Stevey's Google Platforms Rant

Steve Yegge (http://goo.gl/KwURQ) is a google engineer who also worked at Amazon. What’s bothering Steve is that Google has a wrong approach to its products. He’s having a rant about it but he posted it to the public instead of to his colleagues at Google. It’s a brilliant read and this is just a mirror since he deleted his post. I can write a lot about the content, but I will not, judge yourself.

____

I was at Amazon for about six and a half years, and now I've been at Google for that long. One thing that struck me immediately about the two companies -- an impression that has been reinforced almost daily -- is that Amazon does everything wrong, and Google does everything right. Sure, it's a sweeping generalization, but a surprisingly accurate one. It's pretty crazy. There are probably a hundred or even two hundred different ways you can compare the two companies, and Google is superior in all but three of them, if I recall correctly. I actually did a spreadsheet at one point but Legal wouldn't let me show it to anyone, even though recruiting loved it.

I mean, just to give you a very brief taste: Amazon's recruiting process is fundamentally flawed by having teams hire for themselves, so their hiring bar is incredibly inconsistent across teams, despite various efforts they've made to level it out. And their operations are a mess; they don't really have SREs and they make engineers pretty much do everything, which leaves almost no time for coding - though again this varies by group, so it's luck of the draw. They don't give a single shit about charity or helping the needy or community contributions or anything like that. Never comes up there, except maybe to laugh about it. Their facilities are dirt-smeared cube farms without a dime spent on decor or common meeting areas. Their pay and benefits suck, although much less so lately due to local competition from Google and Facebook. But they don't have any of our perks or extras -- they just try to match the offer-letter numbers, and that's the end of it. Their code base is a disaster, with no engineering standards whatsoever except what individual teams choose to put in place.

To be fair, they do have a nice versioned-library system that we really ought to emulate, and a nice publish-subscribe system that we also have no equivalent for. But for the most part they just have a bunch of crappy tools that read and write state machine information into relational databases. We wouldn't take most of it even if it were free.

I think the pubsub system and their library-shelf system were two out of the grand total of three things Amazon does better than google.

I guess you could make an argument that their bias for launching early and iterating like mad is also something they do well, but you can argue it either way. They prioritize launching early over everything else, including retention and engineering discipline and a bunch of other stuff that turns out to matter in the long run. So even though it's given them some competitive advantages in the marketplace, it's created enough other problems to make it something less than a slam-dunk.

But there's one thing they do really really well that pretty much makes up for ALL of their political, philosophical and technical screw-ups.

Jeff Bezos is an infamous micro-manager. He micro-manages every single pixel of Amazon's retail site. He hired Larry Tesler, Apple's Chief Scientist and probably the very most famous and respected human-computer interaction expert in the entire world, and then ignored every goddamn thing Larry said for three years until Larry finally -- wisely -- left the company. Larry would do these big usability studies and demonstrate beyond any shred of doubt that nobody can understand that frigging website, but Bezos just couldn't let go of those pixels, all those millions of semantics-packed pixels on the landing page. They were like millions of his own precious children. So they're all still there, and Larry is not.

Micro-managing isn't that third thing that Amazon does better than us, by the way. I mean, yeah, they micro-manage really well, but I wouldn't list it as a strength or anything. I'm just trying to set the context here, to help you understand what happened. We're talking about a guy who in all seriousness has said on many public occasions that people should be paying him to work at Amazon. He hands out little yellow stickies with his name on them, reminding people "who runs the company" when they disagree with him. The guy is a regular... well, Steve Jobs, I guess. Except without the fashion or design sense. Bezos is super smart; don't get me wrong. He just makes ordinary control freaks look like stoned hippies.

So one day Jeff Bezos issued a mandate. He's doing that all the time, of course, and people scramble like ants being pounded with a rubber mallet whenever it happens. But on one occasion -- back around 2002 I think, plus or minus a year -- he issued a mandate that was so out there, so huge and eye-bulgingly ponderous, that it made all of his other mandates look like unsolicited peer bonuses.

His Big Mandate went something along these lines:

1) All teams will henceforth expose their data and functionality through service interfaces.

2) Teams must communicate with each other through these interfaces.

3) There will be no other form of interprocess communication allowed: no direct linking, no direct reads of another team's data store, no shared-memory model, no back-doors whatsoever. The only communication allowed is via service interface calls over the network.

4) It doesn't matter what technology they use. HTTP, Corba, Pubsub, custom protocols -- doesn't matter. Bezos doesn't care.

5) All service interfaces, without exception, must be designed from the ground up to be externalizable. That is to say, the team must plan and design to be able to expose the interface to developers in the outside world. No exceptions.

6) Anyone who doesn't do this will be fired.

7) Thank you; have a nice day!

Ha, ha! You 150-odd ex-Amazon folks here will of course realize immediately that #7 was a little joke I threw in, because Bezos most definitely does not give a shit about your day.

#6, however, was quite real, so people went to work. Bezos assigned a couple of Chief Bulldogs to oversee the effort and ensure forward progress, headed up by Uber-Chief Bear Bulldog Rick Dalzell. Rick is an ex-Armgy Ranger, West Point Academy graduate, ex-boxer, ex-Chief Torturer slash CIO at Wal*Mart, and is a big genial scary man who used the word "hardened interface" a lot. Rick was a walking, talking hardened interface himself, so needless to say, everyone made LOTS of forward progress and made sure Rick knew about it.

Over the next couple of years, Amazon transformed internally into a service-oriented architecture. They learned a tremendous amount while effecting this transformation. There was lots of existing documentation and lore about SOAs, but at Amazon's vast scale it was about as useful as telling Indiana Jones to look both ways before crossing the street. Amazon's dev staff made a lot of discoveries along the way. A teeny tiny sampling of these discoveries included:

- pager escalation gets way harder, because a ticket might bounce through 20 service calls before the real owner is identified. If each bounce goes through a team with a 15-minute response time, it can be hours before the right team finally finds out, unless you build a lot of scaffolding and metrics and reporting.

- every single one of your peer teams suddenly becomes a potential DOS attacker. Nobody can make any real forward progress until very serious quotas and throttling are put in place in every single service.

- monitoring and QA are the same thing. You'd never think so until you try doing a big SOA. But when your service says "oh yes, I'm fine", it may well be the case that the only thing still functioning in the server is the little component that knows how to say "I'm fine, roger roger, over and out" in a cheery droid voice. In order to tell whether the service is actually responding, you have to make individual calls. The problem continues recursively until your monitoring is doing comprehensive semantics checking of your entire range of services and data, at which point it's indistinguishable from automated QA. So they're a continuum.

- if you have hundreds of services, and your code MUST communicate with other groups' code via these services, then you won't be able to find any of them without a service-discovery mechanism. And you can't have that without a service registration mechanism, which itself is another service. So Amazon has a universal service registry where you can find out reflectively (programmatically) about every service, what its APIs are, and also whether it is currently up, and where.

- debugging problems with someone else's code gets a LOT harder, and is basically impossible unless there is a universal standard way to run every service in a debuggable sandbox.

That's just a very small sample. There are dozens, maybe hundreds of individual learnings like these that Amazon had to discover organically. There were a lot of wacky ones around externalizing services, but not as many as you might think. Organizing into services taught teams not to trust each other in most of the same ways they're not supposed to trust external developers.

This effort was still underway when I left to join Google in mid-2005, but it was pretty far advanced. From the time Bezos issued his edict through the time I left, Amazon had transformed culturally into a company that thinks about everything in a services-first fashion. It is now fundamental to how they approach all designs, including internal designs for stuff that might never see the light of day externally.

At this point they don't even do it out of fear of being fired. I mean, they're still afraid of that; it's pretty much part of daily life there, working for the Dread Pirate Bezos and all. But they do services because they've come to understand that it's the Right Thing. There are without question pros and cons to the SOA approach, and some of the cons are pretty long. But overall it's the right thing because SOA-driven design enables Platforms.

That's what Bezos was up to with his edict, of course. He didn't (and doesn't) care even a tiny bit about the well-being of the teams, nor about what technologies they use, nor in fact any detail whatsoever about how they go about their business unless they happen to be screwing up. But Bezos realized long before the vast majority of Amazonians that Amazon needs to be a platform.

You wouldn't really think that an online bookstore needs to be an extensible, programmable platform. Would you?

Well, the first big thing Bezos realized is that the infrastructure they'd built for selling and shipping books and sundry could be transformed an excellent repurposable computing platform. So now they have the Amazon Elastic Compute Cloud, and the Amazon Elastic MapReduce, and the Amazon Relational Database Service, and a whole passel' o' other services browsable at aws.amazon.com. These services host the backends for some pretty successful companies, reddit being my personal favorite of the bunch.

The other big realization he had was that he can't always build the right thing. I think Larry Tesler might have struck some kind of chord in Bezos when he said his mom couldn't use the goddamn website. It's not even super clear whose mom he was talking about, and doesn't really matter, because nobody's mom can use the goddamn website. In fact I myself find the website disturbingly daunting, and I worked there for over half a decade. I've just learned to kinda defocus my eyes and concentrate on the million or so pixels near the center of the page above the fold.

I'm not really sure how Bezos came to this realization -- the insight that he can't build one product and have it be right for everyone. But it doesn't matter, because he gets it. There's actually a formal name for this phenomenon. It's called Accessibility, and it's the most important thing in the computing world.

The. Most. Important. Thing.

If you're sorta thinking, "huh? You mean like, blind and deaf people Accessibility?" then you're not alone, because I've come to understand that there are lots and LOTS of people just like you: people for whom this idea does not have the right Accessibility, so it hasn't been able to get through to you yet. It's not your fault for not understanding, any more than it would be your fault for being blind or deaf or motion-restricted or living with any other disability. When software -- or idea-ware for that matter -- fails to be accessible to anyone for any reason, it is the fault of the software or of the messaging of the idea. It is an Accessibility failure.

Like anything else big and important in life, Accessibility has an evil twin who, jilted by the unbalanced affection displayed by their parents in their youth, has grown into an equally powerful Arch-Nemesis (yes, there's more than one nemesis to accessibility) named Security. And boy howdy are the two ever at odds.

But I'll argue that Accessibility is actually more important than Security because dialing Accessibility to zero means you have no product at all, whereas dialing Security to zero can still get you a reasonably successful product such as the Playstation Network.

So yeah. In case you hadn't noticed, I could actually write a book on this topic. A fat one, filled with amusing anecdotes about ants and rubber mallets at companies I've worked at. But I will never get this little rant published, and you'll never get it read, unless I start to wrap up.

That one last thing that Google doesn't do well is Platforms. We don't understand platforms. We don't "get" platforms. Some of you do, but you are the minority. This has become painfully clear to me over the past six years. I was kind of hoping that competitive pressure from Microsoft and Amazon and more recently Facebook would make us wake up collectively and start doing universal services. Not in some sort of ad-hoc, half-assed way, but in more or less the same way Amazon did it: all at once, for real, no cheating, and treating it as our top priority from now on.

But no. No, it's like our tenth or eleventh priority. Or fifteenth, I don't know. It's pretty low. There are a few teams who treat the idea very seriously, but most teams either don't think about it all, ever, or only a small percentage of them think about it in a very small way.

