken.

Een sprong naar spelconsoles in de vergelijking is wellicht zinvol om in ogenschouw te nemen. Zowel de XBOX 360 als de Playstation 3 hebben ook hun eigen digitale store. Overigens is het succes daarvan vooralsnog beperkt als je naar de omzetvolumes kijkt en eigenlijk is dat gek. Waarom besteden mensen hier relatief weinig geld? Omdat het te duur is? Betalen lastig? Weinig bijzondere content? Misschien, maar vooral ook omdat games in een fysieke winkel gekocht kunnen worden. Er is dus een alternatief en een hele andere wereld aan gekoppeld. De enige manier om iets fysieks op je Apple te krijgen anders dan de AppStore is via de USB poort. Daarnaast bevat de Iphone ook geen externe media (zoals schijfjes, geheugenkaarten of USB poorten).

Waarom de Iphone dus werkt blijft dus een lastige vraag, misschien is het de mix van allemaal dingen die goed samenkomen: Een gebruiksvriendelijke interface, zeer gemakkelijk om dingen op te installeren en bovendien goedkoop. Voeg daarbij het “sexy” imago aan toe (met dank aan de Apple’s briljante marketing) en misschien is dit het killer recept.

Als laatste bedenk ik me dat het feit dat het ook een telefoon is en dat het dus goedkoop te verkrijgen is via een abonnement ook een grote rol speelt. Bij een PS3 betaal je gewoon een hoop geld zonder voordeel. Maar dit is toch niet zo’n krachtig voordeel, want de I-Pod Touch verkoopt ook gewoon goed, en daarvoor is geen “subsidie”.

Als allerlaatste punt wil ik nog inbrengen dat de I-Phone niet alleen een telefoon is. Sterker nog, zelf gebruik ik hem nog geen 10% van de tijd om mee te bellen. Spelen, kijken naar het nieuws en weer, luisteren naar muziek doe ik er veel vaker mee.

De situatie om het succes uit te leggen van de Iphone is dus niet eenvoudig en het is uiteindelijk toch een uniek product. Soms moet je dingen niet doorgronden en maar gewoon gebruiken. En dat ga ik nu maar eens doen.

maandag 29 maart 2010

Opinie: Wat is de toegevoegde waarde van een intermediair?

Vorige week werd ik benaderd per e-mail voor een opdracht als VB.NET programmeur. Het was parttime, erg tijdelijk, in de buurt en de wensen sloten erg aan op mijn expertise. Na een e-mail terug heb ik telefonisch contact. Aan het eind van het gesprek vroeg de intermediair wat mijn uurtarief was. Binnen een halve minuut daarna was het gesprek afgelopen en dat zette me aan het denken.

Voor de duidelijkheid, mijn tarief was te hoog. Een VB.NET programmeur was er ook te vinden voor 60 euro per uur.

Ik vond de afhandeling van het gesprek eigenlijk wel bizar. Over bizarre dingen denk je na en zo kom ik tot deze post. Wat hier heel duidelijk naar voren komt is dat er eigenlijk maar één aspect belangrijk is: Prijs. Geen ander onderwerp had geleid tot zo’n snel einde gesprek. Hoe langer ik hier over nadenk hoe meer ik mij zorgen maak over het IT landschap in Nederland. Want niet alleen is er geen direct verband tussen prijs en kwaliteit (of prijs en succes), zelfs over de prijs kan getwist worden.

Wat is duurder? Een junior die 100 uur over een klus doet voor 45 euro per uur (met wellicht een beperkt succes ivm valkuilen die je met ervaring omzeilt), of een senior die het in minder dan de helft van de tijd doet tegen een tarief van 90 euro per uur? Het is een afweging die je kan maken als je beide in overweging neemt. Die overweging wordt je ontnomen als je boven de 50 euro per uur geen gesprek aan gaat.

Natuurlijk kan het zijn dat de opdrachtgever al nagedacht heeft en gekozen heeft voor een junior, of dat de specificaties al zo uitgekauwd zijn dat het alleen nog maar even gecodeerd hoeft te worden, maar in dit geval leek daarvan geen sprake.

