Je vrouw als zwakste schakel

Veiligheid op het internet is meer dan alleen een virusscanner. En veiligheid is nodig, de hoeveelheid mensen die slachtoffer is geworden van internet misdrijven groeit. Ook op de Computable zie je steeds meer artikelen over groeiende risico's bijvoorbeeld voor het gebruiken van eigen devices op het werk en dat de werknemer weinig bewust is van risico's. Grote kans dat je vrouw niet heel anders is dan de gemiddelde werknemer.

Zelf gebruik ik naast een up-to-date virusscanner een password manager die ervoor zorgt dat ik voor iedere dienst een ander wachtwoord heb. Bij veel diensten zet ik ook 2 staps authenticatie aan. Mijn telefoon gebruik ik dan als extra token om in te loggen, net zoals dit met internet bankieren gaat. Hiermee doe ik meer aan veiligheid dan veel gebruikers. Ik zal nooit mijn gebruikersnaam en wachtwoord van een dienst invoeren op een andere site dan die van de dienst. Ik geef “apps” op Facebook, Twitter en dat soort diensten ook niet snel toestemming om van alles te kunnen zien van mij. Ik ben me bewust van "phishing" en let bijvoorbeeld ook op dat een site HTTPS gebruikt als ik mijn credentials invoer met als saillante uitzondering de Computable site zelf. Maar zoals met veel dingen is beveiliging zo goed als de zwakste schakel en wat navraag in mijn omgeving toont aan dat de vrouw vaak de zwakste schakel is.  

Vraag haar maar eens of ze hetzelfde wachtwoord voor verschillende diensten gebruikt. Of erger nog, voor praktisch elke dienst hetzelfde wachtwoord. Vraag haar naar welk wachtwoord dat is en veelal is het iets wat te herleiden is. Namen van de kindjes misschien aangevuld met geboorte jaar, huisdieren, jouw naam met trouwjaar, grote kans dat ik hiermee al een eind in de buurt kom. Dit is geen uitzondering, het is de norm! Veel vrouwen zijn zich ook niet bewust van welke diensten het belangrijkste zijn om te beveiligen! Telebankieren wordt nog wel genoemd, maar email veel te weinig. En juist e-mail is de dienst waarin alles samen komt. Als je een wachtwoord vergeet is email de methode om een nieuw wachtwoord te ontvangen. Als je e-mail dus gelezen kan worden door iemand anders is dit ernstig.

Denk bijvoorbeeld aan gezamenlijke rekeningen. De computer of laptop die jullie samen gebruiken, of een paypal account gekoppeld aan de gezamenlijke bankrekening. Allemaal mogelijkheden die je eigen pogingen het goed te doen ondermijnen.

In diverse artikelen op deze site wordt aangegeven dat werknemers zich niet erg geroepen voelen zich te houden aan het veiligheidsbeleid, zelf schaduw IT voeren door externe diensten te gebruiken zoals Dropbox, WeTransfer en email diensten, en bestanden onversleuteld opslaan op USB sticks. Ook een groots uitgebracht rapport van de AIVD waarschuwt met name de overheid dat er een laag veiligheids bewustzijn leeft onder werknemers.  

Als je beseft hoe lastig het is om je eigen vrouw al te overtuigen van het belang van verschillende en sterke wachtwoorden, dan snap je ook dat een bedrijf het moeilijk heeft om dit beleid bij medewerkers er goed in te krijgen. Hiervoor heb ik geen oplossing. Het enige wat ik mij kan bedenken is goed voorlichten, laten zien hoe het bij anderen mis gegaan is en tools aanbieden die het makkelijker maken om goed bezig te zijn.  Want al kun jij nog zo je best doen om je gegevens te beschermen tegen misbruik, als je vrouw dit niet doet is je beveiliging zo sterk als de zwakste schakel.

Microsoft als VDI-concurrent

Sinds juli is het mogelijk om Remote Desktop Services, voorheen Terminal Services aan te bieden via Windows Azure. Voorheen was dit niet toegestaan, en Microsoft heeft aan deze wijziging in beleid geen ruchtbaarheid gegeven. Dit is op zich al een signaal dat er iets aan de hand is. Lees verder hoe Microsoft wellicht je grootste concurrent kan worden.


Zoals herhaaldelijk in het nieuws gebracht wordt verandert Microsoft zijn strategie van traditioneel softwarebedrijf naar een bedrijf dat apparaten, software en diensten levert. Voorbeelden van apparaten zijn de overname van Nokia, de Xbox, de Surface en zo verder. Voorbeeld van diensten zijn Office365 en Windows Azure en naar het lijkt krijgen deze de allerhoogste prioriteit van Microsoft. Dat er veel verandert zie je ook aan het emotionele afscheid van Steve Ballmer en nu dus de verandering in beleid om RDS aan te bieden via Windows Azure.

Virtualization Desktop Infrastructure ofwel VDI

Window Azure is zowel Platform-as-a-Service (PaaS) als Infrastructure-as-a-Service (IaaS), en is vanaf het begin gericht op beheerders en software-ontwikkelaars, niet op eindgebruikers, de wijziging van juli heeft hier definitief een einde aan gemaakt. Geen kleine stap, misschien wel een logische stap en potentieel een stap met behoorlijke impact, en dit is nog niet alles.
Maar eerst even terug naar de basis. Vdi is een kapstok voor het aanbieden van een gevirtualiseerde gebruikers desktop en is bijvoorbeeld een onderdeel die het mogelijk maakt om bring/choose your own device (byod/cyod) toe te passen. Ofwel ieder apparaat kunnen gebruiken om één gecentraliseerde werkomgeving te consumeren. Vdi wordt toegepast om de total cost of ownership (tco) omlaag te brengen en het beheren van werkplekken te vereenvoudigen en veiliger te maken. 

Vdi is ook de basis voor DaaS; Desktop-as-a-Service, een dienst waarmee je momenteel om de oren wordt geslagen en een enorm groeiende business tak is. Vdi is een vriend van de it-leverancier omdat dit enerzijds de mogelijkheid biedt om klanten een premium dienst aan te bieden die helemaal klaar is voor upselling, anderzijds is dit een hongerig beest die veel hardware en infrastructuur nodig heeft om goed te kunnen functioneren, daarnaast is dit een goede kandidaat voor een fijne vendor lock-in.
Kantoor Automatisering
Dat het Microsoft menens is met Office 365 en Windows Azure zal ik verder onderbouwen na deze noodzakelijke zijstap. Kantoorautomatisering is alles wat standaard door iedereen op een kantoor gebruikt wordt zoals email, agenda’s en documenten - bijvoorbeeld deze van de tekstverwerker -, spreadsheet en presentatie. Maar waar sla je deze op? Traditioneel gebeurt dit in file-shares. Gedeelde mappen op een fileserver waarop rechten gezet zijn. Aangezien veruit het grootste gedeelte van de kantoorwerkplekken bestaat uit Windows, worden de rechten gezet door middel van de Active Directory, en hier zit hem de kneep.

Als je wilt samenwerken is dit steeds vaker met organisaties die niet meer in één active directory te vangen zijn. Het delen van documenten kan dan niet meer via traditionele file shares. Het versturen van documenten als bijlage in een email heeft veel nadelen waar ik hier niet verder op in ga. Ook het consumeren van documenten onderweg door medewerkers is niet altijd eenvoudig. Als mensen Office365 willen adopteren is het samenwerken met documenten dus een uitdaging. Microsoft heeft hier diverse oplossingen voor, maar geen van allen zijn een 'silver bullet'-oplossing. 

Sky Drive is een soort Dropbox maar gericht op het individu en de active directory heeft hier geen invloed op. Sky Drive Pro richt zich op bedrijven, kan wel gekoppeld worden aan een active directory maar is in feite Sharepoint Workspaces onder de motorkap en een volstrekt ander product dan Sky Drive. Dit is overigens een echt kritiekpunt op Microsoft, ze hebben een geschiedenis van product namen die zeer verwarrend zijn en soms zelfs totaal verschillend.
Waarom is dit relevant vraag je je misschien af, lees verder en zie hoe het allemaal in elkaar past en aansluit als een puzzel.

Office365 en Windows Azure

Office365 wordt niet door alle it-leveranciers met open armen ontvangen. Niet alleen kunnen klanten het zelf aanschaffen zonder tussenkomst van een leverancier, ook het eco-systeem waarop Office365 aangesloten is kan worden afgenomen bij Microsoft. Denk aan Sharepoint Online, Sky Drive en Sky Drive Pro. Een alternatief voor dit ecosysteem, en de voorkeur van it-dienstverleners is dus een vdi-infrastructuur in combinatie met traditionele aanvulling zoals Exchange, Fileshares en eventueel on-premises Sharepoint, het liefst met maatwerk.
Maar nu zet Microsoft een eerste stap om ook dit alternatief bij Microsoft onder te brengen middels de Windows Azure dienst. Het 'verlengen' van je on-premises active directory en het opzetten van veilige vpn-tunnels kan al via deze dienst. Het virtualiseren van een robuuste server is echt een peulenschil en sinds juli kun je nu dus ook al een basis desktop voor gebruikers aanbieden middels RDS. Dit kan gerealiseerd worden in minuten en is al direct schaalbaar zonder investering vooraf en betalen naar gebruik.

