Vorige week werd ik benaderd per e-mail voor een opdracht als VB.NET programmeur. Het was parttime, erg tijdelijk, in de buurt en de wensen sloten erg aan op mijn expertise. Na een e-mail terug heb ik telefonisch contact. Aan het eind van het gesprek vroeg de intermediair wat mijn uurtarief was. Binnen een halve minuut daarna was het gesprek afgelopen en dat zette me aan het denken.
Voor de duidelijkheid, mijn tarief was te hoog. Een VB.NET programmeur was er ook te vinden voor 60 euro per uur.
Ik vond de afhandeling van het gesprek eigenlijk wel bizar. Over bizarre dingen denk je na en zo kom ik tot deze post. Wat hier heel duidelijk naar voren komt is dat er eigenlijk maar één aspect belangrijk is: Prijs. Geen ander onderwerp had geleid tot zo’n snel einde gesprek. Hoe langer ik hier over nadenk hoe meer ik mij zorgen maak over het IT landschap in Nederland. Want niet alleen is er geen direct verband tussen prijs en kwaliteit (of prijs en succes), zelfs over de prijs kan getwist worden.
Wat is duurder? Een junior die 100 uur over een klus doet voor 45 euro per uur (met wellicht een beperkt succes ivm valkuilen die je met ervaring omzeilt), of een senior die het in minder dan de helft van de tijd doet tegen een tarief van 90 euro per uur? Het is een afweging die je kan maken als je beide in overweging neemt. Die overweging wordt je ontnomen als je boven de 50 euro per uur geen gesprek aan gaat.
Natuurlijk kan het zijn dat de opdrachtgever al nagedacht heeft en gekozen heeft voor een junior, of dat de specificaties al zo uitgekauwd zijn dat het alleen nog maar even gecodeerd hoeft te worden, maar in dit geval leek daarvan geen sprake.
Wat een armoede dat prijs de hoofdrol speelt! Krijg je het mooiste huis als je deze laat bouwen door de goedkoopste aannemer? Op de positieve uitzondering na denk ik dat veel meer dan prijs bepalend is voor de beste keus. Wat is je onderscheidend vermogen als intermediair als je vooral alles aan prijs koppelt?
Een andere kracht die er speelt kan zijn dat het ‘crisis’ is, en dat veel freelancers heel erg om een opdracht verlegen zitten zodat de tarieven omlaag zijn gevallen. De poel van mensen is zo groot dat de selectie allereerst al op prijs is gedaan. In dat verband vraag ik me af waarom mijn tarief dan niet de eerste vraag van het gesprek was. Of misschien was ik de eerste uitzondering die nog zo veel vroeg per uur.
Ik heb de luxe dat ik al jaren werk vanuit mijn warme netwerk. De laatste keer dat ik middels een intermediair gewerkt heb is (ik kijk in mijn CV) bijna tien jaar geleden! De laatste keer dat ik een opdracht heb uitgevoerd via een hoofdaannemer is bijna zes jaar terug. Het is niet zo dat ik heel veel netwerk, maar ik zorg er wel voor dat ik gemakkelijk te vinden ben en mezelf door ontwikkel.
Hoe dan ook, door dit gesprek wordt ik gesterkt in mijn mening dat een intermediair weinig toevoegt aan zowel de opdrachtgever als de uitvoerder. Voor de uitvoerder staat zijn tarief alleen maar onder druk (buiten het feit dat de intermediair ook moet verdienen en dat van het tarief wordt afgetrokken) en als opdrachtgever kun je gaan twijfelen over de kwaliteit die geleverd wordt. Het is vooral CV’s zoeken op trefwoorden en schieten met hagel om kandidaten zo snel mogelijk te vinden omdat de kandidaten bij veel bureaus zijn ingeschreven. Aan de taal die gebruikt wordt (‘we zoeken handjes’,’bodyshoppen’, etc.) heb ik ook niet het idee dat er werkelijk interesse in kandidaten bestaat, maar dit is vooral opinie.
Hoe anoniemer het werving proces loopt, hoe groter de kans dat de intermediair al helemaal niet meer nodig is. Als marktplaatsen slimmer worden zal de rol in zijn geheel verdwijnen om misschien wat nichemarkt na. De specialist die echt wat toevoegt zal overleven het gros zal zijn marges steeds meer onder druk zien staan.
Door de jaren heen heb ik geregeld contacten met intermediairs, maar terugkijkend op deze tijd is dit een verkeerde investering geweest. Als dit veranderd zal ik dit ook met liefde vermelden.