Wat een armoede dat prijs de hoofdrol speelt! Krijg je het mooiste huis als je deze laat bouwen door de goedkoopste aannemer? Op de positieve uitzondering na denk ik dat veel meer dan prijs bepalend is voor de beste keus. Wat is je onderscheidend vermogen als intermediair als je vooral alles aan prijs koppelt?

Een andere kracht die er speelt kan zijn dat het ‘crisis’ is, en dat veel freelancers heel erg om een opdracht verlegen zitten zodat de tarieven omlaag zijn gevallen. De poel van mensen is zo groot dat de selectie allereerst al op prijs is gedaan. In dat verband vraag ik me af waarom mijn tarief dan niet de eerste vraag van het gesprek was. Of misschien was ik de eerste uitzondering die nog zo veel vroeg per uur.

Ik heb de luxe dat ik al jaren werk vanuit mijn warme netwerk. De laatste keer dat ik middels een intermediair gewerkt heb is (ik kijk in mijn CV) bijna tien jaar geleden! De laatste keer dat ik een opdracht heb uitgevoerd via een hoofdaannemer is bijna zes jaar terug. Het is niet zo dat ik heel veel netwerk, maar ik zorg er wel voor dat ik gemakkelijk te vinden ben en mezelf door ontwikkel.

Hoe dan ook, door dit gesprek wordt ik gesterkt in mijn mening dat een intermediair weinig toevoegt aan zowel de opdrachtgever als de uitvoerder. Voor de uitvoerder staat zijn tarief alleen maar onder druk (buiten het feit dat de intermediair ook moet verdienen en dat van het tarief wordt afgetrokken) en als opdrachtgever kun je gaan twijfelen over de kwaliteit die geleverd wordt. Het is vooral CV’s zoeken op trefwoorden en schieten met hagel om kandidaten zo snel mogelijk te vinden omdat de kandidaten bij veel bureaus zijn ingeschreven. Aan de taal die gebruikt wordt (‘we zoeken handjes’,’bodyshoppen’, etc.) heb ik ook niet het idee dat er werkelijk interesse in kandidaten bestaat, maar dit is vooral opinie.

Hoe anoniemer het werving proces loopt, hoe groter de kans dat de intermediair al helemaal niet meer nodig is. Als marktplaatsen slimmer worden zal de rol in zijn geheel verdwijnen om misschien wat nichemarkt na. De specialist die echt wat toevoegt zal overleven het gros zal zijn marges steeds meer onder druk zien staan.

Door de jaren heen heb ik geregeld contacten met intermediairs, maar terugkijkend op deze tijd is dit een verkeerde investering geweest. Als dit veranderd zal ik dit ook met liefde vermelden.

zondag 31 januari 2010

De tien Do's van Import (Staging Area's)

In de 13 jaar dat ik ook ontwikkel werkzaamheden doe heb ik vaak data moeten importeren/exporteren en synchroniseren. Iedereen kan het, veel mensen doen het, maar er zit een wereld van valkuilen in. Ik weet het, want in elke ben ik wel een keer gestapt. Ze zeggen dat hij die slim is van zijn fouten leert, en hij die wijs is van andermans fouten leert…

Als je ooit een contacten lijst uit Outlook hebt geëxporteerd en later geïmporteerd in een CRM systeem, dan weet je dat het niet geheel triviaal is. Je moet velden mappen, er ontstaat vervuiling en dubbele records of kunt bepaalde data niet goed meenemen. Dit artikel gaat wat meer over het structureel verplaatsen van data van één bron naar een andere.