It's a big stretch even to get most teams to offer a stubby service to get programmatic access to their data and computations. Most of them think they're building products. And a stubby service is a pretty pathetic service. Go back and look at that partial list of learnings from Amazon, and tell me which ones Stubby gives you out of the box. As far as I'm concerned, it's none of them. Stubby's great, but it's like parts when you need a car.

A product is useless without a platform, or more precisely and accurately, a platform-less product will always be replaced by an equivalent platform-ized product.

Google+ is a prime example of our complete failure to understand platforms from the very highest levels of executive leadership (hi Larry, Sergey, Eric, Vic, howdy howdy) down to the very lowest leaf workers (hey yo). We all don't get it. The Golden Rule of platforms is that you Eat Your Own Dogfood. The Google+ platform is a pathetic afterthought. We had no API at all at launch, and last I checked, we had one measly API call. One of the team members marched in and told me about it when they launched, and I asked: "So is it the Stalker API?" She got all glum and said "Yeah." I mean, I was joking, but no... the only API call we offer is to get someone's stream. So I guess the joke was on me.

Microsoft has known about the Dogfood rule for at least twenty years. It's been part of their culture for a whole generation now. You don't eat People Food and give your developers Dog Food. Doing that is simply robbing your long-term platform value for short-term successes. Platforms are all about long-term thinking.

Google+ is a knee-jerk reaction, a study in short-term thinking, predicated on the incorrect notion that Facebook is successful because they built a great product. But that's not why they are successful. Facebook is successful because they built an entire constellation of products by allowing other people to do the work. So Facebook is different for everyone. Some people spend all their time on Mafia Wars. Some spend all their time on Farmville. There are hundreds or maybe thousands of different high-quality time sinks available, so there's something there for everyone.

Our Google+ team took a look at the aftermarket and said: "Gosh, it looks like we need some games. Let's go contract someone to, um, write some games for us." Do you begin to see how incredibly wrong that thinking is now? The problem is that we are trying to predict what people want and deliver it for them.

You can't do that. Not really. Not reliably. There have been precious few people in the world, over the entire history of computing, who have been able to do it reliably. Steve Jobs was one of them. We don't have a Steve Jobs here. I'm sorry, but we don't.

Larry Tesler may have convinced Bezos that he was no Steve Jobs, but Bezos realized that he didn't need to be a Steve Jobs in order to provide everyone with the right products: interfaces and workflows that they liked and felt at ease with. He just needed to enable third-party developers to do it, and it would happen automatically.

I apologize to those (many) of you for whom all this stuff I'm saying is incredibly obvious, because yeah. It's incredibly frigging obvious. Except we're not doing it. We don't get Platforms, and we don't get Accessibility. The two are basically the same thing, because platforms solve accessibility. A platform is accessibility.

So yeah, Microsoft gets it. And you know as well as I do how surprising that is, because they don't "get" much of anything, really. But they understand platforms as a purely accidental outgrowth of having started life in the business of providing platforms. So they have thirty-plus years of learning in this space. And if you go to msdn.com, and spend some time browsing, and you've never seen it before, prepare to be amazed. Because it's staggeringly huge. They have thousands, and thousands, and THOUSANDS of API calls. They have a HUGE platform. Too big in fact, because they can't design for squat, but at least they're doing it.

Amazon gets it. Amazon's AWS (aws.amazon.com) is incredible. Just go look at it. Click around. It's embarrassing. We don't have any of that stuff.

Apple gets it, obviously. They've made some fundamentally non-open choices, particularly around their mobile platform. But they understand accessibility and they understand the power of third-party development and they eat their dogfood. And you know what? They make pretty good dogfood. Their APIs are a hell of a lot cleaner than Microsoft's, and have been since time immemorial.

Facebook gets it. That's what really worries me. That's what got me off my lazy butt to write this thing. I hate blogging. I hate... plussing, or whatever it's called when you do a massive rant in Google+ even though it's a terrible venue for it but you do it anyway because in the end you really do want Google to be successful. And I do! I mean, Facebook wants me there, and it'd be pretty easy to just go. But Google is home, so I'm insisting that we have this little family intervention, uncomfortable as it might be.

After you've marveled at the platform offerings of Microsoft and Amazon, and Facebook I guess (I didn't look because I didn't want to get too depressed), head over to developers.google.com and browse a little. Pretty big difference, eh? It's like what your fifth-grade nephew might mock up if he were doing an assignment to demonstrate what a big powerful platform company might be building if all they had, resource-wise, was one fifth grader.

Please don't get me wrong here -- I know for a fact that the dev-rel team has had to FIGHT to get even this much available externally. They're kicking ass as far as I'm concerned, because they DO get platforms, and they are struggling heroically to try to create one in an environment that is at best platform-apathetic, and at worst often openly hostile to the idea.

I'm just frankly describing what developers.google.com looks like to an outsider. It looks childish. Where's the Maps APIs in there for Christ's sake? Some of the things in there are labs projects. And the APIs for everything I clicked were... they were paltry. They were obviously dog food. Not even good organic stuff. Compared to our internal APIs it's all snouts and horse hooves.

And also don't get me wrong about Google+. They're far from the only offenders. This is a cultural thing. What we have going on internally is basically a war, with the underdog minority Platformers fighting a more or less losing battle against the Mighty Funded Confident Producters.

Any teams that have successfully internalized the notion that they should be externally programmable platforms from the ground up are underdogs -- Maps and Docs come to mind, and I know GMail is making overtures in that direction. But it's hard for them to get funding for it because it's not part of our culture. Maestro's funding is a feeble thing compared to the gargantuan Microsoft Office programming platform: it's a fluffy rabbit versus a T-Rex. The Docs team knows they'll never be competitive with Office until they can match its scripting facilities, but they're not getting any resource love. I mean, I assume they're not, given that Apps Script only works in Spreadsheet right now, and it doesn't even have keyboard shortcuts as part of its API. That team looks pretty unloved to me.

Ironically enough, Wave was a great platform, may they rest in peace. But making something a platform is not going to make you an instant success. A platform needs a killer app. Facebook -- that is, the stock service they offer with walls and friends and such -- is the killer app for the Facebook Platform. And it is a very serious mistake to conclude that the Facebook App could have been anywhere near as successful without the Facebook Platform.

You know how people are always saying Google is arrogant? I'm a Googler, so I get as irritated as you do when people say that. We're not arrogant, by and large. We're, like, 99% Arrogance-Free. I did start this post -- if you'll reach back into distant memory -- by describing Google as "doing everything right". We do mean well, and for the most part when people say we're arrogant it's because we didn't hire them, or they're unhappy with our policies, or something along those lines. They're inferring arrogance because it makes them feel better.

But when we take the stance that we know how to design the perfect product for everyone, and believe you me, I hear that a lot, then we're being fools. You can attribute it to arrogance, or naivete, or whatever -- it doesn't matter in the end, because it's foolishness. There IS no perfect product for everyone.

And so we wind up with a browser that doesn't let you set the default font size. Talk about an affront to Accessibility. I mean, as I get older I'm actually going blind. For real. I've been nearsighted all my life, and once you hit 40 years old you stop being able to see things up close. So font selection becomes this life-or-death thing: it can lock you out of the product completely. But the Chrome team is flat-out arrogant here: they want to build a zero-configuration product, and they're quite brazen about it, and Fuck You if you're blind or deaf or whatever. Hit Ctrl-+ on every single page visit for the rest of your life.

It's not just them. It's everyone. The problem is that we're a Product Company through and through. We built a successful product with broad appeal -- our search, that is -- and that wild success has biased us.

Amazon was a product company too, so it took an out-of-band force to make Bezos understand the need for a platform. That force was their evaporating margins; he was cornered and had to think of a way out. But all he had was a bunch of engineers and all these computers... if only they could be monetized somehow... you can see how he arrived at AWS, in hindsight.

Microsoft started out as a platform, so they've just had lots of practice at it.

Facebook, though: they worry me. I'm no expert, but I'm pretty sure they started off as a Product and they rode that success pretty far. So I'm not sure exactly how they made the transition to a platform. It was a relatively long time ago, since they had to be a platform before (now very old) things like Mafia Wars could come along.

Maybe they just looked at us and asked: "How can we beat Google? What are they missing?"

The problem we face is pretty huge, because it will take a dramatic cultural change in order for us to start catching up. We don't do internal service-oriented platforms, and we just as equally don't do external ones. This means that the "not getting it" is endemic across the company: the PMs don't get it, the engineers don't get it, the product teams don't get it, nobody gets it. Even if individuals do, even if YOU do, it doesn't matter one bit unless we're treating it as an all-hands-on-deck emergency. We can't keep launching products and pretending we'll turn them into magical beautiful extensible platforms later. We've tried that and it's not working.

The Golden Rule of Platforms, "Eat Your Own Dogfood", can be rephrased as "Start with a Platform, and Then Use it for Everything." You can't just bolt it on later. Certainly not easily at any rate -- ask anyone who worked on platformizing MS Office. Or anyone who worked on platformizing Amazon. If you delay it, it'll be ten times as much work as just doing it correctly up front. You can't cheat. You can't have secret back doors for internal apps to get special priority access, not for ANY reason. You need to solve the hard problems up front.

I'm not saying it's too late for us, but the longer we wait, the closer we get to being Too Late.

I honestly don't know how to wrap this up. I've said pretty much everything I came here to say today. This post has been six years in the making. I'm sorry if I wasn't gentle enough, or if I misrepresented some product or team or person, or if we're actually doing LOTS of platform stuff and it just so happens that I and everyone I ever talk to has just never heard about it. I'm sorry.

But we've gotta start doing this right.

Banken hebben de sleutel

Normaal schrijf ik artikelen over de toekomst van de automatisering. Vandaag wil ik schrijven over de toekomst van ons land en hoe deze ten goede veranderd kan worden. Het is een oproep en een vraag. De oproep is om dit te delen zodat de vraag beantwoord kan worden: Wat kan er aangevuld worden op onderstaande redenering?

We zitten in een vicieuze cirkel die ons allemaal raakt. De economie hapert en niet alleen die van Nederland. In 2008 zijn we geraakt door een financiële crisis waarin banken de hoofdrol speelden. Vandaag worden we ook geraakt alleen niet door een directe oorzaak in het nu, maar als een gevolg. Een nasleep van de crisis die in 2008 begon. Deze crisis kan worden opgelost en dit is hoe.

Er moeten meer huizen verkocht worden.

Als je de tijd neemt om de redenering te volgen kun je in mijn ogen geen andere conclusie trekken. En als mijn conclusie niet goed is, vul hem alsjeblieft aan zodat hij wel kloppend is en deze cirkel doorbroken kan worden ten goede van ons allen.

Dit is wat er gebeurt als er huizen worden verkocht: Mensen kopen nieuwe keukens en gaan naar bouwmarkten. Keukens bevatten aanrechtbladen die ook in Nederland geproduceerd worden. Vorig jaar zijn er 120.000 minder keukens verkocht en dit raakt de hele branche hard. Maar ook makelaars, hypotheek adviseurs en notarissen worden geraakt. Ook verhuizers beginnen het nu echt te voelen en in de gehele keten gaan er mensen uit. Dit zijn ook huizenbezitters die mogelijk in de problemen zitten of potentiële huizenkopers die dit voorlopig niet zullen doen.