Mohoro

Er gaat het gerucht via diverse bronnen dat Microsoft nog aan een andere dienst werkt onder de naam Mohoro. Een vdi-dienst die aangeboden wordt via Windows Azure en Desktop-as-a-Service levert. Als je kijkt naar wat er kan op Windows Azure zou dit inderdaad een logische stap van Microsoft zijn en in het verlengde liggen van hun beslissing om RDS toe te staan op Windows Azure virtuele servers. Dit zou de relaties met partners verder onder druk kunnen zetten.
Naast Mohoro zijn er ook andere bestaande tools zoals Directaccess en Remoteapp die steeds beter via Windows Azure afgenomen kunnen worden. Toch is bijvoorbeeld het regelen van rechten via Windows Azure active directory complexer dan alleen het aanzetten van de dienst.

Toekomst

Momenteel versnellen de veranderingen op cloud computing-gebied. Het is logisch dat als iets technisch mogelijk is, dat Microsoft deze mogelijkheden niet alleen zal onderzoeken, maar zeker ook zal uitproberen. Wat ik hier beschrijf past goed in hun breed aangekondigde strategie van Devices, Software & Services. Dit heeft gevolgen voor partners, want net als dat Office365 rechtstreeks bij de bron kan worden afgenomen, geldt dit ook voor aanvullende diensten. Je zult als Microsoft partner dus ook moeten nadenken over de toekomst en inspelen op deze veranderingen. 

Microsoft biedt partners mogelijkheden om te verdienen aan bijvoorbeeld Windows Azure-omzet van hun klanten, maar dit is niet gegeven voor alle partners en is gebonden aan bepaalde omzet en andere regels. De veranderingen bieden namelijk ook kansen. Zelfs als DaaS een fluitje van een cent wordt, is er ondersteuning nodig voor bijvoorbeeld gebruikers en inrichting. Een slimme dienstverlener kan veel zaken automatiseren en daarmee dus meer klanten bedienen zonder menselijke inspanning. Dienstverleners zonder strategie zouden het wel eens zwaar kunnen krijgen als Microsoft daadwerkelijk een concurrent wordt.
Het is mij in ieder geval heel duidelijk dat Microsoft verre van dood is. Ja. ze begeven zich tegenwoordig op glad ijs, maar er doorheen zakken zie ik nog niet zo snel gebeuren. Met alles wat er ook nog in de pijplijn zit komen er interessante tijden aan. Al heeft Microsoft ook laten zien hoe ze goede ideeën slecht uitvoeren.

Wees in ieder geval voorbereid, anders ben jij die kalkoen waarover ze met kerst praten.

- - - - 
Dit artikel is ook geplaatst op de Computable : http://www.computable.nl/artikel/opinie/cloud_computing/4896598/2333364/microsoft-als-vdiconcurrent.html

De reactie van Microsoft: 
http://www.computable.nl/artikel/achtergrond/cloud_computing/4898256/2333364/microsoft-cloudstrategie-helpt-juist-partners.html

Het artikel wat Computable schreef naar aanleiding van mijn artikel:
http://www.computable.nl/artikel/nieuws/cloud_computing/4898276/2333364/microsoft-botst-met-eigen-dienstverleners.html

Van infrastructuur naar platform

Ook als software ontwikkelaar lukt profiteren van cloud computing niet zonder veranderingen. Als traditionele software naar de cloud wordt gemigreerd is dit vaak op basis van Infrastructuur as a service. Dit is geen keuze die je veel verder zal brengen en van kostenbesparing is al vaak geen sprake meer. Lees nu hoe het dan wel moet.

Van de week mocht ik een seminar van een uur geven aan een groep Java ontwikkelaars. De eerste dertig minuten heb ik besteed om een basis te leggen wat cloud computing is, het laatste half uur heb ik een demonstratie gegeven hoe ik niet 1, maar twee platformen heb gebruikt om een dienst vanaf scratch te ontwikkelen en te deployen naar de cloud.

Dit op basis van een schaalbaar, robuust en veerkrachtig platform die zich automatisch aanpast naar de omstandigheden. De essentie is dat er gebruik gemaakt wordt van automatisering. Iets wat zelf heel veel geld en tijd zou kosten om zelf te realiseren.

Ik kan bijna niet genoeg benadrukken hoe belangrijk het is om dit als software ontwikkelaar te onderzoeken. Dit negeren is een zonde en kan in de toekomst het verschil tussen succes zijn en het opereren in de marge.

Traditioneel

Stel je biedt een dienst aan op basis van Software as a service. Je ontwikkelt code, richt een database en een server in en om de zoveel tijd deploy je de code naar de test omgeving zodat deze geaccepteerd kan worden voor de productieomgeving.

Vaak is de productieomgeving omvangrijker dan de test omgeving en wordt het in de lucht houden van de omgeving gedaan door beheerders. Het opschalen (neerschalen wordt niet gedaan in traditionele omgevingen) is iets wat gepland moet worden en veelal veel geld, tijd  en hoofdbrekens kost.

Als dit uitbesteed wordt naar de cloud is dit altijd op basis van Infrastructure as a service. Hiermee zijn de kosten welliswaar operationeel, maar kan er van besparing geen sprake zijn. Je hebt gewoon je spullenboel elders draaien met alle bijkomende kosten die daar bijhoren. Ja, je kunt zeggen dat je de cloud geadopteerd hebt, maar per saldo schiet je er niets mee op.

Platform as a service

Om echt een hefboom te verkrijgen die leidt tot minder kosten, betere schaalbaarheid, robuust en flexibeler is met lagere beheerkosten zul je moeten overschakelen naar Platform as a service. Aan de ene kant zijn de verschillen om dit te realiseren niet heel groot. De essentie van de geproduceerde code is vaak niet heel anders en de manier van deployen is vrij simpel als je van diensten gebruik maakt zoals Windows Azure of Amazon Webservices. Het Windows Azure platform leent zich overigens vooral voor Windows .NET code, Amazon Webservices kan veel breder toegepast worden.

Wat er gebeurt is dit: Er is een configuratie ingesteld voor de software. Deze is anders voor Windows Azure dan voor Amazon Webservices. In deze configuratie staat o.a. welk type server in de basis gebruikt wordt en een aantal eigenschappen zoals geheugen, processor en dergelijke. Ook naar welk abonnement gedeployed wordt en hoe de omgeving heet en over welke URL deze benaderd wordt.

Als er op de deploy knop gedrukt wordt gebeuren er zeer veel dingen onder de motorkap. Er worden virtuele servers aangezet, certificaten geïnstalleerd, virtuele load balancers geplaatst en een aantal business rules geactiveerd. Een voorbeeld van een businessrule is bijvoorbeeld dat als de CPU van een server meer dan 80% gebruikt wordt voor drie minuten er een server wordt bijgeplaatst en als de CPU van een server langer dan drie minuten onder de 30% komt er een server wordt weggehaald tot een minimum van twee servers.

Een detail wat je op het eerste gezicht niet ziet, maar bijdraagt aan de "resilience" is dat elke server in een ander "fault domain" draait. Vrij letterlijk is dit een ander serverrack in het datacenter en dat het "cloud OS" weet dat de servers met elkaar in verbinding staan en bij onderhoud dus nooit twee server tegelijkertijd een update krijgen.

Maar het zit hem in deze automatisering die cloud computing zo aantrekkelijk maakt. Je kunt op een vrij gemakkelijke manier op een hele robuuste manier met online software omgaan. Dit is wat het een platform maakt.

Aandachtspunten

Overigens zijn er wel degelijk dingen anders als je software op een platform van Amazon of Microsoft deployed. Zo heb je geen invloed op de servertijd. Alle servers in de cloud ongeacht locatie draaien op UTC tijd. Dit betekent dat je direct vanaf de basis hier rekening mee moet houden aangezien de tijd van je klanten (en dus hun browser) niet overeen komt met de tijd op de server. Het is geen ramp, maar wel iets wat je in het ontwerp mee moet nemen.

Ondanks dat de data opslag en rekenkracht schaalbaar en elastisch is opgezet, gaat dit niet zomaar op voor relationele databases. Ook hier heb je met beperkingen te maken en dingen die in de cloud anders zijn dan on-premises.

Niettemin adviseer ik bedrijven om in ieder geval een account aan te maken en ontwikkelaars ervaringen op te laten doen. Door het gebruiken van de diensten komen ze op ideeën die ze na kunnen bouwen. Er is geen excuus om dit links te laten liggen omdat je Amazon of Microsoft afkeurd. Daarnaast gaat de ontwikkeling van de diensten griezelig snel. Bijna wekelijks komen er nieuwe opties in de portal of worden verdere principes uitgewerkt.

Ik ben er dan ook voorstander van om de diensten zo "kaal" en puur mogelijk te consumeren, dit voorkomt aanpassingen bij veranderingen en maakt een exit ook beter mogelijk en maakt een vendor lock-in zo klein als mogelijk. Er zijn veel diensten die de huidige problemen met cloud computing op kunnen lossen. Als die noodzakelijk zijn om live te kunnen gaan, kun je ze inzetten, maar gebruik ze vooral als een losse en vervangbare extensie en verweef ze niet in teveel in de oplossing zelf.  Als de ideeën van deze extensies namelijk goed zijn worden ze vanzelf overgenomen of nagebouwd.

Conclusie

Kortom, bouwen op een platform heeft zeer veel voordelen en weinig nadelen. Met minder mensen meer kunnen doen in kortere tijd met een verbeterde kwaliteit en controle en veiligheid. Het klinkt bijna te goed om waar te zijn. IT simpel maken is een basishouding die elke software ontwikkelaar zou moeten adopteren en verschuiven van infrastructuur naar platform is een zinvol middel. Nee, het is nog niet af, nog niet compleet, maar het komt dicht in de buurt en de ontwikkelingen gaan razend snel.