Do 1: Bouw een Staging Area

Als importeren structureel moet gebeuren, dan is een staging area onvermijdelijk. Een staging area is de ruimte tussen de ruwe brondata en uiteindelijke productie data. Hiermee zorg je ook dat het importeren van data uit meerdere stappen bestaat en dat je over eventuele problemen in de data kunt communiceren. Maar het zorgt er bijvoorbeeld ook voor dat er meerdere importeer acties tegelijk kunnen worden uitgevoerd die elkaar niet beïnvloeden. Het geeft controle aan het import proces. Heel kort door de bocht zorg ik dat een staging area (SA) een aantal eigenschappen heeft. Een tabel waarin de ruwe data geladen kan worden. Alle velden in deze tabel zijn van het type string. Dit is handig omdat je anders data waarin een datum veld niet goed is ingevuld, niet geladen kan worden (of een bedrag veld). Dit zorgt ervoor dat alle data geaccepteerd wordt (behalve als het aantal kolommen niet klopt, of een aangeleverd veld meer data tekens bevat dan je aankunt). Ook geef je elk record een batch id mee. Een sleutel waarmee je de import sessie uniek kunt identificeren. Dit maakt het mogelijk dat er meerdere import sessies gedaan kunnen worden die elkaar niet in de weg zitten en hou je meteen desgewenst geschiedenis vast. Voeg eventueel op record niveau ook nog een status veld toe en een waarschuwing en fout beschrijving. Na het inladen van de ruwe data voer je alle controles uit. Zijn datum velden wel in de juiste vorm? Bevatten getal velden punten en komma’s, is een bedrijfsnaam wel een bestaand bedrijf in de productie data, en bevat een record wel alle verplichte velden? Na deze controle kan er besloten worden of de data door mag naar de productie data of de tabel die voor de SA als output of “gouden data” geldt. Bekijk per scenario wat de meest zinvolle regel hierin is. Als er bijvoorbeeld “klanten” geïmporteerd worden, of orders, dan is één fout reden om de gehele batch af te keuren. Als je dit namelijk toelaat en alleen de goede records importeert, weet niemand meer welke orders er gemist worden en kun je ook niet opnieuw meer de import uitvoeren omdat je dan dubbele records krijgt. Beter geef je de ruwe data terug met de opmerkingen wat er niet klopt zodat dit kan worden aangepast (uiteraard hangt dit af van veel zaken en zit er wel ruimte in het verhaald alleen moet het hier om een bewuste keuze gaan). Als de SA gebouwd is om data door te geven aan een productie systeem, realiseer je dan dat de productie omgeving ook weer een SA nodig heeft om de data te importeren, want voor productie geldt weer do 2: Wantrouw alle data.

Do 2: Wantrouw alle data

En wantrouw het op alle vlakken! Het klinkt zo logisch, maar mijn ervaring is dat deze valkuil vaak over het hoofd gezien wordt. Er zijn veel niveaus waarop je data kunt wantrouwen. Bevat de data wel de juiste structuur? Zijn kolommen waarin je getallen verwacht wel getallen? Komt een unieke sleutel maar één keer voor? Is deze data niet dubbel aangeleverd? Welk datum-tijd formaat wordt gehanteerd?

Do 3: Als data incrementeel is moet je alle data verwerken en in de juiste volgorde

Als data structureel geïmporteerd wordt gaat dat in volledige sets (elke aanlevering bevat alle data) of incrementele sets (de eerste keer alle data, daarna alleen nieuwe records, wijzigingen en verwijderingen). Bij volledige sets kun je incomplete records of records die niet aan de voorwaarden voldoen verwijderen. Bij incrementeel is dat niet verstandig. Stel dat er later wel eventuele child records binnenkomen, dan worden deze genegeerd of verwijderd omdat er een parent record ontbreekt. Als je dit soort records wel meeneemt maar een status aangeeft (bijv. Incompleet), dan blijft het record genegeerd totdat het wel ineens een valide record wordt. Incrementeel heeft als voordeel dat er minder data verplaatst wordt, het nadeel is dat elk bestand ingelezen moet worden en altijd in de juiste volgorde. De kans is groot dat als je data importeert van meerdere tabellen er een parent child constructie in zit. Denk aan orders en klanten. Transacties en transactieregels, producten en eigenaren, contacten en relaties.