Minder huizen verkopen leidt ook tot minder huizen bouwen, veel ZZP’ers in de bouw hebben zo geen werk, en er worden zelfs minder kilometers gemaakt zodat de pompstations een teruggang voelen.

De hele keten voelt de malaise en als ondernemer wordt je echt niet gelukkig van deze situatie. Mensen in de keten zullen zuinig zijn en dat raakt ook weer de horeca. Alles is met deze keten verbonden.

Doordat er minder huizen worden verkocht daalt de prijs en de kans dus op een restschuld waardoor er alleen maar meer problemen ontstaan.

Momenteel worden veel hypotheek aanvragen niet gehonoreerd. Enerzijds omdat mensen teveel willen lenen, anderzijds omdat er meer gekeken wordt naar de risico’s. Er zijn in het verleden veel hypotheken verkocht met een hoog percentage aflossingsvrij. Dit levert toekomstige risico’s op, ik ben daar niet blind voor. Maar om de deur dicht te houden schaadt de economie op zeer veel vlakken.

Door gewoon weer hypotheken af te sluiten en daarin wat soepeler te zijn zullen er meer huizen verkocht worden en zal de huizenprijs weer stijgen. Er vloeit weer geld en daardoor hoeven minder mensen ontslagen te worden. Mensen die nu een hypotheek probleem hebben, krijgen zo meer kans om dit probleem op te lossen als de economie weer draait. En als je nu als bank een hypotheek afsluit met wat meer risico, bijvoorbeeld 100% aflossingsvrij, dan kun je dit ook wel weer aan voorwaarden verbinden. Bijvoorbeeld maximaal tien jaar. Mijn hypotheeklast is momenteel ongeveer 1000 euro bruto. Dat is deze over vijftien jaar nog steeds. 1000 euro is over vijftien jaar is echter een stuk minder waard geworden door onder andere inflatie.

Banken en aanverwante bedrijven stonden aan de wieg van de kredietcrisis. Ze hebben ook nu de sleutel in handen voor verbetering.

Laten zijn de vicieuze cirkel doorbreken en de spiraal omhoog terugvinden.

Niets doen maakt de crisis alleen maar slepend. En wat de regering ook voor extra’s doet, het zal in veelvoud bij ze terugkomen. Op alle genoemde zaken zit belasting, dus als de keten een boost krijgt zullen de belastinginkomsten groeien.

Ik zie het voor me en hoor graag waar mijn beredenering niet klopt.

Banken worden soepeler, mensen krijgen sneller een hypotheek en kunnen eindelijk huizen kopen. Verkopers zijn van een probleem af en kunnen nu zelf ook verhuizen of hoeven nu geen dubbele hypotheeklasten meer op te brengen. Tussenpersonen, notarissen, makelaars verdienen weer meer geld en hoeven geen mensen meer te ontslaan. Bouwmarkten krijgen het drukken, keukenwinkels verkopen weer keukens. Transport sector mag meer gaan rijden, huizenprijzen zullen weer stijgen zodat mensen die niet aan de verplichtingen kunnen voldoen met minder restschuld blijven zitten.

En als het allemaal weer goed gaat kunnen we ook naar Griekenland op vakantie.

In 2008 was er een hele duidelijke oorzaak waarom alles instortte. Nu is het vooral de angst en sentiment wat ons tegenhoudt. Hier kunnen we pas uit stappen als we gaan investeren in plaats van alleen maar bezuinigen. Hogere kosten zijn beter te dragen als je groeit.

Wat is nu feitelijk het risico? Dat banken leningen verstrekken aan mensen die het niet terug kunnen betalen? En is dat risico niet beter te dragen als er meer binnenkomt? Geld moet rollen en momenteel hebben we gewoon een adrenaline boost nodig om dit in werking te stellen.

YES WE CAN!

Rationalisatie op weg naar de cloud

Eerder schreef ik al over de veranderingen die cloud computing ons gaat brengen en dat het nu de tijd is dat bedrijven een cloud strategie ontwikkelen. De cloud bied niet alleen mogelijkheden voor bedrijven om verder te automatiseren, flexibel te zijn en kosten te besparen, maar het verandert ook de markt voor consumenten, de manier waarop de jeugd werkt en leert en wellicht dus het hele ecosysteem van een branche.

Daarnaast zijn de kosten voor het huidige landschap hoger dan de optelsom van hardware, licenties en arbeid van de IT afdeling om het in de lucht te houden. Hoe hoger de gemiddelde leeftijd van applicaties hoe meer verborgen kosten er zijn. Verborgen kosten zijn wachttijden van medewerkers bij uitval, extra handelingen die nodig zijn omdat een systeem niet optimaal (meer) is, extra tijd die nodig is bij het uitvoeren van handelingen omdat het landschap complex is.

Tijdens een presentatie van Martien Ouwens van Oracle op een Computerworld event gaf Martien aan dat bedrijven die goed zijn in het rationaliseren van het applicatielandschap, goed zijn in het adopteren van cloud computing.

Toevallig schreef Ron Tolido van Capgemini ( http://goo.gl/CBlGQ ) onlangs ook over het rationaliseren van het applicatielandschap in de Automatiseringsgids, en dat dit één van de grootste kopzorgen van CIO’s geworden is.

Nu is dus een goed moment om hier wat handen en voeten aan te geven.

Saillant detail is dat het lastig is om een definitie van applicatielandschap te vinden terwijl de term al qua beeld scheppend is. Mijn definitie is de gebruikte applicaties binnen een organisatie inclusief de onderliggende samenhang.

Met rationaliseren wordt het praktisch maken of economisch inrichten bedoeld. Dat huidige legacy applicaties een groot obstakel vormen voor het bewegen richting cloud computing lijkt mij een no-brainer. De applicatie heeft al een hoop meegemaakt en is vergroeid met de organisatie waardoor onderlinge afhankelijkheden in de regel alleen maar zijn toegenomen. Het gat tussen cloud en deze applicaties is dus ook het grootst. 

Een belangrijk inzicht dat de slagingskans van rationaliseren vergroot is dat de projecten die voortvloeien uit rationalisatie wel betrekking hebben op de IT maar zeker niet allemaal IT projecten zijn. Het zijn veelal ook organisatorische veranderingen. Rationaliseren is dus een symbiose van organisatie en techniek.

Een voorbeeld: Door een opdrachtgever werd me gevraagd structurele management rapportages te genereren om productiviteit inzichtelijk te maken. Snel ontdekte ik dat afdelingen onderling een iets andere methode hadden voor het registreren van uren. Dit maakte berekeningen arbeidsintensiever en moeilijker. Door hier eerst uniformiteit in aan te brengen (organisatorisch, aansturen van chefs), hoefde er minder aanpassingen gedaan worden om de rapportages structureel te kunnen genereren. Vaak wordt de applicatie aangegrepen om een organisatorisch probleem te kunnen omzeilen.

Overstap naar virtueel
Bij veel MKB bedrijven draaien applicaties (en database) nog op fysieke servers. Als een moederbord het begeeft faalt de server en de applicatie. Hoewel het verplaatsen van software van een vaste server naar een gevirtualiseerde server zeker niet altijd een appeltje-eitje is (http://goo.gl/jRynh) , maakt het wel de weg vrij om de applicatie te zijner tijd te verplaatsen naar een datacenter. Kijk in hoeverre de servers zijn afgeschreven, of wellicht dat de servers ook te gebruiken zijn voor virtualisering.

Toen applicaties werden aangeschaft en ingezet, waren er wellicht minder mogelijkheden om deze applicaties te verbinden met andere applicaties. Vaak zie je dat bij het volwassen worden van applicaties er ook veel gedaan wordt aan integratie mogelijkheden. Omdat deze er in het begin niet waren zijn deze waarschijnlijk nooit ingezet en is hier omheen gewerkt of is er maatwerk voor gemaakt. Het gebruiken van Application Programming Interfaces (API), bijvoorbeeld in de vorm van (platform onafhankelijke) webservices, kan het rationalisatie proces enorm versnellen en eenvoudiger maken. Er kan toegewerkt worden om de oorspronkelijke software meer als standaard te gebruiken. Ik zie vaak dat bedrijven maatwerk laten bouwen op standaard software. Dit heeft drie grote nadelen:

1)    Er wordt betaald voor de licenties en er wordt betaald voor het maatwerk inclusief onderhoud.
2)    Door het maatwerk is het upgrade proces van de standaard software duur en moeizaam geworden waardoor er slechts traag van nieuwe functionaliteit gebruik gemaakt kan worden terwijl er in feite wel voor die ontwikkeling wordt betaald
3)    Standaard software wordt doorontwikkeld. Dit zit het maatwerk steeds meer in de weg en de architectuur van de software sluit steeds slechter aan op het maatwerk

Standaardisatie is bijna een vereiste voor cloud computing. Om te kunnen profiteren van drastische kostenverlagingen lijkt rationaliseren dus onvermijdelijk.

Rationalisatie is strategie. Strategie werkt alleen als het op het hoogste niveau gedragen wordt en tot op het laagste niveau wordt uitgevoerd. Rationalisatie zal dus pas effectief uitgevoerd kunnen worden als de directie erachter staat en niet alleen in naam, maar ook in daad. Rationaliseren leidt tot pittige trajecten welke doorzettingskracht en focus vragen, tel hierbij de weerstand tegen verandering op en de financiën die nodig zijn en dan is de rol van sterk leiderschap noodzakelijk.

Rationaliseren is niet alleen een IT aangelegenheid
Zoals ik eerder in dit artikel aangaf leidt rationaliseren van applicaties ook tot rationaliseren van processen. Hoeveel procent van de processen wordt standaard uitgevoerd, en hoeveel procent heeft uitzonderingen? Een goede indicatie van standaard werk is de hoeveelheid parate kennis die een medewerker nodig heeft om zijn werk te kunnen doen. Hoe meer opgebouwde parate kennis iemand nodig heeft, hoe minder standaard het proces blijkbaar is. Dit leidt tot langere inwerktijden, meer afhankelijkheden en daardoor hogere salarissen. Door te sturen op de standaard, zoveel mogelijk afscheid te nemen van uitzonderingen en het bevorderen van uniformiteit (mensen nemen dezelfde beslissingen op gelijke situaties) worden processen gerationaliseerd wat leidt tot betere aansluiting op de cloud.

Om inzicht te krijgen in de latente rationaliseringsbehoefte van de organisatie stel ik voor om antwoord te vinden op een aantal vragen:

- Hoeveel parate kennis is nodig om het primaire productieproces uit te voeren? (standaardisatie)
- Worden processen door verschillende mensen met gelijke functies hetzelfde uitgevoerd? (uniformiteit)
- Versterkt aanwezige software en automatisering de productiviteit?
- Wordt het standaard proces en de uitzonderingen door dezelfde mensen uitgevoerd?
- Is integratie van IT en hoe werk wordt uitgevoerd met de beschikbare applicaties vaak een onderwerp op de agenda van vergaderingen?

Als de vragen leiden tot lange antwoorden is dit een serieuze indicatie dat rationaliseren van het applicatie landschap en processen zinvol is en geld kan opleveren. Deze vragen zijn minder interessant als het primaire productieproces per definitie ad hoc is of uit veel R&D bestaat.