Nexus 7 2013: Eerste bevindingen

De dag dat de nieuwe Asus Nexus 7 32 GB 7 inch tablet in Nederland wordt aangeboden heb ik hem aangeschaft voor 269 euro. Bij deze deel ik mijn eerste bevindingen. 

Een van de redenen voor mijn aanschaf is dat ik geen ervaring met Android heb. Natuurlijk kijk ik wel eens mee op iemand zijn telefoon, maar echte hands-on ervaring heb ik niet. Ik heb wel een iPhone 4s met IOS 6 en een 2e generatie iPad. De overeenkomsten en verschillen wil ik hierin meenemen.

Voor een goede review waar ik het mee eens ben, zie:
http://tweakers.net/reviews/3147/de-nieuwe-nexus-7-de-beste-kleine-tablet.html

Eerste bevindingen

Eerst een paar eigenschappen die mij direct opvallen:
- Zeer veel waarde voor je geld
- Prachtig scherm
- Heerlijke behuizing
- Goed geluid
- Gelikte animaties in Android 4.3
- Leuke extra's zoals NFC, draadloos opladen (niet inclusief), aansluitmogelijkheid USB stick of externe harde schijf (vereist extra kabeltje)

Het concept van de Nexus -goedkope tablet met goede specificatie- sprak mij al aan bij de eerste versie van de Nexus 7, maar de goede reviews van de nieuwe versie trokken mij over de streep om wat vlieguren met Android op te doen. De iPad doet heel goed wat het moet doen en Android sprak me nooit zo aan, maar ik moet wel weten waar ik over praat en nu was er een perfecte reden om een apparaat met Android aan te schaffen.

In de winkel werd er weinig ruchtbaarheid gegeven aan de lancering, er waren er in ieder geval voldoende op voorraad. Bij het uitpakken vind je twee dingen: Een micro USB oplader en de tablet. Zeker in landscape modus is hij groot genoeg om te internetten en hij houdt heerlijk vast en doet best luxe aan. Het scherm is schitterend met kleuren en een ongeloofelijke resolutie van 1920 x 1200 pixels, evenveel als mijn 24 inch monitor en deze is meteen gedegragdeerd tot blokkerig scherm. Ik ben een Google gebruiker en aan de gang gaan is een fluitje van een cent. Android zit goed in elkaar en Nexus 7 heeft alleen een knop voor aan en uit en voor volume. De Home, Terug en Multitask knoppen worden gewoon op het beeldscherm geprojecteerd.

Veiligheid

Bij het installeren van diensten en apps krijg ik wel een unheimlich gevoel dat ik keuzes maakte waarvan in de impact niet goed in kan schatten. Elke app vraag bepaalde toestemming die in sommige gevallen erg duister overkomen zoals "kan geslagen data veranderen en verwijderen" zonder dat er bijvoorbeeld een scope gesteld wordt als "binnen de applicatie". Eigenlijk in het verlengde hiervan vind ik Android minder geschikt voor kinderen en ouderen die eigenlijk geen clue hebben, IOS is wat dit betreft nog echt heer en meester. Het lijkt er in ieder geval op dat malware meer kans krijgt op Android en ik vroeg me ook wat dingen af, als "hoe voorkom ik toegang tot mijn data als mijn tablet gestolen wordt?" en zelf gebruik ik 2-staps authenticatie welke niet meer nodig is nadat je deze eenmaal hebt ingevoerd. In hoeverre kunnen apps de API's van Google aanspreken onder mijn credentials?
Ik heb de antwoorden nog niet, maar dit zijn wel aandachtspunten en bedenkingen die ik heb.

Indrukwekkend

Eén ding die Android 4.3 in ieder geval kan en welke een zeer krachtig voordeel zijn is dat je de tablet met meerdere accounts kunt gebruiken, ook kan ik een profiel voor de kinderen maken die dan maar beperkte toegang tot zaken krijgen en bijvoorbeeld geen in-app aankopen kunnen doen. Dit is technisch gezien heel complex en echt een voordeel t.o.v. IOS. Wellicht dat IOS 7 hier ook wel wat mee doet, maar Android was hier in ieder geval sneller mee.

Dan het scherm en geluid. Ik bekeek een paar YouTube trailers van films en wow! ik was meteen onder de indruk. Wat een scherm en wat een goed geluid voor zo'n kleine en goedkope tablet. Wat ik wel weer een nadeel vind is dat ondanks dat de Nexus heel breed is, je bij het bekijken van de trailers nog steeds een flinke zwarte balk hebt waarop je niet een klein stukje in kan zoemen, iets wat bij de iPad wel kan.

De batterij lijkt ruim voldoende overigens. Ik heb best al een paar uurtjes gespeeld met brightness voluit en de batterij is nog niet half leeg. Overigens had ik de buienradar app even gebruikt, en dit bleek wel een batterij killer, zelfs niet op de voorgrond begon deze door GPS gebruik mijn batterij te consumeren. Een “slecht” ontwikkelde app heeft dus direct impact op je batterij. De tools die meegeleverd worden om dit te zien heb je in IOS niet.

Prestaties en multitasken

Een ander ding wat positief opvalt zijn de prestaties. Niet alleen ziet Android er best gelikt uit, de apps presteren alsof het een high-end tablet is en dat gevoel heb ik bij alles, het gevoel dat ik een duur en snel apparaat heb gekocht. Maar toch... hapert er af en toe iets. Dan druk ik ergens op en gebeurt er niets. Iets wat ik bij mijn relatief oude iPad (2e generatie) nagenoeg niet mee maak. Ook het scrollen is niet consistent. Af en toe gaat het te rap, af en toe te langzaam en meestal is het gewoon net iets minder intuitief. Kortom, IOS is op dit gebied nog echt heer in meester in mijn ogen.

Een ding waarbij Android echt de tafel aanveegt met IOS is multitasken, wat heerlijk simpel werkt dat met rechter van de drie (virtuele) knoppen onderaan. Kiezen, switchen, maar vooral ook beeindigen gaat geniaal. Het lijkt erg op wat ik zo aantrekkelijk vond aan Palm OS. Ook het notificatie centrum links boven in het scherm werkt erg prettig. Een ander ding wat me opvalt is dat mijn WIFI extreem veel sneller is op de Nexus 7 dan op mijn laptops of de iPad. 3 MB per seconden met gemak.

Voorlopige conclusie

De nieuwe Nexus 7 32 GB Android tablet is voor 269 euro echt een zeer goede koop. Je kunt je afvragen of je 7 inch niet te klein vindt, maar door de hoge resolutie is het in ieder geval prima werkbaar. Het scherm, geluid en bouwkwaliteit voelen aan alsof je een high-end product hebt gekocht en ik ben er dus erg blij mee.

Mijn eerste indruk van Android is goed, 4.3 ziet er gelikt uit en is prima mee te werken. Dat je het apparaat met meerdere mensen kan gebruiken is echt een krachtige toevoeging en het switchen en beeindigen van programma's gaat veel beter dan IOS. Toch is IOS eenvoudiger in gebruik, hapert vrijwel nooit en is ongeevenaard wat scrollen en zoomen betreft.  Android is niet voor kleine kinderen en ik zou het mijn moeder ook niet direct aanraden, maar Android is enorm gegroeid de laatste jaren al heb ik mijn twijfels bij de veiligheid, deze kan ik vooralsnog niet onderbouwen met feiten.

Android en het ecosysteem heeft overeenkomsten met IOS, maar zeker ook verschillen. Android is niet per se minder of beter dan IOS, en hoewel IOS wel wat dingen mist, of achter loopt, is de beleving net wat soepeler. Een Android tablet kost me gewoon meer inspanning in gebruik dan een iPad.

Ik zal dit topic wellicht nog de komende dagen aanvullen aangezien ik de Nexus 7 koud 48 uur heb.

De kracht van webservices

Cloud computing is de belofte om IT makkelijker en goedkoper te maken. De beste vorm van cloud computing is software as a service en voor goede integratie is platform as a service een aanjager van goede online software. Platform as a service bestaat concreet uit webservices. Laat mij uitleggen waarom webservices zo’n belangrijk onderdeel zijn van cloud computing.
Een aantal jaren geleden van de term SOA een veel gehoord begrip in ICT land. Service oriented architecture. De term werd een flop, maar de essentie ervan is nu de dagelijkse praktijk voor zeer veel online diensten.

Wat is een webservice?

Een webservice is in feite een soort van internet site die gestructureerde data aanbied aan diens gebruikers veelal op basis van authenticatie. De taal die een webservice spreekt is vaak XML, bijvoorbeeld in de vorm van Simple Object Access Protocol, ofwel SOAP danwel JavaScript Object Notion (JSON). Een webservice zorgt ervoor dat data over het internet beschikbaar gesteld kan worden op een schaalbare manier. Net als websites kun je meerdere servers inzetten om gebruikers (mensen en andere computers) te bedienen. Doordat de webservice zelf geen data bevat - er moet code uitgevoerd worden om data op te halen en te versturen- heb je meteen een business laag tussen de presentatie laag en de data opslag. Dit leent zich goed voor grote robuuste en complexe systemen. Daarnaast zorgt deze natuurlijk scheiding voor het isloren van complexiteit ofwel de “Separation of Concerns”.
Platform onafhankelijk
Een bijna niet te overschatten voordeel van webservices is dat zij van nature platform onafhankelijk zijn. Het maakt niet uit of de webservice gebouwd is in Java, Python of .NET doordat de output in feite tekst is kan andere software in een andere taal heel makkelijk aansluiten op een webservice.
Software ontwerpen op basis van webservices betekent ook dat de software bijna per definitie in de cloud te draaien is. Mijn advies is dan ook, ontwerp software op basis van webservices al draai je ze in een eigen datacenter of servers. Dit verlengd de lifecycle vam software en samen met schaalbaarheid is dit een goed architectuur principe die zeer goed te verdedigen is.