Do 4: Bestaat er afhankelijkheid met een andere database wees dan op je hoede

Als je de zaakjes goed op orde hebt kan er bij een grote fout makkelijk een back-up terug gezet worden voor je staging area. Alleen kan het zijn dat de eerder geschoonde data al in een opvolgend proces is gebruikt. Een SA is vaak de eerste stap in een hele keten van dataverwerking. Herken waar de afhankelijkheden van andere databases bestaan en als er een restore uitgevoerd moet worden, zorg ook dat de vervolgstappen in de keten dit doen, of hier rekening mee kunnen houden.

Do 5: Laat een probleem niet alle verwerking ophouden

Ik werk altijd met verzamelingen (batches) records. Elk record in een tabel wordt hiermee gelabeld. Het voordeel is dat hierdoor meerdere import procedures tegelijkertijd kunnen lopen en als er problemen zijn met één batch, dan stopt de verwerking van die batch, maar kunnen andere batches met records gewoon ingelezen worden. Dit noem ik de applicatiemotor. Door goede scheiding aan te brengen kan het probleem ook snel geïsoleerd worden en staat het de andere verwerking van data niet in de weg.

Do 6: Ga uit van falen

Al lijkt de import robuust, er komt altijd wel weer een bestand voorbij die de boel op zijn kop zet. Verminkte records, ongeldige tekens, zeer groot bestand die onverwacht een time-out veroorzaakt. Ga er altijd vanuit dat het mis gaat zodat je correct om kunt gaan met deze diverse scenario’s. Ook de vervolg stappen na de import zou eerst een aantal integriteit checks moeten doen voordat de data geaccepteerd wordt. Stel dat een bestand per ongeluk met een verkeerd klantnummer wordt aangeleverd, dan genereert dit ineens heel veel wijzigingen of nieuwe records. Zou kun je bijvoorbeeld een poortwachter inbouwen die bij 33% wijzigingen of nieuwe records de verwerking stil legt. Zoveel wijzigingen is onnatuurlijk en het inlezen van een verkeerd bestand kan desastreuze gevolgen hebben voor een systeem die daar geen rekening mee houdt.

Do 7: Data is vervuild en moet beheerd worden

Ik ben nog niet tegengekomen dat aangeleverde data perfect is. Dubbele records, verminkte records, ontbrekende verplichte velden, ongeldige tekens, verkeerde karakterset. Of niet bestaande klantnummers, puntjes en komma’s in bedrag velden, en ga zo maar door. Je zult dus altijd filters en checks moeten doen voordat data geaccepteerd wordt. Per situatie kan er (automatisch) beslist worden of een import bij fouten door mag gaan. Hoe geavanceerd het inlezen en controleren ook gaat, er loopt altijd wel iets vast. Zorg dus altijd dat een SA actief beheerd wordt. Iemand die de fouten signaleert of iets meet signaal mailtjes doet. Een bepaalde vorm van een interface is in mijn ogen noodzakelijk.

Do 8: Maak de staging area generiek (maar ken zijn duistere kant)

Het generiek maken van applicaties en code wordt vaak gezien als een doel op zich en als middel om kosten te besparen op ontwikkelwerkzaamheden en zodat niet-programmeurs functionaliteit kunnen toevoegen en wijzigen. Daarnaast kan de functionaliteit voor meer dingen ingezet worden dan oorspronkelijk bedoeld was en wordt de levenscyclus van de oplossing langer. Of dit nu een Staging Area is of een volledig ERP systeem. Het generiek maken kan deze voordelen inderdaad bieden, mits ze op de juiste manier worden toegepast. Daarbij is het zaak om vooral te kijken hoe de “echte wereld” eruit ziet. Het is niet ondenkbaar dat een import file door de tijd heen wijzigt, een veld bijvoegen of de validatie van een veld wijzigen zou geen code aanpassing moeten vergen. Door meerdere regels toe te kunnen passen ontstaat de vrijheid van validatie en uitbereiding. Het goed kunnen documenteren of inzichtelijk maken wat bepaalde regels nu doen en waarom ze bestaan is net zo belangrijk als de genericiteit zelf, anders is overdracht of in beheer nemen net zo gemakkelijk als op opnieuw bouwen zelf. Daarnaast is functionaliteit op een staging area een hellend vlak. Het wordt als snel technisch heel complex om bijvoorbeeld meerdere manier van aanleveren te faciliteren of de mapping naar relationele tabellen te faciliteren. Ook XML (wat in de basis generiek is) kan zeer veel ellende veroorzaken als er teveel vrijheid gegeven bij de inrichting. Als laatste valkuil hierin is het toepassen van business rules die eigenlijk oordelen over de functionele inhoud van data. Dit zou pas op een veel later niveau moeten plaatsvinden. Zie Do 9 & 10.