De business case van applicatie rationalisatie
Volgens mij is het moeilijk om een directie te overtuigen rationalisatie prioriteit te geven. De business case is namelijk niet heel gemakkelijk te maken. Je moet immers geld uitgeven zonder dat je er iets voor koopt. Omdat ik eerder al schreef over verborgen kosten kun je dus ook niet snel een ROI berekenen. Daarnaast vereist rationalisatie denkwerk en inspanning van de organisatie. Het niet rationaliseren van het applicatie landschap en het bijkomende verzuim op applicatielandschap governance kan gezien worden als een technologie schuld (Technical debt, aardige blog op http://goo.gl/IKFpH ). Kosten van veranderingen, onderhoud en integratie worden steeds hoger door eerder gemaakte keuzes. Om dit tastbaar te maken heb ik hier een kleine anekdote die het principe duidelijk maakt. Op mijn afdeling staat een vaatwasser. Mensen worden geacht zelf hun vaat in de vaatwasser te doen. Een aantal keer heb ik expres mijn kopje niet in maar op de vaatwasser gezet. Zonder uitzondering zorgde dit ervoor dat voor het eind van de middag de vaatwasser vol stond met kopjes en borden. Hiermee bedoel ik dat als je uitzonderingen toelaat dit alleen maar meer uitzonderingen aantrekt. Bij de vaatwasser is dit nog wel te overzien, maar bij organisaties kunnen deze kosten enorm zijn. Beginnen met rationalisatie is in het begin dus vooral inlossen op een opgebouwde technologie schuld en dat maakt een business case minder aantrekkelijk om mee te beginnen. Vergelijk het met hoe overheid met de pensioenproblemen omgaat. Die worden steeds maar vooruit geschoven.

Conclusie
De kracht uit de cloud en daarmee de drastische kosten besparing, schaalbaarheid, elasticiteit en mogelijkheid van het nieuwe werken ontstaan dus als er goede aansluiting is op de mogelijkheden van cloud computing en die worden dus bereikt met rationaliseren van applicaties en processen.

De cloud lost niet de IT problemen en hoge kosten op. Pas als er een rationaliseringsgraad bereikt is ontstaat er aansluiting op drastische besparingen en andere voordelen van cloud computing. Voorbeelden hiervan beschrijf ik in een vervolg artikel.

Cloud Computing: Adopt or Die!

Bij veel organisaties loop ik tegen weerstand aan als het gaat om cloud computing. Ook in de reacties op cloud artikelen lees ik dat veel collega’s in het vak denken dat cloud computing wel over waait. Of dat het oude wijn in nieuwe zakken is, of dat cloud computing een commercieel buzz woord is, een hype. Vaak lijkt die weerstand functie afhankelijk en zijn bijvoorbeeld de ceo en de cfo wel enthousiast wanneer het over cloud computing gaat.
Maar laten we de zaak eens omdraaien en samen onderzoeken wat de cloud zou kunnen betekenen voor bepaalde branches, of dit nu de it-branche is of heel andere branche. Ik neem een - in mijn ogen - realistische insteek met techniek die nu voorhanden is.

De vraag die we moeten stellen is: Zou een nieuw op te starten bedrijf in onze bedrijfstak opgezet kunnen worden met gebruik van cloud diensten? Zou dat leiden tot een besparing op bijvoorbeeld it en personeelskosten?

Neem bijvoorbeeld een adviesbureau. Het bureau is zojuist opgezet en doet zijn crm zo standaard mogelijk in Salesforce.com. De financiële administratie gaat via Exact en hrm wordt ook door middel van een SaaS afgenomen. Voor documenten, email, agenda en virtueel vergaderen worden Google Apps gebruikt en bij bedrijfsmiddelen zoals smartphone, laptop, tablet et cetera wordt BYOD toegepast, ofwel Bring Your Own Device. Ze kiezen voor T-Mobile en zetten hierbij T-Mobile Family in zodat ze onderling gratis bellen. Met projecten gaan ze voor BaseCampHQ en voor het delen intern van kennis en voor gebruik van Social Media zetten ze Yammer in. De website is opgedeeld in een statisch deel wat gehost wordt met AWS CloudFront en dynamische content via Blogger, YouTube, Twitter, et cetera. Hiermee ben je volgens mij redelijk compleet en voor wat overblijft, is vast wel een cloud oplossing te vinden.

Is dit mogelijk? Zeker wel. Is het schaalbaar? Absoluut, personeelsgroei of krimp brengt variabele kosten met zich mee die meegroeien (of krimpen) met het bedrijf. Qua kantoor kun je ook slank blijven en wat je vooral nodig hebt is een goede internetverbinding; het liefst dubbel uitgevoerd.

Natuurlijk bestaat een adviesbureau bij de kwaliteit en kunde van diens adviseurs, maar door deze bedrijfslenigheid en moderne manier van werken zullen ze niet alleen concurrerend zijn op gebied van prijs, maar zelfs op aantrekkelijkheid als werkgever. Flexibel werken, output gestuurd in plaats van vast te maken uren op vaste tijden. Daarbij het gebruik van devices die bij jou passen voor samenwerken op een niet hiërarchische manier.

Kunnen andere bedrijfstakken ook zo lenig opgezet worden? Bijvoorbeeld een software ontwikkelaar, een uitgever, een advocatenkantoor, een aannemer, een uitzendbureau, een webshop, een reclamebureau of een makelaar? Ik denk het wel. Met een beetje fantasie kun je je wellicht voorstellen dat veel bedrijfsvormen op een kosteneffectieve, schaalbare manier bezig kunnen zijn op een uiterst concurrerende en wellicht bedreigende manier. Risico’s zijn er ook zoals vendor lock-in, omvallen van een dienstverlener en gegevens beveiliging. Dit is een risico dat voor veel bedrijven nu ook al geldt en gewoon geïnventariseerd kan worden.

Als jouw soort bedrijf dus als 'cloud only' zou kunnen bestaan is dit dus een serieuze bedreiging waar je iets mee moet. Een cloud only bedrijf heeft minder vaste kosten, is minder gebonden aan plaats en grootte en heeft veel minder overhead dan een traditioneel bedrijf en zal dus altijd goedkoper zijn en sneller in kunnen spelen op verandering en heeft qua automatisering meer snelheid. Als de business case er is zal die concurrent er komen. En als je om je heen kijkt zie je dat alle grote partijen op it-gebied vol inzetten op de cloud, denk hierbij aan Microsoft (Azure, Office365), Google (Google Apps, Gmail), Apple (iCloud), Amazon (AWS), Salesforce.com (inclusief Force.com) en ga zo maar door.

En nu komt natuurlijk de vraag, wat kan jouw organisatie doen om kosten te besparen en flexibeler te worden? Je zit immers met een huidig serverpark, legacy applicaties, meer data dan je lief is, eigen mail servers, werkplekken, een groot kantoor en een IT afdeling die echt nodig is om alles draaiend te houden in een applicatie landschap dat zich echt niet leent voor een eenvoudige migratie naar de cloud. Om van de cloud te profiteren moet er dus eerst flink geïnvesteerd worden in bedrijfsverandering, migraties en onderzoek. En vergeet de exit strategie niet. Naar de cloud klinkt dan helemaal niet zo interessant en de transitie vergt een behoorlijke investering.

Maar de potentiële dreiging van een nieuwe dynamische organisatie in jouw branche is aanwezig. De organisatie zal vroeg of laat dus uitgedaagd worden. Koppen zullen rollen en de kaarten worden opnieuw geschud. Natuurlijk wil je er niet in geloven, maar laten we eens wat bedrijfstakken onder de loep nemen zoals de videotheek, boekenwinkels, muziekwinkels en dergelijke. Ze verdwijnen in een rap tempo door initiatieven zoals Amazon, iTunes, Netflix en dergelijke. Het is naïef om te denken dat jouw branche niet vatbaar is. Zelfs banken nemen de aankomende veranderingen serieus en tien jaar geleden stond de digitale fotocamera nog in kinderschoenen, nu is de analoge camera een niche markt. Kijk eens hoe de reus Nokia in zeer korte tijd geslonken is door de opkomst van smartphones. Dit komt door het internet en wordt enorm gestuwd door cloud computing en bedrijven gebouwd op en voor de cloud.

Mijn conclusie is duidelijk, hoe pittig het pad ook moge zijn; adopt or die.

Dit artikel is ook gepubliceerd in de Computable : http://goo.gl/cfGUp

Einde fileleed?

Een paar jaar geleden schreef ik al over de oplossing van het fileprobleem. Een uitgebreider document heb ik ingediend bij Verkeer en Waterstaat, maar daar werd het teruggestuurd met de melding dat ik dan maar met een wedstrijd mee moest doen. Daar voldeed ik niet een de voorwaarden.

Het plan is heel simpel:

In deze tijd van Het Nieuwe Werken (HNW) krijgen we steeds meer de mogelijkheid om werkzaamheden zelf in te plannen en plaatsonafhankelijk te werken.

Je weet dat tijdens vakantie periodes er nauwelijks files staan en dat deze korter zijn dan anders. Als een grote groep mensen nu gecoördineerd één dag per week de spits vermijden zou dit 20% minder verkeer betekenen tijdens de spits en dus leiden tot minder of geen files.

Tegenwoordig heeft elk gezin waarvan een gezinslid geregeld in de file staat een goed werkende internet verbinding. Stel dat de reguliere filerijder zich aanmeld op een site en daarin aangeeft welk filetraject hij of zij aflegt, dan kan er gecoördineerd worden welke dag hij of zij de spits  gaat vermijden. Als genoeg mensen dit doen is het fileprobleem opgelost.

Voorheen was zo’n coördinatie niet mogelijk.  Maar aangezien iedereen internet heeft en de mogelijkheden om thuis te werken of werktijden flexibel in te richten is plannen wel degelijk mogelijk. Eén dag per week de spits mijden moet mijn inziens mogelijk zijn.

Vind je files die uit het niets ontstaan en zomaar weer oplossen ook frustrerend? Hier is een filmpje hoe die schokgolven ontstaan.

Waarom privacy ertoe doet

Google+ wil dat je een echte naam gebruikt omdat de service opgezet is met het oog op identiteit management; ofwel weten wie jij bent. Er zijn mensen die daar problemen mee hebben. Een standaard vraag op hun problemen is dan “heb je wat te verbergen dan?”.

Ik zal je een paar voorbeelden geven om duidelijk te maken dat privacy wel degelijk zinvol is en kan zijn.

Google leeft van advertenties en ze zijn er zo goed in omdat ze de advertentie zo goed aansluiten bij je zoekopdrachten in Google. In Gmail wordt je e-mail ook door een (anonieme) advertentiemolen gehaald zodat zelfs bij je e-mail een relevante reclames worden getoond.

Maar stel dat je een lening wilt afsluiten en de bank doet een credit check via Google (of Facebook). Zij kijken bijvoorbeeld naar de kredietwaardigheid van jouw vrienden om daarmee een indicatie te krijgen van jouw kredietwaardigheid.

Of een werkgever die een indicatie wil krijgen over jouw referenties door een algoritme van Google te raadplegen (bedenk hoeveel geld dit waard kan zijn voor een werkgever).