Performance
Als het allemaal zo simpel was kon iedereen het en zou je niets anders meer tegenkomen. Er kleven ook nadelen aan webservices. Ik zal er een paar benoemen. De belangrijkste is performance. Webservices zijn slechte performers ondanks dat ze hele stabiele schaalbare performers zijn. De performance is namelijk slecht omdat er meer afstand tussen de database en de interface van de gebruiker zit. Kijk maar naar het pad wat afgelegd wordt om iets op het scherm van de gebruiker te tonen: Gebruiker drukt op een knop. Er wordt code uitgevoerd om de webservice aan te spreken. De webservice voert code uit om data uit de database op te halen. De data uit de database wordt vertaald naar XML of JSON. De webserver geeft dit antwoord terug aan de vragende software die op antwoord wacht. De software vertaald de data weer naar iets wat een gebruiker kan lezen.
Terwijl in de meest eenvoudige vorm de gebruiker op een knop drukt en er code wordt uitgevoerd die data uit een database haalt en op het scherm toont.
Een ander aspect van webservices is dat de data vaak niet dicht bij de gebruiker staat en dus over het internet getransporteerd moet worden, deze latency is ook altijd een punt van aandacht.
Iedere webservice is anders en het consumeren van webservices vaak leidt tot maatwerk, er is geen dominate standaard voor identificatie, authenticatie en autorisatie. Overigens wordt dit vaak wel weer opgelost met connectors; generieke stukjes code die alle verschillen van input omvormen naar een standaard output. Om data uit Salesforce.com te halen gebruik je een andere connector dan om data uit Google te halen.
Ten slotte is het met webservice heel gemakkelijk om alsnog een rommeltje te maken van een eindproduct door een oerwoud van verbindingen en afhankelijkheden.
Voorbeelden
Ik zal wat fictieve voorbeelden schetsen zoals je deze in de praktijk tegenkomt en welke voorbeelden zijn die heel zwaar leunen op webservices. Neem bijvoorbeeld een webshop die zeer veel producten aanbiedt van verschillende leveranciers. Je logt in op de webshop, besteld een product en bekijkt de beschikbaarheid. Je rekent af (ook een webservice) en krijgt bevestigings e-mail welk ook vaak via een webservice worden verzorgd. Op het moment dat de bestelling verzonden is krijg je een link die aangeeft waar de bestelling zich bevindt, de track and trace.
Data halen uit je online boekhoudpakket verloopt via webservices. Evenals zeer veel van de geïnstalleerde apps op je smartphone.
De gehele infrastructuur van Amazon webservices verloopt zoals de naam al zegt, via webservices. Een virtuele server aanmaken kan in een paar regels code.
Cloud computing
In de wereld van cloud computing zijn webservices het fundament. Webservices in hun huidige verschijningsvorm zijn niet perfect, maar de voordelen zijn zo groot dat je achter ieder succesverhaal wel een webservice in de basis zult vinden. Ook integratie -één van de grootste uitdagingen bij de adoptie van cloud computing- worden praktisch altijd gerealiseerd met webservices. Gek genoeg kom ik in de praktijk maar weinig webservice bouwers tegen. Als je software ontwikkeld voor de cloud, focus dan op webservices. Zijn de techneuten tegen, vraag dan door naar hun beweegredenen. Performance is een veel gehoord argument, maar bedenk dan dat veel grote bedrijven dit obstakel overwonnen hebben en succesvol zijn. Juist doordat webservices net als een webserver functioneren weet je dat webservices heel erg schaalbaar zijn en prima functioneren in een multi-tenant omgeving.
Pak de toekomst, investeer in webservices.

Zoek het verschil

Ik wil een ervaring delen. Soms kan een kleine wijziging leiden tot groot succes en hier is een mooi voorbeeld. Mijn zoon en dochter zitten op een basisschool die een jaar of vier geleden op sterven na dood was. En ze hebben 1 ding aangepast die er nu voor zorgen dat de school te klein is, de klassen tegen de veertig leerlingen aanlopen en ze zelfs gymzalen aan het ombouwen zijn tot klaslokalen. Kortom, een school die overloopt van succes. Hier kwam geen marketing guru bij kijken, geen reclame kosten hoger dan normaal of wat dan ook. Gewoon een beslissing die genomen is en uitgevoerd en die leiden tot een zuigende werking op zo'n manier dat er kinderen uit de andere kant van de stad nu ook op deze school zitten...

Het resultaat van één enkele beslissing die ik kan samenvatten in één woord: Continurooster. Heb je geen idee? Google is je vriend.

Het punt is dat succes en falen soms van hele kleine beslissingen en wijzigingen afhangen. Een beslissing die aansluit bij de maatschappij van nu. Achteraf gekeken lijkt het zo logisch, de uitdaging is om te kijken naar je eigen succes of het gebrek eraan. Ik ben er van overtuigd dat er voor iedere (kleine) ondernemer een kleine beslissing een groot verschil kan maken. Go find it.

Google Apps: Snel, goedkoop en cloud

Larry Ellison heeft het vorige maand toe gegeven: Snel, goedkoop en cloud hebben de toekomst. De aanleiding was dat Oracle gaat samenwerken met Salesforce. Nu vind ik Salesforce helemaal niet goedkoop en dat kan ook niet omdat het op Oracle draait. Maar dat  snel, goedkoop en cloud de toekomst heeft staat vrijwel vast en Google Apps is een zeer sterk voorbeeld. Als je een in een reflex je nekharen voelt prikken, lees dan vooral verder.

De populariteit van digitale foto’s groeide al enorm voordat de kwaliteit in de buurt kwam van analoog. Ook zie je nu dat foto’s van smartphones veruit de boventoon voeren in absolute en relatieve aantallen. Veel mensen nemen hun compact camera niet eens mee ondanks dat de smartphones nog steeds van mindere kwaliteit zijn.

Streaming muziek is nu mainstream terwijl de kwaliteit het toch aflegt tegenover de CD. Streaming muziek is snel, goedkoop en cloud, gek genoeg besteed ik nu veel meer geld aan deze dienst dan ik ooit per jaar aan CD’s heb besteed.

Consumenten adopteren diensten die makkelijk en goedkoop zijn en medewerkers van de enterprise zijn ook consumenten. Als het privé zo makkelijk gaat, waarom moet IT zakelijk dan zo moeilijk zijn? Waarom is het gat tussen de consument en de enterprise zo groot?

Google Apps
Ik kom geregeld bedrijven tegen die Google Apps niet herkennen als een alternatief voor Microsoft Office. Op Computable loop ik geregeld tegen weerstand aan als ik Google Apps als voorbeeld neem. Jammer en een gemiste kans, want wie zich in de materie verdiept zal zich verbazen over de mogelijkheden, juist ook op het gebied van enterprise beheer.

Een dooddoener en een misverstand is dat Google niet betrouwbaar is als het gaat om privacy. Nu kennen we onderhand allemaal het verhaal van PRISM en de Amerikaanse overheid die ogenschijnlijk overal bij kan. Dat is inderdaad niet fraai en ik hoop echt dat bijvoorbeeld Europa zich sterk maakt om dit aan te pakken. Realiteit is dat de Amerikaanse overheid niet veel onder doet voor onze lokale overheid. Dus ondanks dat dit niet fraai is, heb je ditzelfde probleem ook als je zaken doet met de cloud van Microsoft. Dat Google je prive gegevens en data verkoopt is zover ik heb nagegaan niet waar. Privacy staat wel degelijk hoog op de agenda bij Googlel. Maar goed, als dit nadeel geen onoverkomenlijkheid is, wordt het tijd om Google Apps verder te onderzoeken.

Google Apps for businesses is in feite een suite die de “generieke SaaS-stack” aanbied: Documenten, spreadsheets, presentaties, email en agenda’s. Google heeft hiervoor geen software die je installeert, alles werkt via de browser. Bestanden van Microsoft Office kunnen gewoon online geopend worden, maar als je ze wilt bewerken worden ze eerst geconverteerd naar de Google variant en worden ze opgeslagen in Google Drive wat ongeveer dezelfde functionaliteit aanbied als Dropbox. In verbinding staan met het internet staat centraal bij Google, maar er zijn -welliswaar beperkte- offlline mogelijkheden om documenten en e-mail te openen en bewerken. Waar Google Apps in uitblinkt zijn de mogelijkheden om samen te werken, ook met mensen buiten de organisatie.

Chatten, voice gesprekken met beeld erbij en meerdere personen, de zogenaamde Google Hangouts, werken geweldig en met een druk op de knop kun je ze ook nog opnemen. Ook het delen van een beeldscherm is een klik. Dit werkt zeer soepel en is gemakkelijk indrukwekkend te noemen. Ook het bewerken van documenten kan tegelijkertijd. Geen eindeloos heen en weer mailen van bijlagen en dus pure productiviteit winst. Even een feedback formulier of vragenlijst maken is ook een klus van niets. En het bouwen van websites en intranet wordt steeds krachtiger en kruipt daar steeds een beetje dichter naar Sharepoint toe, en dat is niet toevallig.

