vrijdag 14 mei 2010

Als het niet digitaal is, bestaat het niet.

Al jaren werk ik niet met papier en pen. Ik heb nooit netjes leren schrijven en zelfs mijn eigen schrijfsels waren na een dag voor mijzelf onleesbaar. Toen ik puber was schreef ik zelfs mijn liefdes briefjes op de computer en printte ik ze met een matrix printer (met die afscheurrandjes aan de zijkant). Gelukkig had ik de tijd mee dat de computer op kwam en nu is digitaal de standaard voor communicatie. Soms ontkom ik niet aan pen en papier bij klanten als ik een 1 op 1 gesprek heb, maar ook dan is de eerste stap die ik doe, de notities omzetten in tekst zodat ik deze kan mailen. Al was het maar ter bevestiging dat ik goed geluisterd heb.

Nu doe ik mijn administratie. Alle post die ik binnenkrijg scan ik in, de papieren lever ik bij de boekhouder in. Als iemand een vraag heeft, of als ik iets moet opleveren, bijvoorbeeld mijn statuten van de BV voor een zakelijke bankaanvraag, dan heb ik deze digitaal. Laatst kon ik iets niet vinden en ben ik dus in het papieren archief gedoken…. En heb ik het niet gevonden.

Voordat het internet groot was deed je kennis op tijdens colleges of lessen op school. Je las boeken en voor onderzoek ging je naar een bibliotheek of boekenwinkel. Nu kan ik me niet meer herinneren dat ik een goed boek gelezen heb over programmeren en al helemaal niet iets wat ik later als naslag werk goed kon gebruiken voor mijn werk. Zelfs nu, als ik een technisch probleem heb zijn er twee opties: Mijn netwerk van techneuten, maar veel vaker nog; Google. De digitale wereld heeft me zelfs zo veranderd dat ik moeite heb om snel dingen te vinden middels een index achterin een boek. Dan pas merk je hoe efficiƫnt het zoeken in een digitaal iets is. Toch is goede informatie een goudader die je niet aan de oppervlakte vind. Als je zoekt met Google zoek je vooral aan de oppervlakte. Na verloop van tijd leer je de juiste sites en forums kennen waar mensen aan dezelfde dingen werken en je dus sneller een oplossing vind. Je hebt zogezegd een goudader aangeboord. Ik erken ook wel dat de digitale wereld soms oppervlakkig is. Op nu.nl lees je artikelen die wel iets beschrijven maar mist de diepte om het ook te begrijpen. Als je alleen maar deze oppervlakkige dingen leest zul je de (niet digitale) wereld nooit echt leren begrijpen. Dit is overigens een groot verschil met een echte krant. In de krant lees je veel meer dan de hoofdlijnen en dwalen je ogen ook af naar minder groot nieuws wat wel interessant blijkt te zijn. Met de komst van de iPad komt het krant-lezen-gevoel overigens wel weer terug en zijn we weer terug op het digitale spoor van dit betoog.

Wanneer ben je zelf naar de bieb geweest om achtergrond informatie te lezen? Welke kennis heb je opgedaan die niet digitaal beschikbaar was (buiten studieboeken van school of iets dergelijks om)?

Ik heb een klant die orders per fax binnen krijgt. Deze worden ingescand en in digitale postvakken geplaatst waarna er een order ontstaat. Nu komt het wel eens voor dat een klant naar een orderstatus vraagt, en dat deze order nooit gevonden wordt. Ik plaatste vorig jaar een order bij een groot bedrijf en ook deze was zoekgeraakt. Vroeger werd er nog wel eens in een papieren dossier gezocht, maar nu krijg je direct antwoord aan de telefoon: Ik kan het niet vinden.

In mijn jeugd heb ik een film op video gezien en uit nostalgische overweging wilde ik deze nogmaals zien. Heb gezocht op IMDB en andere filmsites, maar niets gevonden.

Steeds meer besef ik dat als het er niet digitaal is, dan bestaat het dus blijkbaar niet (meer). En dat is toch een prachtige contradictie? Juist digitaal neemt geen fysieke plaats. Toch wordt de uitspraak steeds meer waar, al wordt bestaan op deze manier steeds meer Descartiaans.