Ik zeg niet dat dit al gebeurt, of dat Google+ (of Facebook) evil zijn, ik probeer suggesties te geven waarom je wel bewust zou moeten zijn van privacy of wat implicaties kunnen zijn.

De algoritmes van grote spelers worden steeds krachtiger en waardevoller en dit geeft je het bewustzijn om bepaalde keuzes in ieder geval te maken op basis van inzicht.

Je hebt nu in ieder geval munitie als het gaat om de privacy discussie.

De herontdekking van YouTube

De laatste tijd kom ik steeds vaker op YouTube om iets te leren. Je kunt het zo gek niet bedenken of iemand heeft er wel een filmpje van gemaakt. Ben je nieuwsgierig hoe een bepaalde iPad App eruit ziet? YouTube. Wil je weten hoe je zelf Sushi maakt? YouTube. Hoe je een DVD ript en met welk programma? YouTube.

Zelfs als je software ontwikkeld kun je goed zien hoe anderen het doen. Zien en horen is toch meer dan lezen alleen.

Dus heb je een vraag? Stel hem aan YouTube…

UPDATE: 19-08-2011
Gisteren was het dramatische weer dat trok over Pukkelpop nabij Hasselt België, daarbij vielen vooralsnog vijf doden. Gisteravond toen ik het nieuws las ging ik naar YouTube en tikte Pukkelpop Storm in. Direct waren er al tien filmpjes te bekijken. Zo zie je dat ze het ook nog eens razendsnel actualiseren.

App Store voor overheid

Op een warme dinsdagmiddag in Mei had ik  een goed gesprek over Cloud Computing met Ruud Ramakers. In dat gesprek ging het kort over een gedachte die hij had bij een App Store voor de overheid. De gedachte heeft me sindsdien niet meer losgelaten.

Je kent de App Store voor Apple. Met je iPhone, iPod of iPad of gewoon via iTunes blader je door allerlei applicaties die je met één klik kunt kopen, installeren en gebruiken. Je betalinggegevens zijn al eerder gevalideerd, je hoeft dus alleen nog maar je wachtwoord te geven om af te rekenen.

Parkeer deze gedachte even en volg mijn redenering.

In Nederland zijn er ruim 400 gemeenten, groot en klein. Zo ver ik weet zijn die redelijk autonoom in het kiezen van IT zaken zoals hardware en software. In grote lijnen hebben deze gemeenten in mijn ogen dezelfde soorten processen, administraties en uitingsvormen zoals digitale loketten en websites. Natuurlijk doen gemeentes processen op hun eigen manier en zit er nogal een verschil in schaalgrootte. De omgeving in Amsterdam zal een stuk complexer zijn dan die in Woerden. Maar wat mij tegen staat is dat al die gemeenten lijken het wiel zelf steeds uit te vinden en zelf aanbestedingen uitzetten om hun behoeften in te vullen en te automatiseren terwijl één of een paar standaarden veel kosten effectiever zouden zijn.

Nu snap ik dat je niet alle handen om een paar buiken krijgt en daarnaast zijn historisch dingen zo gegroeid en kun je dat niet zomaar om gooien. Maar hoe zou het zijn als gemeenten hun applicaties konden kiezen uit een App Store? Hoe ziet zo’n store eruit?

Ten eerste staan er alleen apps in die aan de juiste criteria voldoen. Bijvoorbeeld op het gebied van veiligheid, schaalbaarheid en vendor lock-in. Zo moet bijvoorbeeld de exit strategie voor als je wilt stoppen met het gebruiken van de App van te voren bekend zijn. Hoe exporteer je de data uit het systeem op zodanige wijze dat deze herbruikbaar blijft. Ook moet de aanbieder van de App duidelijk zijn over de kosten van de App en dimensioneren hoe extra arbeid eruit ziet ter ondersteuning van opzet en inrichting.

Iedere aanbieder van gemeente software mag zijn “App” aanbieden aan de store ter controle en goedkeuring.  Hier hoeft dus geen aanbesteding aan te pas te komen. Als een gemeenten tot aanschaf van een App overgaat wordt er dus in de overheid cloud, of App Store cloud een omgeving voor die gemeente aangemaakt waarin de functionaliteit wordt ondergebracht.

Waarom zou je een App Store willen? Ten eerste realiseer je hiermee een standaard. Een gemeente heeft nog steeds keuzes, alleen zijn de keuzes uit een aantal standaard Apps en ontstaat er dus standaardisatie. Geen dure trajecten die in de praktijk niet haalbaar blijken. Geen aanbesteding trajecten, elke aanbieder van software krijgt een eerlijke kans en de goede software zal vanzelf groeien. Gemeenten worden transparanter en de uitwisselbaarheid van mensen wordt ook groter. Automatiseren wordt eenvoudiger en effectiever doordat de complexiteit afneemt. Meer synergie en samenwerking en leren van elkaars ervaringen met Apps. Geen maatwerk en exotische uitstapjes die ontaarden in dure missers. Budgetteren van uitgaven wordt zodoende ook een stuk eenvoudiger.

Door stapsgewijs over te gaan op de App Store Overheid groei je op een evolutionaire manier naar een uniforme overheid. Het is ook meteen een prikkel voor bedrijven om hun Apps goed te maken en steeds te verbeteren. Hoe beter zij de zaken regelen hoe meer handel eruit voortkomt. Iedereen wint!

KPN verhoogt e-mail abonnement met 137%

Toen ik in 1996 thuis het internet op ging was dat via worldaccess. Ik maakte mijn e-mail account aan (welke nog steeds bereikbaar is); henrikop@worldaccess.nl later werd dat @wxs.nl @planet.nl en toen nam KPN het over. Door de tijd heen ben ik wel eens van provider gewisseld, maar omdat ik niet iedereen steeds een nieuw e-mail adres wilde geven heb ik het adres al die jaren aangehouden. Bij KPN betaal ik 2,95 per maand om mijn e-mail adres te behouden. Daarvoor krijg ik geen bijzondere mailbox, geen SPAM filters, helemaal niets.

Nu krijg ik deze fantastisch niets zeggende e-mail die mij mededeelt dat het behouden van mijn e-mail adres 7 euro per maand gaat kosten:  

Nu wil ik graag wat meer weten over dit nieuwe abonnement, dus ga ik naar de site van KPN. Daar ga ik naar de zoek functie en type mijn trefwoorden in:

 

Ik zie zowaar dat mijn zoektekst wordt uitgebreid met zinnige termen, hoopvol niet?

 

Maar nee, de resultaten slaan nergens op. Via de assistent  wordt ik ook niet wijzer en via de links op de site kom je er ook niet terecht. Ik denk dat: gebruik dan Google technologie, dat is echt geen rocket science om in te zetten en is echt niet duur.

Maar dit is gewoon slecht. Terwijl ik dit schrijf sta ik ruim tien minuten in de wacht bij de klantenservice (a 10 cent per minuut), ik wil niet dingen afbranden alleen maar om azijn te plassen:

Hoe moet de KPN overleven? Alleen maar op de kwaliteit van hun mobiel bereik? Lijkt me niet. Wat ik erg vind is als ik bedenk dat er mensen op dit project zitten, die dit bedenken, die de nieuwsbrief opstellen en het dan zo slecht uitvoeren. Alleen de timing is al slecht. Ze sturen midden op de dag zo’n slechte nieuwsbrief, informatie is er niet te vinden en de klantenservice… daar sta ik nu al 11 minuten bij in de wacht. Grappig detail is dat ze een liedje van Anouk draaien (Bitter or Worse) en die heeft aan het eind nogal een ruis waardoor het lijkt alsof de verbinding erg slecht is.

De dame die ik aan de lijn kreeg had nog enkele minuten nodig om met een antwoord te komen, het was ook allemaal zo nieuw!

Maar nu komt het…. Het abonnement is alleen van naam veranderd!! Het abonnement is dus 137% duurder geworden, van 2,95 naar 7 euro zonder hier iets tegenover te stellen. Dit is bizar. Ik was al van plan om na al die jaren te stoppen, maar dat het op zo’n manier geforceerd wordt is gewoon slecht.

Phishing.. je bent gewaarschuwd!

Vandaag was er weer een nieuwe golf van mensen die slachtoffer zijn geworden van phishing. Ik verbaasde me erover dat er ook mensen uit het vakgebied slachtoffer zijn geworden.

 

Of er stond iets van “Someone wrote something real bad about you in a blog.” Met een link erbij.

Als je hierop klikt kom je bijvoorbeeld op een phishing site die er leuk uit ziet:

Om het bericht te lezen, of te zien wie jou “stalkt” wordt er gevraagd je Twitter account te koppelen. Dit doe je door jouw gebruikersnaam en wachtwoord in te vullen. Wat er dan gebeurd zijn de volgende drie dingen (just for starters) :

1)    Je hebt zonet je gegevens van Twitter weggeven aan vreemden! Deze zullen jouw Twitter account gebruiken om de meldingen te verspreiden, ze lezen ook nog eens wie jouw vrienden zijn en zullen hen ook op andere manieren uit jouw naam mailen.
2)    Er wordt gekeken naar welk e-mail adres je gebruikt voor je twitter account. Met het twitter wachtwoord wordt hiermee meteen een inlogpoging gedaan.
3)    Er wordt ook nog gevraagd een duur SMS nummer te bellen of te SMS-en.

 

Er worden een aantal principes gebruikt.

Ten eerste, de meldingen krijg je altijd van een bekende en dat maakt het dat je verder klikt. Er is een soort vertrouwensband. Doordat er altijd een percentage mensen in trapt kunnen de berichten zich zeer snel verspreiden.

Ten tweede: mensen gebruiken vaak hetzelfde wachtwoord voor verschillende diensten. Geautomatiseerd kan software jouw gebruikersnaam en wachtwoord testen op een aantal diensten. Dus via Twitter kunnen boefjes bij belangrijkere gegevens komen zoals e-mail of Paypal. Vaak wordt snel het e-mail adres bij die services veranderd zodat je ook nog eens niet meer op de hoogte wordt gebracht als je dingen besteld of afrekent.

De actie is extra krachtig op Twitter omdat steeds meer mensen tools gebruiken Twitter actief in te zetten. Al die tools vragen om de software aan Twitter te koppelen en ben je dus al gewend om je Twitter account gegevens in te vullen om een dienst te kunnen gebruiken, mensen zijn hierdoor minder goed op hun hoede.

Actie
Als je dit lees omdat je er bent ingetrapt zijn dit even de acties die je direct moet ondernemen:

-    Log in op Twitter, controleer of je e-mail adres niet gewijzigd is naar een vreemd adres (is dit wel veranderd, verander het dan eerst terug)
-    Verander direct je wachtwoord.
-    Koppelen je Twitter account los (op Twitter zie je rechts bovenin jouw gebruikersnaam en kies daar Settings en daar kies je Applications tab helemaal rechts). Revoke Access ontkoppelt.
-    Ga na voor welke accounts je ditzelfde wachtwoord gebruikt. Gebruik je het wachtwoord ook bij je e-mail? Verander deze dan direct voordat je naar de volgende stap gaat
-    Verander bij alle sites waarbij je dit wachtwoord gebruikt en wijzig deze.