Enterprise
Wie denkt dat dit niet voor de enterprise is komt bedrogen uit. Het dashboard waar beheerders het domein en de gebruikers beheren is zeer krachtig en uitstekend geschikt om zeer grote groepen gebruikers te beheren. Organisatie, sub organisaties, groepen, rechten op map niveau en overerven is allemaal mogelijk. Je kunt zelfs apparaten zoals Android smartphones en tablets beheren inclusief het wissen op afstand. Je kunt bepalen welke apps ingezet mogen worden en dat lijkt dan op een enterprise app store. Ook op het gebied van veiligheid is er verrassend veel mogelijk.

De kosten zijn zeer voorspelbaar en laag. In de basis kost een gebruiker 3, 33 euro per maand. Daar zit al een behoorlijke hoeveelheid opslag bij. Deze operationele kosten ademen perfect mee met de organisatie als deze groeit of krimpt. Ook de beschikbaarheid en performance schalen automatisch mee en zijn nooit een issue.

Integratie met zeer veel andere diensten zoals die van Salesforce zijn goed te realiseren en ook SSO is een onderdeel met veel mogelijkheden. Er zijn diverse organisaties met meer dan 50.000 medewerkers overgestapt op Google Apps en Google zelf maakt er ook gebruik van met ruim 53.000 medewerkers.

Snel, goedkoop en cloud
Google Apps speelt dus heel goed in op snel, goedkoop en cloud en ik zou er ook best aan toe willen voegen goed. En daarmee zijn ze helemaal klaar voor een ijzersterke positie. Grappig is dat ook Microsoft dit principe begint te omarmen. Kijk maar eens naar Windows Phone. Nokia, van oudsher erg goed in het maken van goedkope toestellen, zet nu volledig in op Windows Phones voor de budget markt en daarmee lijken ze nu al een slag te slaan. Het goedkoopste toestel (bron : http://goo.gl/MFjNb ) verovert snel marktaandeel, dit is waarschijnlijk ook de reden waarom Apple werkt aan een goedkoper toestel en makers van Android ook over elkaar heen struikelen met budget toestellen.

De trend van snel goedkoop en cloud komt voort vanuit de business die de diepe wens heeft om IT simpel te maken. Simpel en gemak wint het van kwaliteit, keer op keer, en vooral op het gebied van cloud computing is dit heel zichtbaar bij de consument, maar nu ook steeds meer voor de enterrprise.

TCO,  ROI, KSF
Total cost of ownership, return on investment en kritische succes factoren krijgen een hele andere dimensie in dit kader. Wat is de TCO van Google Apps? Je hebt geen kapitale investering, je bent geen eigenaar en er zijn geen servers die je aanschaft. Return on investment? De enige investment is wellicht de migratie, maar je krijgt ook meer dan je had. Overal werken, met het device van je keuze, geen IT afdeling meer nodig voor je standaard KA. ROI laat zich in dit scenario lastig vangen, of is nagenoeg 0. Ook kritische succesfactoren zijn lastig te bepalen als het gaat om een overstap naar Google Apps. Pas nadat de tools door de organisatie omarmt zijn opbaren de nieuwe factoren zich. De manier van samenwerken veranderd ineens erg snel, maar of het beter wordt hangt af hoe de organisatie wordt aangestuurd. Een gebrek aan governance kan de organisatie ook extra snel in een lastig pakket brengen of tot imago schade leiden als een account ge-phished wordt.

Nadelen
Beland je met Google Apps in een cloud paradijs? Nee, niet helemaal. Er zijn wel degelijk zaken die afgewogen moeten worden. De bemoeizucht van overheden is een groot obstakel, juist nu ligt er nog een enorme kans om een generieke saas stack concurrent op te zetten die fundamenteel veilig en bijvoorbeeld Europees is. Daarnaast bieden de apps soms ook minder functionaliteit dan de tegenhanger van Microsoft. De standaard manier van werken met sjablonen ziet er wat amateuristisch uit of kan leiden tot documenten op verkeerde plekken. Ook gaat het openen van Word documenten in Google Apps niet altijd goed en werken met Google Drive is toch anders dan de Windows Explorer. Ook het regelen van backups en bijbehorende disaster recovery werken anders dan bij traditionele IT. Daarnaast ligt er nog wat uitzoek werk op het gebied van compliance en wetgeving, zeker als je aanvullende diensten nodig hebt die ook allemaal uit de cloud komen.

Tot slot
Wat ik mee wil geven is dit: Snel, goedkoop en cloud hebben de toekomst. Iedere organisatie zal nu of binnenkort moeten onderzoeken wat het voor hun kan betekenen. Dit negeren of afdoen als hype kan wel eens dodelijk blijken. Google biedt extreem veel waarde voor 3,33 euro per maand. De snelheid, beschikbaarheid en capaciteit realiseren in een eigen omgeving inclusief hardware en bemensing is een dure uitdaging. Er worden dagelijks al migraties uitgevoerd dus het is zeker niet onmogelijk. Zoek eens op bedrijven die spijt hebben van hun migratie naar Google, ik heb ze niet gevonden. Je kunt vinden dat het niets voor jouw organisatie is, maar een concurrent heeft wellicht die beperking niet en kan dan bij goede toepassing en een lagere TCO diensten of producten goedkoper aanbieden.

Het draait allemaal om snel, goedkoop en cloud, of had ik dit al gezegd? Of was Larry dat?

Dit artikel is ook in de Computable verschenen: http://www.computable.nl/artikel/expertverslag/cloud_computing/4777092/2333364/google-apps-snel-goedkoop-en-cloud.html 

Disclaimer: Ik lever diensten zoals advies. Ik verkoop geen Google Apps.

PRISM is onze laatste kans

Je zult het nieuws vast gelezen hebben. Washington Post kwam met een artikel dat NSA en FBI samen werken en data verzamelen van de grootste IT bedrijven in de VS zoals Microsoft, Facebook, Google, en anderen. De naam van het project of de tool heet PRISM. Wat lijkt is dat zo’n beetje alle data van alle gebruikers verzamelt, maar niet van mensen in de VS zelf en van Amerikaanse staatburgers. Correctie, ze verzamelen die data wel, maar beloven het niet zelf te zullen gebruiken.

Dus alle e-mails, documenten, filmpjes, chats en berichten die je opslaat of verstuurd met diensten van Facebook, Google, Apple, Microsoft, Skype en anderen kan letterlijk door PRISM gelezen worden en dat gebeurt ook. Het programma suggereert dat al deze data direct bij deze providers gelezen kan worden zonder tussenkomst van een recht systeem.

Amerikanen hebben recht op privacy, maar niet-Amerikanen hebben geen enkel recht op privacy, althans niet volgens de Amerikaanse wet. Dit is natuurlijk krom want Google heeft ook een vestiging in Nederland en dient zich dus ook aan de Nederlandse wet te houden. Daarnaast hebben bedrijven zoals Microsoft en Google een (eigen) Safe Harbor certificering. Zij geven daarmee aan dat ze zich een Europese wetgeving zullen houden voor data behorende bij Europese burgers. Maar als dit waar is, dan overtreden deze providers de wet en zijn ze strafbaar.

Bedrijven die aangeven zich te houden aan Safe Harbor principles zeggen hiermee dus dat ze zich houden aan  Data Protection Directive :   http://en.wikipedia.org/wiki/Data_Protection_Directive

Het vijfde principe van deze data protection directive stelt : Disclosure—data subjects should be informed as to who is collecting their data. Het lijkt me duidelijk dat dit principe met voeten is getreden.

Afhankelijk

Laten we niet naïef zijn. We weten dat de VS er alles aan zal doen om zich te beschermen tegen terrorisme en eigenlijk lak heeft aan andere overheden en zijn eigen zin door drijft. Het verbaasd met ook niet dat dit nu boven water komt als lijkt de vorm extreem grof en dit leidt weer tot een ander inzicht: We zijn veel te afhankelijk van de VS als het om techniek gaat. Zeer veel van de IT komt uit de VS en als het gaat om internet en kantoorautomatisering zijn ze nagenoeg monopolist.

Ik sla zeer veel data op bij Google, Microsoft en bijvoorbeeld Dropbox. Daarbij ga ik er van uit dat Amerikaanse en eventueel Nederlandse overheid bij mijn data kan, al had ik niet verwacht dat het zo direct was. Dus dat de data al toegankelijk is bij een overheid voordat er uberhaupt een aanleiding is.

Allies

Wat ik echt evil en een zeer gevaarlijk hellend vlak vind is dat een UK dienst OOK toegang heeft gekregen tot data die via PRISM beschikbaar is gesteld! UK overheid heeft hiermee een tool om haar eigen burgers te bespioneren. Stel dat andere allies van de VS toegang zouden krijgen. Dus niet alleen Nederland maar bijvoorbeeld ook saudi Arabië. Een lezer op Tweakers stelt het heel scherp:

Nedra ( http://tweakers.net/reacties.dsp?Action=Posting&ParentID=6264325 )
Tel daar bij op dat nu de Britse overheid, en wie weet welke overheden nog meer toegang hebben en je hebt de poppen aan het dansen. Kan je voorstellen dat ze hun tijdelijke 'allies' ook een backdoor geven? Een backdoor voor Saudi-Arabië zodat ze daar fijn homo's, tegenstanders van het regime, overspelige vrouwen en noem het maar op kunnen zuiveren. Een backdoor voor Syrie zodat ze niet te snel op een Arabische lente hoeven te hopen..etc. Na deze berichten te lezen is dat geheel niet onvoorstelbaar.