Do 9: Data is functioneel en onderhevig aan interpretatie

Data heeft betekenis en die betekenis kan voor verschillende mensen anders zijn. Ofwel “assumption is the mother of all f*ckups”. Zo ken ik een voorbeeld van dat elke rij in een table een drietal eigenschappen heeft: Created, Updated en Deleted. In feite is dit meta data over de import gegevens. Created is wanneer het record fysiek is aangemaakt, Updated wanneer het gewijzigd is en Deleted wanneer het logisch verwijderd is. Waarom logisch? Nouja, je geeft aan dat het record niet meer bestaat, toch bestaat het nog, maar moet het als verwijderd beschouwt worden. Dit heeft als voordeel dat je dus kunt zien wat er verwijderd is. Maar nu komt het filosofische vraagstuk die op meerdere manier interpreteert kan worden. Is een Delete nu ook een Update? Dus als het record logisch verwijderd wordt, dien je dan ook het de Updated kolom te vullen? Dan hangt af van het proces wat na de synchronisatie plaats vind en zo kan een veld meer betekenen en is dus een uitleg nodig.

Do 10: Geef geen betekenis aan data in de SA

Het is heel verleidelijk om in de Staging Area al betekenis aan data te geven. Om bijvoorbeeld aan te geven dat een klant actief is of wat de voorkeursvestiging is van een consument. Deze regels dienen niet (in de eerste) staging area plaats te vinden. Eén reden is dat bij een wijziging van de businessregels alle data opnieuw ingelezen moet worden. Of dat als er een andere data bron bijkomt (die bijvoorbeeld niet aangeleverd wordt via de staging area) deze niet gebruikt kan worden in de business rules. Doe van de staging area is om data te verplaatsen en te schonen.

Deze tien do’s zijn zeker niet de waarheid. Voor elk punt kan ook een goed tegenargument gebruikt worden, en het kan ook nog eens per situatie verschillen. Daarnaast zijn er altijd factoren als tijd, scope, budget, etc. Maar het is goed bij het realiseren van elke import tool of staging areas om de do’s er nog even tegenaan te houden. De uitleg bij de do’s zijn ook kort en niet begeleid van uitgebreide voorbeelden. Als je een vraagt hebt, stel hem dan gerust, en dit is uiteraard vrijblijvend. Als laatste “do” zou ik nog toe willen voegen: Laat evolutie het werk doen. Begin simpel en eenvoudig en als dat werkt verbeter het dan. Uit het niets een heel complex en ingewikkeld systeem ontwikkelen is een goed recept voor falen. Of zoals de Engels sprekenden het zo mooi uitdrukken: Epic fail.

donderdag 28 januari 2010

Komt er een Big Switch?

Dit artikel is ook te lezen op de computable site : http://www.computable.nl/artikel/ict_topics/saas/2977475/2333364/komt-er-een-big-switch.html 
Het is er al een tijdje (Juni 2009), maar had te blog zelf nog niet gepost. Gebruik de link om ook de reacties te lezen.

_______

Onlangs las ik het boek 'The Big Switch' van Nicholas Carr. Hij vertelt over hoe elektriciteit de wereld in een rap tempo veranderde en dat het voorafging aan fabrieken die eerst zelf hun stroom verzorgde en dat het een erg dure aangelegenheid was. Pas toen er centrales kwamen die stroom als een dienst leverden, kwam het gebruik van stroom ook in de huishoudens terecht en nam het een enorme vlucht.