 

Veiligheid is een bitch. Steeds meer mensen zitten op het internet en iedereen gaat wel een keer de mist in met dit soort phishing acties. Hiermee wordt momenteel veel meer geld verdiend dan aan spam en vandaar dat je een toenname ziet. Er is ook geen definitieve oplossing voor, de mens is hier de zwakke schakel. Tenminste zolang gebruikersnaam en wachtwoord de sleutel vormt tot je data. Spoedig zal ik een vervolg schrijven over hoe ik denk dat veiligheid op het internet zou moeten worden opgezet.

Meer informatie :
http://goo.gl/CaVKO (Wikipedia)

Google Maps versus Bing Maps

Even kort een treffend voorbeeld van een verschil tussen Google (Google Maps) en Microsoft (Bing Maps), zie de screenshot hieronder. Ik moest naar een vriend toe en deze vind ik via mijn contacten in Outlook. Daar zag ik een knopje “Map it”, ik drukte erop en Bing Maps opende (overigens in Internet Explorer 9) maar zonder resultaat. Ik open Chrome, ga naar maps en plak dezelfde zoekstring en druk op de enter toets en feilloos zie ik waar ik zijn moet. Dit zijn toch echt cruciale verschillen waarom ik Google gebruik en niet Bing. Wat ook interressant is: Chrome is een jonge browser in vergelijking met Internet Explorer, toch heeft Google het voor elkaar dat Internet Explorer nu op Chrome probeert te lijken! Dit geeft aan dat Google dus voorop loopt.

Killer advice for Rovio and Chillingo!

Here's my advice to some of the successful App makers of Angry Birds, Cut The Rope, et cetera: Make a version for kids (of different ages) and call it Angry Birds Junior or something. Children loves to play to games their parents play, my son of five plays Angry Birds and Cut The Rope, but some of the puzzles are just too hard.

The good thing here (and that's the business case) is that the investment is minimal. It's only level design, all other things can stay the same. Another good thing is that there's already a lot of people playing these games, so it's easy to promote it.

This is almost a no-brainer, but I am still waiting…

Thank me later :-)

De kracht achter de Google Chrome OS gedachte

Binnen enkele dagen of weken worden de eerste Chromebooks uitgeleverd in Nederland. Een Chromebook is een kleine laptop (netbook) met daarop Chrome OS geïnstalleerd; het nieuwe besturingssysteem van Google. 

http://www.youtube.com/watch?v=0QRO3gKj3qw

Net als voordat de iPad uitkwam worden Chromebooks nog niet goed begrepen. Heel kort door de bocht is een Chromebook een laptop zonder (grote) harde schijf en met alleen de Chrome browser. Het is er volledig op gericht dat je verbonden bent met het internet, en alles wat je doet wordt ook op het internet opgeslagen, ofwel in de Cloud. Zonder internet kun je wel beperkt werken, maar de filosofie is dat je altijd verbonden bent.

Dus de gehele laptop werkt als een browser, Google heeft deze wel gepimpt en de mogelijkheden zijn best indrukwekkend.

Zullen Chromebooks voor een grote rage zorgen? Ik kan het me nauwelijks voorstellen. Veel testers zullen zeker in het begin struikelen over de beperkingen. Wat zijn nu feitelijk door voordelen? Hij start vlot op, alles wordt direct op het internet opgeslagen, hij is zuinig en (geacht) veilig. Wat zijn de beperkingen? Als je onderweg bent kun je niet even een filmpje bekijken aangezien je daarvoor de bandbreedte mist. Even wat data meenemen zit er niet bij. Installeren van software? Dat gaat niet, je bent afhankelijk van wat er in je browser kan draaien en de Webstore waar je applicatie op Chrome kunt installeren is nog niet te vergelijken met de App Store van Apple.

Het lijkt bijna wel zeker te falen…

Mis! En dit zal ik toelichten.

In een eerder artikel schreef ik over de onvermijdelijkheid van dingen en dat je om deze aan te zien komen je moet zoeken naar het touwtje. Daarmee doel ik op het touwtje van de telefoon. Vroeger had je een telefoon met een draaischijf en een touwtje naar de muur. Iedereen was blij met het wonder van de telefoon en veel mensen waren zich nog niet erg bewust van de beperking van het touwtje, men nam het voor lief. Uiteraard zat er een enorme businesscase achter het draadloos maken van de telefoon. Het gemak is namelijk ongekend, als je de kwaliteit van het telefoneren kon evenaren en de prijs niet te hoog zou zijn, dan zou iedereen voor draadloos gaan. Ik kan me niet meer herinneren dat ik mensen nog zien telefoneren met een telefoon met een touwtje naar de muur.

Wat is een beperking van de vaste PC die we thuis hebben? Als je hem koopt in de winkel moet je hem thuis installeren, op zich goed te doen, maar dan, je hebt wellicht een oude PC en alles moet worden overgezet. Niet alleen de data maar ook alle programma’s, snelkoppelingen geïnstalleerde hardware zoals printers, scanners en de hele mikmak. Dit is in veel gevallen niet zo gemakkelijk en tijdrovend. Het is zogezegd een “touwtje”, mensen nemen het ongemak voor lief. Het hoort er bij. Niettemin is het een beperking. Als je kijkt naar Chromebook dan bestaat dit probleem domweg niet. Als ik bij een vriend met een Chromebook ben, hoef ik alleen maar in te loggen met mijn Google account en bam!, ik heb toegang tot alle functionaliteit en programma’s die ik ook op mijn eigen Chromebook heb (de werkelijkheid is iets genuanceerder, hier kom ik later op terug). Maar in principe kan ik achter elke willekeurige computer duiken en bij mijn data, deze staat opgeslagen in de Cloud.

Dus stel dat ik na een paar jaar een nieuwe Chromebook koop, dan hoef ik niets te doen. Gewoon inloggen op de nieuwe Chromebook en klaar. Stel dat je op de luchthaven bent (zonder Chromebook), wellicht dat je dan even langs een “huur” shop kan lopen en voor twee uur een Chromebook huurt zodat je nog even kan werken. Komen er nieuwe versie van de door mij gebruikte programma’s uit? Ik hoef er niets voor te doen, het gaat automatisch.

Dit gemak en deze filosofie zijn winnaars. Deze trend is onvermijdelijk. Een computer installeren en overzetten van een oude zijn hele primitieve handelingen die functioneel niets toevoegen. De functionaliteit staat centraal en niet het apparaat. Net als cloud computing staat niet één fysiek apparaat centraal, maar wat je ermee kunt doen. Servers inrichten gaat verdwijnen, computers inrichten zal nog sneller verdwijnen.

Maakt dit de Chromebook een succes? Vast niet, de beperkingen zijn nog groot, je internet verbinding als je buiten WIFI bent is nog te traag en de latency (de tijd die het duurt voordat je met een computer of website op het internet verbinding hebt) is nog steeds een struikelblok net als het houden van een goede verbinding als je snel voortbeweegt. Maar aangezien de trend onvermijdelijk is heeft Google al een hoop ervaring opgebouwd als het tijd voor de “big switch” is. Door er nu mee bezig te zijn doet Google ervaring op. De beperkingen worden duidelijk en door wat gebruikers roepen komt er steeds meer richting. Als Google pas jaren later zou stappen zie je hetzelfde effect als wat de iPad heeft op andere tablets; er is na anderhalf jaar nog steeds geen gelijkwaardig alternatief voor de iPad. Als Google met de juiste oplossing komt zal de concurrentie nog een tijd nodig hebben om met iets gelijkwaardigs te komen.

De iPad is ook een succes wat voor een deel terug te voeren is op de allereerst iPod. De iPod nam afstand van media dragers zoals cassette bandjes en CD’s. Door er grafische schermpjes aan te koppelen werd de bediening steeds meer visueel en werd er ervaring opgedaan met gebruikers intuïtie en het verlengen van batterijduur. Met de iPhone kwam daar internet en telefoneren bij. Met de komst van de App Store werd het apparaatje steeds veelzijdiger en was de stap naar een groter scherm een succesvolle toevoeging.

Google maakt ook mooie dingen en deze nemen tijd in beslag. Toen duidelijk werd dat Google een eigen browser ging ontwikkelen waren mensen nog best sceptisch. Maar jaren later is de opkomst niet meer te negeren en is Chrome in een aantal landen als de 2e meest gebruikte browser een opmars bezig. Op Android was ook veel kritiek, maar nu is het een winnaar. Dat de Nexus One geen groot succes was doet daar niets aan af, Google deed een paar belangrijke lessen op die nodig zijn om te evolueren, en zo zal er ook veel lessen getrokken worden uit de eerste Chromebooks zodat deze over een paar jaar koning zijn in de nieuwe cloud wereld.

Het mag duidelijk zijn wat ik denk dat de toekomst wordt. Steeds meer word ik me ervan bewust wat “touwtjes” zijn en waar de ontwikkelingen toe zullen leiden. Er moeten ook veel dingen op hun plaats vallen. Bijvoorbeeld het beveiligen van data en de onlosmakelijke koppeling daarin om aan te tonen wie wij zijn op het internet. Het internet via onze mobiele telefoons is nog erg traag, beperkt en primitief, maar er komt een tijd dat het internet overal even goed bereikbaar is en de bandbreedte mobiel gelijk is aan wat we nu op ADSL gewend zijn.

Functionaliteit die het internet biedt komt zo steeds meer los te staan van het apparaat waarop je de functionaliteit nuttigt. Bedenk je dus tweemaal als je de Chromebook af wilt branden om wat ie niet kan. De onderliggende principes zijn goed en het lijkt erop dat het de toekomst heeft, als die tijd aangebroken is, gaan we echt niet meer terug naar het gestuntel met computers nu.

Trendwatching is zoeken naar onvermijdelijkheid

Om te voorspellen wat de trends van de toekomst worden is het belangrijk te zien welke ontwikkelingen onvermijdelijk zijn. Als je die trend ontdekt hebt is het vooral kwestie van goed inschatten hoe lang het duurt voordat het doorbreekt. Ben je te vroeg dan kost het teveel energie. Ben je te laat, dan doet iedereen het al, timing om van een trend te profiteren is cruciaal.

Heel vroeger voor de komst van geld was er een levendige ruilhandel. Mijn kip voor jouw speer. Ieder gezin of gemeenschap was zelfvoorzienend. De komst van grotere productie van goederen en de adoptie daarvan was onvermijdelijk.

Toen er middelen kwamen die sneller en betrouwbaarder waren dan paarden was het onvermijdelijk dat deze middelen (bijvoorbeeld auto’s) populair zouden worden, en onvermijdelijk dat de olie die hiervoor nodig was in directe relatie stond met rijkdom. In retrospectief zijn het no-brainers. Sommige dingen worden onvermijdelijk gemaakt. Zoals de elektrische auto. Niemand moet zo’n duur en onhandig ding hebben, maar door een financiële prikkel en een snufje idealisme worden ze onvermijdelijk populair.

Wat zijn de ingrediënten die dingen onvermijdelijk maken? Zoals alles in de wereld is de realiteit complexer dan de theorie, maar twee factoren wegen erg zwaar mee; prijs en gemak, waarbij gemak nog zwaarder weegt dan de prijs, en prijs vaak samenhangt om een gevoel van rechtvaardigheid. Dat laatste zorgt ervoor dat het moeilijk is om geld te vragen voor content van bijvoorbeeld kranten op het internet.