Overigens ontkent Google in alle toonaarden, net als Facebook. Maar misschien moeten ze dit wel doen. Als ze het zouden toegeven zouden en een staatsgeheim verklappen en daarmee wettelijk vervolgd kunnen worden.

Maar samenvattend -ik kan hier een boek over schrijven maar wil het bondig houden- is het nu tijd om actie te ondernemen. De afhankelijkheid van Amerikaanse diensten is gewoon te groot. Dit is niet alleen eng om wat ik hier beschreven heb, maar ook economisch. Het wordt ook een beetje een zielige bedoeling dat we als Europa zo afhankelijk zijn van onze grote broer Amerika (en vertaal dat eens).

Directe toegang tot servers

Een van de punten uit de presentatie over PRISM is dat de slides aangeven dat de FBI / NSA  directe toegang had tot de servers van providers. Wat ik denk dat mogelijk bedoeld wordt is dat providers een soort “dropbox” of veilige FTP server hadden waarop ze data die opgevraagd werd bij de provider werd opgezet zodat de NSA/FBI ze er geautomatiseerd vanaf kan halen. Maar er zijn genoeg bronnen die aangeven dat het aanbod totaal is.

Kosten

Op één van de slides staat dat het programma 20 miljoen dollar per jaar kost. Als het gaat om de hoeveelheid data die op de genoemde diensten dagelijks geproduceerd wordt kom je met 20 miljoen niet eens in de buurt om al die data op te kunnen slaan. Als het programma echter een BI tool is, dan kan het bouwen en beheren van die tool best “maar” 20 miljoen kosten, maar het hosten, ophalen en beheren van enorme hoeveelheden data kost miljarden, geen miljoenen.

Een aantal gedachten

Data bij providers zoals Microsoft, Google, Yahoo en anderen is echt niet allemaal data van personen, maar ook van bedrijven. Wat betekent dit? Hoe kan een provider mij garanderen dat mijn bedrijfsdata niet misbruikt wordt om bedrijven in de VS voordeel te geven als ik belangrijke ontdekkingen doe?

Een ander aspect is dit. Als je een bedrijfs e-mail account hebt is de kans groot dat het bedrijf back-ups maakt en zich toegang tot je mailbox kan verschaffen zonder dat je dit weet of ziet. Heb je dat wel eens gerealiseerd?

Banken zien alles wat je koopt, AH ziet alles wat je bij hen koopt. Alles wat je met een credit card koopt (of PayPal) wordt ook ingezien door US. De belastingdienst heeft toegang tot kruisbestanden en zien wellicht nog veel meer dan je beseft. Ook elk telefoongesprek wat je voert kan worden afgeluisterd.

Wat ik ook niet begrijp is dat Google en Microsoft roepen hoe ze met data verzoeken omgaan. Maar als ik er langer over na denk, snap ik het denk ik wel. Niet iedere overheids instantie heeft “clearance” om in PRISM te duiken, daarnaast zullen de verzoeken zijn over de burgers van het betrokken land, iets waar je PRISM zogenaamd niet voor mag gebruiken, en dan kunnen de traditionele methode gebruikt worden door te vragen naar data.

Wat dan overblijft is de reden waarom deze bedrijven (Google, Yahoo, Apple, Microsoft, Facebook en anderen) meewerken aan dit programma als het echt gaat over het openstellen van hun data? Is het politieke druk? Is het belastinggeld wat betaald word?

Want iemand zit te liegen of verhuld in ieder geval de waarheid omdat de betrokken providers glashard ontkennen dat ze het programma kennen en ontkennen dat ze directe toegang tot hun servers verlenen. Zie bijvoorbeeld : http://googleblog.blogspot.nl/2013/06/what.html
Complot theorie
Een ander ding wat mij steekt is dat Engelse geheime diensten ook toegang hadden tot PRISM. Zij hebben de belemmering niet om data van US inwoners in te zien. Zij kunnen dan vragen beantwoorden uit Amerika over Amerikaanse staatburgers. NL zou dat truukje ook kunnen doen door de VS data op te vragen over personen in en van Nederland. Zoiets dergelijks wordt bevestigd op NU.nl ( http://www.nu.nl/algemeen/3497407/ook-aivd-krijgt-informatie-aftapprogramma-prism.html )

Wat er eigenlijk gebeurd is dat de VS iets wil weten maar volgens de wet dit zelf niet uit PRISM mag halen, ze spelen het door naar bijvoorbeeld NL die dan zogenaamd een aanvraag doet zodat ze er wel bij komen en die gegevens worden weer teruggespeeld naar de VS. Je breekt daarmee misschien niet de regel van de wet, maar het is gewoon *corrupt*.

Het is één op één vergelijkbaar dat PostNL alle brieven openmaakt en inscant voor de AIVD zodat ze overal bijkunnen.

Zoals Edward Snowden ook zegt in het interview. Het gaat erom dat de democratie hierover beslist en niet iemand op eigen houtje. De VS schermen dat het goedgekeurd is door het congres, maar is er open kaart gespeeld? Zijn alle relevante gegevens overlegd zodat er over de juiste informatie een beslissing genomen kan worden?

Laatste kans

Dit is een zeer belangrijk moment. Als we nu niet in protest komen om onze rechten te verdedigen, als dit echt met een sisser afloopt, dan was dit de laatste stop voor George Orwell 1984. Wat zeg ik, het is nog veel erger dan 1984. Want nu laat de bevolking het toe en laten ze zich moedwillig verzanden in een machtsstaat.

Nogmaals, wat fundamenteel fout is aan deze situatie is dit. Stel je bent tegen de regering en je komt in protest, dan heeft de regering alle kaarten in handen om deze tegenstanders uit te schakelen. Hoe makkelijk wordt het om aan te tonen dat iemand een terrorist is? Dan bedoel ik het stempel terrorist, niet het daadwerkelijk zijn van een terrorist. Het betekent ook dat de regerende partij zeer veel in kan zien van de oppositie.

“Daar gebruiken we het niet voor”, zijn dan de sussende woorden van de politiek, maar zonder enig middel om dat te controleren is het gewoon een leugen. Het een-tweetje wat de VS speelt met de “allies” door elkaar de geheimpjes te verklappen om de wet te omzeilen kun je niet meer als onschuldig zien. Er zullen mensen in minder ontwikkelde landen voor gemarteld worden.

Dit is ons laatste kans om hier iets tegen in te brengen. Zoals de Manic Street Preachers zingen “If you tolerate this, then your children will be next”

Chromebook bevindingen

Ik heb nu een aantal weken een Samsung Chromebook 3 serie van onder de drie honderd euro en ik wil mijn ervaringen ermee delen. Sommige bevindingen gaan over het chromebook zelf, sommige over de eigenschappen van Chrome OS.

Het concept van de chromebook zal ik niet opnieuw uitleggen. Als je dit leest, weet je dit al en de reden is waarschijnlijk dat het je interesse heeft. Mijn insteek is drieeledig. Wat kan ik ermee privé, wat kan ik ermee klein zakelijk, dus als freelancer en wat zijn de mogelijkheden voor het MKB enterprise.

De chromebook is niet mijn enige laptop. Mijn “grote” laptop is een MacBook Pro van 17 inch met SSD uit 2009 en kostte 2800 euro, bijna tien keer zoveel. Overigens draai ik op die laptop alleen Windows, maar dat is een ander verhaal.

Size matters

Dit schrijf ik overigens in de volle zon buiten voor een vakantiehuisje, en daarmee kom ik aan bij mijn eerste bevinding. Laptops hebben veel overeenkomsten, maar ook veel verschillen. Voor schrijven merk ik dat ik veel productiever ben op een kleine lichte laptop dan op een grote laptop die alles kan. Dit is echt een verschil tussen een kleine en een grote laptop. Mijn dochter van drie zit buiten mijn zicht in een speeltuintje verdeop te spelen en af en toe loop ik daar naar toe om te kijken of alles nog goed met haar is. Ik klap dan de laptop dicht, neem hem cusuaal mee in mijn hand, kijk, loop terug klap hem open en ga meteen door waarmee ik bezig was. Klein detail, ik ben hier positief verrast over. Dit soort dingen ervaar je pas als je het hebt en verzin je niet van te voren als theorie.

Traditionele IT

Een groot nadeel van Chrome OS is dat je niet op een traditionele manier naar je Windows bestanden kunt gaan op fileservers. Een Chromebook is dus niet in de basis geschikt voor bedrijven met traditionele IT. Je ziet ook vaak dat mensen in een traditionele IT afdeling of bedrijf de Chromebook niet goed begrijpen en het bij voorbaat afbranden. Een ander argument wat ik veel hoor is dat je voor 100 of 200 euro meer een laptop kan kopen waar wel Windows op draait. Dat klopt. Maar vaak geeft zo’n laptop een andere beleving. De accu gaat minder lang mee, het systeem zal in bepaalde opzichten trager zijn, de opstarttijden langer en het gewicht groter.

Zoals Steve Jobs het onderscheidend vermogen van een iPad uitlegde: Het moet op gebieden beter zijn dan een smartphone en op andere gebieden beter zijn dan een laptop. Zo is het ook met Chrome OS. Het moet op bepaalde vlakken beter zijn dan een laptop en het moet op bepaalde vlakken beter zijn dan een tablet (wat gaat de tijd snel!).