Carr schrijft hierover, omdat hij veel overeenkomsten ziet met het gebruik van computers en het internet op dit moment. Elk bedrijf vindt zijn eigen wiel uit door dure computers, netwerken en software te onderhouden.

Door de opkomst van het internet zou dit wel eens in een heel rap tempo kunnen veranderen. Veel zaken, zoals e-mail, delen van agenda’s en veel software zoals CRM van SalesForce.com, kunnen al rechtstreeks via het internet worden afgenomen en blijken erg betrouwbaar te zijn. Als deze trend doorzet, lijkt het erop alsof je een zeer groot deel van de automatisering centraal kunt afnemen zoals je stroom afneemt. De wereld zal net zo snel veranderen als de komst van stroom (uit de muur) dat heeft gedaan.

Internetten door rietjes

Als je hier in meegaat, zou dit inderdaad grote gevolgen kunnen hebben voor de machtsverhoudingen van grote ict-bedrijven in de wereld. Pc's zullen namelijk enorm afslanken en daardoor ook hun besturingssysteem (een gratis Android-installatie is wellicht voldoende). Als de bandbreedtenamelijk groot genoeg is en online opslag enorm goedkoop, is het ophalen (en uploaden) van foto's online sneller dan ze lokaal naar een harde schijf op te slaan. Daarnaast ben je niet alles kwijt als je computer wordt gestolen, afbrandt of gewoon crasht.

Huidige SAP-installaties worden vervangen door online varianten en veel ict-afdelingen van bedrijven zullen wellicht enorm afslanken en verdwijnen. Als je denkt dat je een krachtige grafische processor nodig hebt voor het afspelen van games, kom je ook bedrogen uit. Nu al zijn er alternatieven dat je "vet" kunt gamen zonder een dikke pc, door middel van een soort terminal sessie. En voordat je in de aanval gaat, kijk naar de snelheid waarmee alles verandert, een normale breedbandverbinding is al 500 keer sneller dan de modem van iets meer dan tien jaar geleden. Extrapoleer dit naar 2030 en besef dat we nu nog door rietjes internetten.

Normaliseren

Hoe zit het met business intelligence, datawarehousing, bpm en de ingewikkelde branchespecifieke software? Hiervoor is nog steeds analytische kennis nodig en veel handwerk. Toch zie ik het wel voor me dat ook dat normaliseert, of dat er een killeroplossing komt die het ineens een stuk toegankelijker maakt. Er blijven nog genoeg uitdagingen over in het ict-vak, alleen de uitvoering of implementatie zal een stuk eenvoudiger worden.

Zelf roep ik al jaren dat bedrijfsprocessen generiek te modelleren zijn en dat bedrijfsprocessen weliswaar per bedrijf verschillen, maar abstract gezien een zelfde structuur hebben. Het maken van een krachtige website was tien jaar geleden nog een kunst. Nu kan iemand, zonder te weten wat html is, al een site in elkaar sleutelen met foto's, video's en interactiviteit uit diverse bronnen... gratis!

Uit de cloud

Ik zeg niet dat het boek zaligmakend is. Bepaalde hoofdstukken zijn niet relevant, utopisch opgesteld of lijken in mijn ogen de plank mis te slaan. Als concept denk ik dat hij heel treffend aangeeft dat de wereld in een zeer rap tempo aan het veranderen is. Als ik zou moeten kiezen aan welke kant ik sta: de lokale ict-afdeling of de businessmanager die ervoor kiest om alles uiteindelijk uit de cloud te halen, dan kies ik voor de laatste.

Als de link naar SaaS en welke impact het gaat krijgen in de (nabije) toekomst niet heel duidelijk is, dan stel ik voor het boek ook zeker niet aan te schaffen. Zonde van uw tijd en geld. Hierbij wil ik nog wel vermelden dat SaaS wellicht in naam en inhoud aan verandering onderhevig is.