Was de komst van mobiele telefoons onvermijdelijk? Uiteraard. Maar zag je dat ook in toen we nog massaal een telefoon met een draaischijf hadden van de PTT met een touwtje naar de muur? Waarschijnlijk niet. Ik was er toen niet echt mee bezig, maar zou me wellicht ook niet hebben gerealiseerd dat het überhaupt mogelijk was. Maar goed die mobiele telefoons kwamen er want mobiel bied natuurlijk een ongekend gemak, net als dat je thuis geen telefoon meer ziet met een touwtje eraan. Dit zijn natuurlijk allemaal technologische ontwikkelingen, toch zijn ze vooraf gegaan met een idee van iemand. Zou het niet makkelijker zijn als je met een telefoon kon rondlopen? Als je het idee hebt ga je vanzelf wel zoeken naar de manier om het te realiseren. En omdat het op zich geen hogere wiskunde is zal het idee ook wel bij meerdere mensen ontstaan zijn.

Om te zien wat er onvermijdelijk is moet je dus zoeken naar het touwtje. Wat zit ons in de weg en voegt functioneel niets toe.

Toch is onvermijdelijkheid vaak slecht zichtbaar. Al jaren werd er geschreven dat er een enorme verschuiving zou plaatsvinden naar mobiel in combinatie met internet. Al ruim een jaar of tien is het zelfs mogelijk om met een mobiel iets op het internet te doen. Toch zagen veel grote bedrijven en de mensen erachter de onvermijdelijkheid hiervan niet, of ze schatte de tijd verkeerd in dat het door zou breken. Natuurlijk maakte Microsoft software voor de zogenaamde smartphones, maar als je voor het bellen met zo’n smartphone twee handen nodig hebt –één voor het vasthouden van de telefoon, één voor het pennetje wat je nodig had om het te bedienen- dan is dat helemaal niet smart en vandaar dat Nokia vooralsnog heer en meester was op het gebied van mobiele telefoons.

Maar toen…. BAM! Kwam de eerste iPhone in 2007 en net als de MP3 speler van Apple, de iPod, zorgde dit voor een radicale verandering. Als internetten op een telefoon ineens handig wordt en wel praktisch (en de bandbreedte mobiel eindelijk een bepaald niveau bereikte), dan omarmen mensen het ineens. Ze hebben beschikking tot een praktisch gebruik van internet zodat het zinvol geworden is. Bedenk je als tussendoortje wat het effect was op de papieren telefoon- en gouden gids… Nu moet ik wel aangeven dat het succes van de iPhone te maken heeft met een aantal subtiele mogelijkheden waardoor het ineens allemaal paste. Het grotere scherm, multi-touch, een batterij die net krachtig genoeg was om de mini computer van een mooi beeldscherm te voorzien, er was geen pennetje voor bediening nodig en het scherm kantelde mee als je hem draaide van verticaal naar horizontaal, tot het “pinchen” zodat een onderdeel van een website ineens leesbaar was.

Maar goed, het idee sloeg aan en zie wat een slachting het aanbrengt onder de gewone mobiele telefoons. Smartphones worden nu massaal omarmt en die verandering is zo snel gegaan dat Microsoft, Nokia, Adobe en velen anderen dit echt niet aan zagen komen en zelfs vier jaar later nog steeds achter de feiten aanlopen.

Om aan te geven hoe belangrijk de factor gemak is in onvermijdelijkheid blijf ik even bij het voorbeeld van de smartphones. Omdat ik veel met Windows doe is het logisch dat ik ook een Windows smartphone wilde (CE 6.5 is de laatste versie die ik gebruikt heb). Naast dat het eigenlijk een soort mini Windows was werkte het voor geen meter. Een startbalk op zo’n klein schermpje, vijf keer klikken voordat je een applicatie kon opstarten, en ga zo verder. Maar het ergste was; als je iets wilde installeren moest je het klaar zetten op een PC, ophalen via USB naar je telefoon, de installatie procedure draaien en met een beetje mazzel werkte dat dan. Die oefening heb ik drie keer uitgevoerd en dan nog voor gratis programma’s. Betalen vond ik een te groot risico omdat je nooit wist of het wel ging werken. En toen kwam Apple met de App Store. Je kon op je PC/Mac of op de iPhone zelf naar een plek waar er allerlei apps bestonden gratis en betaald. Zo’n gemak was onweerstaanbaar en de populariteit onvermijdelijk.

Wat in mijn ogen onvermijdelijk is, maar langer duurt dan ik verwachtte, is het doorbreken van de TV als Internet medium. Hoe moeilijk kan het zijn om een tv uit te rusten met apps, internetbrowsers, spelletjes, camera voor beeldbellen, et cetera? Met mondjesmaat zijn er nu gebruiksonvriendelijke tv’s van Sony, Samsung en anderen waarop je een beetje kunt internetten, maar het duurt langer dan ik verwachtte, toch is het onvermijdelijk. Waarom? Omdat het makkelijk is en omdat iedereen een TV heeft en dat het een groot genoeg beeld heeft voor mooie praktische dingen. Ik voorspel dat binnen vijf jaar de TV een medium is die meer voor andere dingen gebruikt wordt dan het kijken van voorgeprogrammeerde televisie programma’s. Ook het on-demand kijken van films zal groot worden, maar niet op de manier waarop het nu gedaan wordt. Ik heb Ziggo met een interactieve ontvanger, maar dat ding faalt ongelofelijk. Het is traag, gebruiksonvriendelijk, duur als je een filmpje wilt kijken met een zeer beperkt aanbod en zoekmogelijkheden. Gemak in combinatie met prijs zal omslagpunt veroorzaken en omdat de technische mogelijkheden ver genoeg zijn is het onvermijdelijk.

Onze maatschappij gebruikt veel energie en leunt zwaar op fossiele brandstoffen zoals olie en kolen. Toch is er voldoende energie in de natuur om ons heen die ruimschoots voldoende is om iedereen hiervan te voorzien. Dat deze energie zoals energie uit zonlicht en wind dominant gaan worden lijkt onvermijdelijk, de tijdspanne waarin het gebeurd is een onzekere factor. Er missen wat sleutelzaken in technologie waardoor het enerzijds niet gemakkelijk kan tegen een aantrekkelijke prijs. Daarnaast is het ook nog niet duidelijk welke vorm van energie het meest effectief in gebruik blijkt. Biologische olie? Wind? Zonne-energie op basis van panelen of spiegels? Misschien wel de warmte uit het binnenste van de aarde. Dat iets onvermijdelijk is betekend nog niet dat je er succesvol mee wordt. Je kunt nog gemakkelijk mis gokken en dit naast timing maakt dit een onzekere zekerheid. Het gebruik van fossiele brandstoffen is eindig, naast de bijwerkingen op het milieu treedt er vroeg of laat schaarste op. Schaarste en de bijbehorende prijs zullen alternatieven aantrekkelijker maken. Omslag zou heel erg hard kunnen gaan.

Om onvermijdelijkheden te snappen moet je ook bewust zijn van de werking in evolutie. Survival of the fittest gaat niet over de sterkte, maar over diegene die het beste past in zijn omgeving. Als B beter werkt qua prijs en gemak dan A, dan verdwijnt A vanzelf. Hoe groter de verschillen hoe sneller het transitieproces kan lopen. Nu worden er nog meer fysieke CD’s gekocht voor muziek dan digitale versies, maar het omslagpunt kan zo dichtbij liggen en zo snel gaan dat er over tien jaar misschien nog maar één procent aan fysieke cd’s wordt verkocht. Kijk bijvoorbeeld naar de transitie van videoband naar DVD. Toen het momentum daar was verwisselden de verhouding DVD’s en videobanden in een videotheek binnen een jaar! De videotheek houders weten vast ook wel dat de transitie naar alleen maar digitaal (streamen) onvermijdelijk is. Waarom? Nou omdat het makkelijker is als je vanaf de bank binnen een minuut de juiste film op kan zetten. De fysieke DVD is eigenlijk een noodzakelijk kwaad. Net als dat het telefoonsnoer een noodzakelijk kwaad was bij de telefoon.  Op het moment dat er een alternatief is wat qua gemak (en mindere mate prijs) beter is dan het huidige zal het verdwijnen. En het is nu eenmaal een wetmatigheid dat het verplaatsen van bitjes goedkoper en sneller is dan het verplaatsen van atomen. In dat licht zijn er best nog wat onvermijdelijkheden op te sommen.

Evolutie
Bij evolutie kunnen twee bijna gelijken soorten best naast elkaar bestaan, maar als de verschillen van “in de omgeving passen” groter wordt zal één van beiden uitsterven of voortleven als exoot. De evolutie van natuurlijke selectie in de natuur is dom. In de veranderingen zit geen masterplan, het zijn steeds kleine variaties die overleven waardoor dingen steeds dichter bij een (veranderlijk) optimum komen. Die evolutionaire veranderingen zijn onvermijdelijk. Onze wereld van keuzes vormt geen natuurlijke selectie en daarom veranderen dingen anders door externe omstandigheden. Bijvoorbeeld een overheid die bepaalde beslissingen maakt, zoals het verlagen van de bijtelling bij een milieuvriendelijke auto. Dit conflicteert met de onze menselijke drang van groter, sneller, beter, sterker. Doordat de olieprijs steeg zag GM te laat in dat de trend van groter, sneller, stoerder zou ombuigen tot zuiniger terwijl die verandering na logisch nadenken toch echt onvermijdelijk was.

Mijn ervaring is dat evolutie vaak niet zo goed begrepen wordt. Zo wordt de suggestie gewekt dat mensen voortplantingsdrang hebben, zelf geloof ik daar niet zo in. Seks is gewoon erg lekker, daarom willen we het en daar komen nou die kinderen van. Natuurlijk is het allemaal wat complexer dan dat en is er meer aan de hand, maar sommige verklaringen worden in mijn ogen te ver gezocht. Zo wordt er intelligentie aan de haring toegekend dat deze steeds kleiner wordt. Alsof de haring dat bedacht heeft. Grote haringen worden gewoon gevangen en dan blijven de kleinere haringen over en als die zich voortplanten is de kans groot dat die ook wat kleiner zijn.

De evolutionaire veranderingen van dingen zijn niet altijd goed te voorspellen. Evolutie is soms een lastig te voorspellen iets. Maar de manier waarop bepaalde veranderingen “aan” slaan is wel opmerkelijk. Soms “klikt” een bepaalde verandering en wordt die massaal omarmd. Het uitsterven van dingen of het ontstaan van reuzen gebeurt dan in ongelofelijke snelheid. Natuurlijke selectie gaat traag, maar de mens kiest voor dingen en daarmee kunnen veranderingen enorm snel plaatsvinden en vaak zijn die gedreven door gemak en prijs.

Binnen een jaar tijd is de penetratie graad van de WhatsApp applicatie onder HI gebruikers van 0 naar 85% gestegen. De groei van Facebook is ook bizar. Vijf jaar geleden zag men de ondergang van MySpace niet aankomen. Wat ik persoonlijk een opmerkelijke zaak vind is de opkomst van Hyves en de neergang van Schoolbank. Hyves zou wellicht wel groot geworden zijn, maar de keuze van Schoolbank om geld te vragen gaf Hyves als alternatief zo’n enorme boost. Zo zie je dat bepaalde ogenschijnlijke beslissingen het verschil vormen tussen falen en succes.