Wat het beter doet dan de laptop is accuduur, veiligheid, vervangbaarheid, gewicht, portabiliteit. Wat een chromebook beter doet dan een tablet is: Productiveit, goed toetsenbord. Eigenlijk best wel weinig, maar toch cruciaal aangezien een tablet voor mij echt een consumerend apparaat is en alleen voor microproductiviteit zoals een kleine post op een sociaal netwerk of het kort beantwoorden van email. In het kader hiervan zie je steeds meer tablets met een keyboard, maar de juiste snaar is hier toch nog niet meer geraakt.

Als een bedrijf overweegt om Chromebooks in te zetten zal het dus echt een strategie moeten volgen om bestanden via de browser benaderbaar te maken. Voor bedrijven die bijvoorbeeld Sharepoint gebruiken is dit geen moeite. 

Schermen overnemen

Er is echter nog een andere optie die de mogelijkheden van een Chromebook sterk vergroot. Een Chromebook is in staat om beeldschermen van een Windows computer over te nemen en daarnaast is er ook een Citrix Receiver voor Chromebook. Dit zorgt ervoor dat je letterlijk alles kunt doen op een Chromebook, maar hou de kurk nog op de champagne. Voor beide opties zijn er voorwaarden nodig die het voor een bedrijf mogelijk onaantrekkelijk maken. Om een Windows computer over te nemen moet er op de doelcomputer Chrome browser geïnstalleerd zijn en deze moet draaien onder hetzelfde account als het Chromebook. Daarnaast valt deze buiten het beheer van een IT afdeling en is daarmee praktisch onwenselijk voor MKB bedrijven met een wat hogere mate van volwassenheid. Voor het gebruik van Citrix moet de Citrix kant van StoreFront voorzien zijn. Een Citrix onderdeel wat nog niet heel populair is. Daarnaast mist dit het doel omdat een thin client eenzelfde prijsstelling kent als een Chromebook en ook eenvoudig te vervangen zijn. Wat voor de Chromebook spreekt is dat deze portable zijn, en dat is natuurlijk een killer feature. Overigens hebben de meeste Chromebooks een HDMI ingang zodat deze makkelijk te koppelen zijn aan een externe monitor. 

Google Apps

Uiteraard komt een Chromebook het best tot zijn recht in een organisatie die Google Apps inzet voor de generieke office stack. Daarmee bedoel ik documenten, email, spreadsheets en presentaties. De bedrijven die dit al gebruiken kennen de kracht van Google Apps en dit is gewoon een goed alternatief voor Microsoft Office. Google Apps is ook echt een optie voor de enterprise, ik zou zelfs durven stellen, juist voor de enterprise. En dan is een Chromebook een natuurlijk extensie. Zelf ben ik altijd een MS Office klant geweest, en ik heb nog steeds licenties en ook geïnstalleerd op meerdere PC’s en laptops. Dropbox, was voor mij de ideale manier om bestanden te delen met klanten en om overal beschikking te hebben over mijn MS Office documenten. Maar sinds anderhalf jaar ben ik overgestapt op Google Apps en “I never looked back”. Dit artikel is over de Chromebook, dus ik ga hier niet dieper op in.

Chrome Web Store

Op een Chromebook kunnen apps geïnstalleerd worden en deze staan in de Chrome Web Store en hier begin ik met de nadelen van een Chromebook. Hoewel er veel handige toevoegingen te vinden zijn, blijken dit in de praktijk gewoon links naar websites te gaan en levert het alleen een icoontje op. Er zit veel rommel tussen en eigenlijk is de hele Chrome Web Store een gemiste kans. Het is ook allemaal heel onduidelijk wat het concept nu inhoudt. Overigens zijn er wel wat centrale beheermogelijkheden om invloed uit te oefenen wat gebruikers kunnen installeren. De gehele ervaring mag echter niet de schaduw staan van bijvoorbeeld de App Store (Mac OSX en IOS). 

Toekomst

De Chromebook bevat ook andere nadelen. Veel gebruiksvriendelijkheid valt weg bij het gebrek aan verbinding met het Internet. Er kan geen specifieke software op geïnstalleerd worden zoals dit binnen de organisatie gebruikt wordt, de zogenaamde verticals. Ook is de userbase nog klein wat het oplossen van problemen lastiger maakt en ondersteuning van software bedrijven is minimaal voor Chrome OS. Dit is het nadeel van een opkomende speler en het zal echt nog wel een jaar of twee duren voordat Chrome OS “settled” is. Maar dat Chrome OS een blijvertje is in mijn ogen mag duidelijk zijn en dat is een hele prestatie.

Er ligt behoorlijk wat in het verschiet, veel populaire software bedrijven zien ook kansen in Chrome OS. Er bestaat weer de mogelijkheid voor een “early mover” waardoor jouw applicatie dominant kan worden op Chrome OS.

Chromebook draait prima Windows

Vandaag werd mijn eerste Chromebook geleverd. Chromebooks zijn kleine vaak goedkope laptops waarop het besturingssyteem Chrome OS van Google op draait. Ergens in Juli 2011 schreef ik daar al een artikel over en vandaag werd hij geleverd.

Ik heb een grote laptop die ik altijd meeneem in mijn rugzak, maar naast dat hij een stuk zwaarder is, gaat de batterij ook niet meer zolang mee. Ik zocht naar iets wat ik nog makkelijker oppak of snel mee kan nemen zonder dat ik de oplader hoef mee te nemen. Daarnaast wilde ik daar niet veel geld aan uitgeven en heb ik een broertje dood aan het installeren en inrichten van een nieuwe computer.

Eén van de kritiekpunten op chromebooks is dat ze te beperkt zijn en je praktisch alleen een browser tot je beschikking hebt, maar dat is niet helemaal zo. Je kunt namelijk apps installeren uit de webstore, dat is iets anders dan Google Play, en één van die apps is “Google Remote Desktop”, met deze app kun je Windows computers en servers overnemen. Er zijn wel een aantal voorwaarden aan verbonden. De computer die je wilt overnemen moet een Chrome browser geïnstalleerd hebben en die moet draaien onder hetzelfde account die je gebruikt op je Chromebook. Daarnaast moet je elke PC die je over wilt nemen autoriseren en een pincode instellen, maar als je dit gedaan hebt werkt het in mijn test met drie verschillende systemen feilloos. Als je het scherm dan voluit zet lijkt het net alsof je op een Windows laptop zit te werken. Nu moet je natuurlijk wel beschikking hebben over een Windows PC welke dan ook aan staat, maar dat heb ik altijd al gehad. Nu draai ik ook gevirtualiseerde server op Windows Azure en die laten zich net zo gemakkelijk overnemen. Vanuit zo’n server kan ik dan weer andere schermen overnemen als het moet, en ook dat werkt nog verrassend goed. Het is niet zo dat ik er snel een hele werkdag op zal maken, maar het schept wel mogelijkheden.

Zoals ik in mijn vorige artikel schreef is het systeem nog niet af en volwassen, maar doordat Google nu wel serieus vlieguren maakt met het operating systeem krijgen ze een unieke positie van strategische waarde. Onderschat de waarde niet van dit operating systeem. Ik zal een paar aspecten nog een keer opsommen.

Het is veilig, een systeem is per direct vervangbaar, gebruikt weinig stroom en heeft dus een lange batterijduur, ook (koud) opstarten gaat onder de tien seconden. In feite is het een thin client, maar wel met de mogelijkheden van portabiliteit. Als een organisatie chromebooks in zou kunnen zetten dan heeft dit een mogelijke grote impact op de total cost of ownership (TCO). Ook kun je met een chromebook makkelijk Microsoft office bestanden bekijken en produceren en aangezien Sharepoint ook steeds meer gebruikt wordt is dat prima compatible met een chromebook. Daarnaast kost een chromebook niet veel, al moet daarbij wel opgemerkt worden dat het scherm niet super de luxe is, de resolutie wat tegenvalt en als je hem aan een monitor verbind met de HDMI kabel de kwaliteit niet optimaal is.

Dit gezegd hebbende moet ik wel aanhalen dat er nog wel serieuze beperkingen zitten aan een chromebook. Je kunt niet direct verbinden met een filesysteem zoals deze praktisch bij alle bedrijven aanwezig is. Open van Microsoft Office documenten gaat redelijk, het bewerken is niet direct mogelijk op de standaard manier, maar als je deze documenten in je SkyDrive hebt zit daar een zeer mooie Word viewer én editor bij. Maar eerlijk is eerlijk, voor de enterprise is dit wellicht nog een brug te ver.

Om echt een chromebook “ninja” te worden heb ik de hele dag op mijn chromebook gewerkt en nu ver in de avond is de batterij nog springlevend. Volgens de specs gaat de batterij zo’n zes uur mee, maar aangezien ik het scherm niet heel licht heb staan en vooral geschreven heb ben ik al ver over de 7 uur heen.

Het punt wat ik wil maken is dat Chrome OS onbekend is, er weinig ruchtbaarheid aan gegeven wordt, maar het stiekem wel de meest verkochte laptop op Amazon is, en als je de reviews bekijkt, krijgt hij hoge waarderingen. De wereld van computers versnipperd steeds verder, denk aan de opmars van smartphones en tablets, de Mac OSX en de webbrowser als applicatie platform. En naarmate de browser verder opkomt geeft dat ook ruimte voor Linux, bijvoorbeeld in de vorm van Chrome OS.  Windows is nog heer en meester in de enterprise, maar ook daar zie je steeds meer dat afdelingen met Macs rondlopen naast de smartphones en de tablets.

Aan de andere kant, ik schrijf dit niet om te roepen dat chromebooks dominant worden, maar wel dat de unieke eigenschappen het waard zijn om nader te bestuderen. Met de chromebook wordt de personal computer steeds minder personal. Het is gewoon een gebruiksmiddel die zeer gemakkelijk vervangen kan worden door een ander. Als je het kan op een chromebook, dan kun je in feite op elk computer “je ding” doen. Het verandert ook een mindset.

Kijk bijvoorbeeld naar e-mail. De meerderheid doet zijn email nog met een mailclient zoals Outlook op zijn werkplek, dit ondanks dat veel mensen hun email ook op hun telefoon kunnen checken en beantwoorden hechten ze op een computer nog aan een applicatie die ze er speciaal voor moeten opstarten. Ik heb de overstap gemaakt om email in de browser te doen. Het kostte mij een week of twee, nu moet ik er niet aan denken om terug te gaan naar lompe trage applicaties. 

Business èn IT snappen cloud computing niet

Je kunt de boodschap subtiel brengen, maar dat komt niet aan. Doordat bijna iedere manager of IT-er terug grijpt naar zijn referentiekader snappen zij de verandering niet die cloud computing brengt. Lees hier nogmaals waarom elke CxO zich wel zou moeten verdiepen in wat cloud computing met zijn bedrijfsresultaat kan doen.

Complexiteit
Cloud computing zorgt ervoor dat veel computers kunnen samenwerken voor een beter bedrijfsresultaat. Dit is mogelijk doordat het complexiteit weg neemt. Het is daadwerkelijke automatisering; Stappen die genomen worden zonder dat daar menselijke arbeid aan te pas komt. Een techneut denkt “oneindige data opslag”, een financieel manager “hoe houd ik hier controle op?” en een capaciteit manager ziet zijn werk eenvoudiger worden. Meer data is een budgettaire zaak geworden. De besparing zit hem dus niet in of die dataopslag duurder wordt dan wat deze al was, maar dat dataopslag ineens veel minder procedures, planning en mankracht kost.

Je kunt de kosten van een on-premise server vergelijken met een gevirtualiseerde server bij een cloud provider, maar dat is niet het punt. De kosten en de mogelijke besparing zit daar niet in. Wat een on-premise server meer kost, is namelijk de extra mankracht die nodig is om hem in bezit te hebben. Een techneut (of dienst) die hem voor je beheert, maar ook let op stroom, koeling en toegankelijkheid. Natuurlijk kun je dat on-premise ook automatiseren, maar on-premise heeft de eigenschap door de tijd heen maatwerk te worden. Een server en zijn IP adres worden zogezegd één, een SSL certificaat wordt op die speciale server geïnstalleerd. En juist dat maatwerk, het niet meer generiek zijn kost mankracht en dat zijn vaak *verborgen* kosten. Elke keer als er wat gebeurt moeten mensen er iets voor doen, maar dat wordt niet als kosten gezien.

Private versus public
Denk eens na over de vraag wat het verschil is tussen private cloud en public cloud. Het antwoord is niet eenduidig maar vaak is een eerste reflex “eigen” versus “publiekelijk” en impliceert eigenaarschap. Een ander antwoord zou kunnen zijn dat bij een private cloud alleen de eigen organisatie bij de infrastructuur kan komen en dat public cloud door iedereen via het internet te benaderen is. Dan heb je ook nog hybride cloud computing, wat neerkomt op een deel is private (vaak on premise) en delen zijn public, dus off premise. Hoe dan ook, de verschillen zijn kleiner dan je wellicht denkt. Want bij veel providers kun je vaak beide afnemen. Toch zijn er verschillen die ervoor zorgen dat ik geloof in de public cloud en geen langdurige toekomst zie in de private cloud. Private is minder elastisch, je spreekt vaak af hoeveel je afneemt en omdat hardware niet gedeeld wordt met andere tenants neem je vaak behoorlijke capaciteit af die ook nog eens langduriger van aard is. Het is vaak niet dagelijks of maandelijks opzegbaar. Daarnaast is het beheren van private duurder dan het beheer van public cloud. Het elastische aspect van public cloud computing, je kunt capaciteit bij en uitschakelen per direct, zorgt niet alleen voor mogelijke besparingen. Zo kun je bijvoorbeeld een tijdelijke piek opvangen waarbij je alleen tijdens de piek meer betaalt, maar ook in de nacht de capaciteit veel verder terugschroeven. Maar denk ook aan testen of het product op verschillende platforms uittesten. Ook hier geldt dat je in private veel meer de neiging hebt je te hechten aan “jouw” servers en IP adressen -denk aan de verborgen kosten- en dat je bedrijf onderbrengen in de public cloud een hele andere benadering vergt.

Businesswise is het een doel om de kosten van de operatie in lijn te brengen met de omzet. Meer business leidt tot hogere kosten, minder business leidt tot lagere kosten. Het maakt dan niet meer uit hoe goed je het doet, je zult nooit ingehaald worden door de kosten. Dit is de kracht van Capex versus Opex en private leidt in veel gevallen tot meer Capex, of in ieder geval minder “alignment” met Opex.

Privacy en security
In het verlengde van  private versus public is er nog iets geks aan de hand: Privacy. Veel bedrijven zijn bang voor overheden die zich toegang verschaffen tot jouw data. Zo’n beetje de enige manier om dit te voorkomen is door echt alles in eigen beheer te houden, ofwel “on-premise” of in eigen datacenter. Want ook private-cloud bij een leverancier kan blootstaan aan een gerechtelijk bevel van een rechter om data van hun klanten te overhandigen. Hoe dit in de praktijk werkt kan ik niet vertellen, dat is schimmig, maar als de spullen niet van jou of niet staan op jouw terrein, dan zou een overheid zich mogelijk toegang kunnen verschaffen tot de data van jouw organisatie. Bepaal welke data niet voor andere ogen bedoeld zijn en zorg voor een oplossing. Techniek is hier in ieder geval niet het probleem. Ik geloof niet in het zwart-wit denken hierover, wees gewoon pragmatisch, wettelijk gezien is er in ieder geval ook geen probleem.

Dan is er nog security. Hoe beveilig ik mijn data tegen inzage door andere partijen dan de overheid? On premise en in eigen beheer lijkt mij in ieder geval de duurste oplossing. De enige reden waarom je data on premise wellicht relatief veilig is, is dat je of een kleine organisatie hebt of dat je heel veel investeert in security. Het eerste geval is dus typisch een vals gevoel van veiligheid. Hoeveel mensen durven met droge ogen te beweren dat hun infrastructuur hackerproof is? Grote (en goede) public cloud providers zien security naast up-time als het belangrijkste ding. Door ook van een public filosofie uit te gaan leer je iets wat steeds belangrijker wordt, beveiliging doe je op data en verbinding niveau. Als je het daar goed regelt maakt het niet heel erg meer uit waar je data leeft. Zo wordt er veel over BYOD geschreven en welke technische middelen je nodig hebt om dit goed te realiseren. Bij adoptie (en beveiliging) van public cloud is dit helemaal geen issue meer. Natuurlijk kun je je eigen apparaat gebruiken om bij de bedrijfsdata te komen! Dat kan nog veilig ook.

“Wij doen nog niet aan cloud computing”
IT is traditioneel voor de IT afdeling. Dit is ook de plek waar veel technische vragen terecht komen of waar beslissingen genomen worden over techniek. Een slechte zaak. IT is groter dan de IT afdeling. Iedere medewerker heeft tegenwoordig zijn eigen IT die hij moet beheren. Computers, Laptops, Tablets & Smartphones. Als bedrijf kun je stomweg niet meer zonder IT en Internet. Het is van iedereen en iedereen heeft er in meer en mindere mate verstand van. Als een organisatie dus een strategie heeft, is het ondenkbaar dat IT daarin geen facet is. Het tijdperk van denken in een “IT afdeling” is dus echt voorbij. Je zult hem nog steeds hebben, maar het is niet de plek waar je de organisatie strategie laat uitvoeren voor het IT gedeelte. Het is iets waar de CEO bij betrokken is. Een CEO die dit niet erkent is voor mij een bedrijfsrisico.

Zo deed ik laatst met een collega een kennissessie bij een enterprise. Zij zagen niet gebeuren dat ze komende jaren gebruik zouden maken van public cloud computing. Op de vraag wie er weleens gebruikt maakte van Dropbox, GMail of WeTransfer om bedrijfsdata te verplaatsen staken de meeste wel hun hand op. Genoeg gezegd hierover.

Dan nog een opmerking die ik vaak hoor: Met een public cloud provider kun je geen goede SLA afsluiten. Mijn antwoord is dan: Uiteindelijk zorgt een SLA niet voor up-time, dat doet een goede redundante architectuur.

Conclusie
Cloud computing is een verzameling van techniek in combinatie met een businessmodel die, mits juist toegepast, kan leiden tot betere aansluiting van automatisering op de bedrijfsvoering qua kosten, veiligheid, flexibiliteit en betere beheersbare complexiteit. Ook kan het nog een positieve bijdrage leveren aan beschikbaarheid. de crux zit hem dus in een juiste toepassing en dat is een samenspel van de IT afdeling, management èn de werknemers zelf.