Zo vind ik LinkedIn een mooie case. Geld vragen voor LinkedIn zou onvermijdelijk leiden tot het einde ervan. Toch heb je mogelijkheden om ervoor te betalen, maar krijg je er ook iets voor terug, meer inzicht in je netwerk, meer mogelijkheden om mensen te vinden en te benaderen en om bijvoorbeeld te zien wie er naar jouw profiel kijken (net zoiets als Hyves doet met zijn Goldmembership). LinkedIn verdient ook geld aan (gerichte) advertenties en aan bedrijven die personeel zoeken en matches kunnen maken door te dataminen. Door blijkbaar de juiste prijs te vragen voor de juiste service kan er gewoon goed geld verdiend worden. Een foutje kan echter dodelijk zijn. Een belangrijk inzicht met betrekking tot LinkedIn kan ik samenvatten in een quote:

"if you're not paying for something, you're not the customer; you're the product being sold". - Andrew Lewis

Jouw informatie op LinkedIn is dus gewoon geld waard.

Het subtiele van prijs bepalen voor online content maakt het voorspellen van onvermijdelijkheid soms lastig. De makkelijkste manier om onvermijdelijkheid te ontdekken is door te zoeken naar het touwtje.

Hiermee bedoel ik dat het touwtje waaraan de telefoon altijd zat geen functionaliteit heeft, maar een noodzakelijk beperking is. Herken dus dingen die zijn als het touwtje van de telefoon, het verdwijnen van zo’n touwtje is dus een kwestie van tijd en dus onvermijdelijk.

Na het nieuwe werken komt het nieuwe outsourcen

Heb je als bedrijf altijd al willen outsourcen, maar schrik je terug van negatieve verhalen of vraag je af hoe en met wie te beginnen? Dan heb ik goed nieuws. Outsourcen van IT gerelateerde zaken kun je leren. De opleiding is erg effectief, zeer leerzaam en laat bijna alle aspecten van het uitbesteden zien, o, en had ik vermeld dat het ook nog eens heel wat oplevert? Klinkt bijna te mooi om waar te zijn, maar beslis zelf.

Er is een site;  www.vworker.com wat staat voor virtual worker en is in feite het vroegere rent-a-coder. Dat was niet generiek genoeg, vandaar de naamwijziging. Op deze site kun je projecten aanmaken waarop uitvoerders kunnen bieden. Heb je het juiste bod geaccepteerd dan maak je het geld over naar een escrow service. De uitvoerder moet zelf 10% van het bedrag storten. Als de uitvoerder klaar is en de opdrachtgever heeft geaccepteerd dan wordt het bedrag naar de uitvoerder overgemaakt. Dat is het. Althans, dat is het verhaal heel kort door de bocht.

De projecten zijn vaak IT ontwikkeling gerelateerd. Maar je komt ook veel webdesign, vertalingen, logo ontwerp tegen. Omdat het over transacties gaat waarbij de partijen bekend zijn zit er ook een waarderingssyteem aan vast. Je kunt de opdracht aannemer beoordelen (de vworker), maar hij kan ook jou als opdrachtgever een cijfer geven. Hiermee bouw je aan een reputatie die net als bij ebay enorm belangrijk is. Iemand met een goed trackrecord vertrouw je meer dan iemand die zich net heeft ingeschreven of weinig goede cijfers krijgt. Dit helpt ook in het biedingsproces. Je betaald wellicht graag iets meer voor iemand die goed staat aangeschreven.

Ik noem het werken met vworkers een goede afspiegeling van outsourcen. Heb je geen goede specificaties? Dan krijg je wellicht ook niet wat je in gedachten had en loopt communicatie stroever. Je kunt elkaar niet in het echt zien, hooguit met de skype, maar er blijft een afstand tussen zitten, vaak ook met tijdsverschillen. Er zit ook een leercurve in, je maakt fouten in de beschrijving waardoor iemand oplevert wat je beschreven hebt, maar soms heel anders dan je bedoeld. Je vraagt bijvoorbeeld voor een oplossing van een programmeer probleem en de oplossing maakt gebruik van open source componenten welke je niet kunt of mag gebruiken. Je krijgt dingen terug die je moet testen, maar als je geen deskundige hebt kun je de kwaliteit niet goed beoordelen. Daarnaast bestaan er cultuurverschillen en elk land heeft hierin weer zijn eigenaardigheden. Allemaal zaken waar je ook tegenaan loopt als je grotere projecten naar het buitenland uitbesteed.  Nu laat ik uiteraard het uitbesteden van diensten even buiten beschouwing.

Mijn bevindingen zijn dat het uitbesteden heel praktisch kan zijn. Het levert echt besparingen op, maar onder aan de streep weer minder dan op het eerste gezicht lijkt. Dit komt omdat communiceren, testen, uitproberen ook veel eigen dure tijd kost. Hoe meer je doet, hoe handiger je wordt. De kwaliteit van veel vworkers is vaak enorm hoog, maar vaak hebben ze ook nog een eigen baan ernaast waardoor je goed de deadlines af moet spreken en vooral als de vworker zich verslikt heeft kan het proces wat slepend worden, omdat de vworker zelf ook moet laten zien dat hij serieus is verliest deze zijn ingelegde 10% als hij een opdracht niet voltooid.

Het aanmaken van projecten gaat via een wizard en deze is behoorlijk uitgebreid. Door het beantwoorden van vragen wordt er ook relevante juridische contractvoorwaarden aangeboden. Doordat de site al een tijd meedoet zijn veel problemen al opgelost en heb je beschikking tot een enorme hoeveelheid mensen die ongelofelijk veel weten. Aan de ene kant lijkt het soms alsof sommige vworkers voor een habbekrats aan het werk voor je gaan, maar bedenk wel dat de vworker rechtstreeks betaald word zonder dat hier een werkgever tussenzit. Tien dollar voor twee uur werk is in bepaalde landen een goede beloning. Het is ook zaak om een goede reputatie op te bouwen wat zal leiden tot beter betaalde opdrachten.

Ervaring opdoen met de vworkers zal een sterk toegevoegde waarde betekenen voor als je grotere projecten gaat uitbesteden. Lukt het met de vworkers niet, dan schat ik de kans hoog in dat het met “traditioneel” uitbesteden ook niet gaat lukken.

Ik vind het een geruststellende gedachte dat als je ergens mee vastloopt er altijd wel iemand te vinden is die je verder kan helpen. Als opdrachtgever leer je een hoop, maar ook de vworker vergroot zijn kansen met de ervaring die hij opdoet, zo wint iedereen.

Om ook nog mijn titel te verklaren: De kapstok van het nieuwe werken helpt mensen en bedrijven om anders tegen werk aan te kijken. Steeds meer ervaren we dat werken niet per se achter de zelfde computer aan het zelfde bureau gedaan hoeft te worden. Werken is steeds minder plaatsafhankelijk geworden en om dat te ondersteunen word er steeds meer gebruik gemaakt van algemene communicatie middelen en social media. Maar bij het nieuwe werken hoort ook meer het samenwerken. Ik communiceer met meer dan alleen collega’s en vraag hen ook om advies en geef deze graag. Steeds meer mensen in mijn netwerk hebben geen vaste baan meer en samenwerkingsverbanden kunnen soms heel snel en soepel ontstaan en oplossen als een project is afgerond. Het uitbesteden naar bijvoorbeeld vworker.com is hier een verlengde en uitbereiding van.

Heb je een (laag budget) project wat best uitbesteed kan worden, geef het een kans en verrijk jezelf met nieuwe kennis en misschien zelfs vrienden.

Waarom netneutraliteit zo belangrijk is

Je hebt vast wel de discussie gevolgd over KPN en dat zij bepaalde diensten zoals Skype en WhatsApp extra willen doorbelasten of dat het anders geblokkeerd wordt.

De volledige toegankelijkheid van data op het internet heet netneutraliteit. Het blokkeren of discrimineren van data zoals de KPN voorstelde tast de neutraliteit van het internet aan en dat is een kwalijke zaak waar je wel over kunt discussiëren want zoals alles wat met IT te maken heeft is de werkelijkheid weerbarstiger dan de theorie en het veel minder zwart wit dan op het eerste gezicht lijkt.

Stel dat KPN extra geld vraagt voor een betere kwaliteit van je mobiele VOIP verbinding, dan lijkt dit ineens wel een goed idee. Dus dat KPN er voor zorgt dat als je VOIP gebruikt op je mobiel dat deze dan ook van een goede kwaliteit is (door bijvoorbeeld VOIP verkeer prioriteit te geven). Maar ook dit is een hellend vlak wat er toe kan leiden dat het einde van internet neutraliteit uiteindelijk verdwijnt.

Toen de KPN aankondigde dat ze geld wilde vragen voor een specifiek gebruik van data was ik verbijsterd en riep ik direct kansloos! Aan de andere kant dacht ik; “laat ze het maar gewoon doen, het gevolg zal zijn dat veel mensen KPN links laten liggen en dan lost het probleem zich vanzelf op”. Ofwel, waarom niet de markt laten bepalen? We zijn toch vrij om over te stappen? Dit lijkt een redelijk gedachten maar is juist een grote bedreiging van internet neutraliteit.

Waarom is netneutraliteit belangrijk dan? Veel mensen zullen hun schouders er voor ophalen, toch wil ik een lans breken om de internet neutraliteit te promoten. Ik zal een paar scenario’s schetsen wat er zou kunnen (en zal) gebeuren als netneutraliteit losgelaten wordt.

Het bekijken van YouTube filmpjes zal geld gaan kosten, maar een eigen video dienst van de internet provider blijft wel gratis. Als een bepaalde site of dienst populair wordt, moet je hiervoor extra gaan betalen. Providers stellen filters in die ervoor zorgen (in het zogenaamde belang van de klant) dat bepaalde content niet meer getoond wordt. Het kan zelfs naar politiek vlak getrokken worden door bepaalde sites trager te maken of dat het lijkt dat de dienst slecht is. Internetdiensten worden steeds ondoorzichtiger en er komen “pakketten” al deze pakketten zijn commercieel gedreven en uiteindelijk zal de klant en gebruiker alles betalen. Grote sites kunnen ook hun macht gebruiken en bepaalde providers gaan weren om zo hun mening door te drukken. Uiteindelijk wint de gebruiker niets en ontstaat er een schimmige wereld van list en bedrog. Ook hebben niet alle klanten veel keuze in provider en hoe je het ook wend of keert, netneutraliteit is een groot goed voor de mensen. Want als providers onderscheid in data kunnen maken, dan kunnen regeringen dat ook en ontstaat er een onomkeerbare pad.

Netneutraliteit is dus een uniek privilege die met hand en tand verdedigd dient te worden en waarover geen concessies mogen worden gedaan. Het is een zeldzaam recht en gerelateerd aan de vrijheid op meningsuiting. Een kleine aantasting kan als een sneeuwbal groeien en tot een lawine leiden. Politiek bemoeit zich er momenteel ook mee, de boodschap aan hun is: ga niet lokaal het wiel uitvinden, dit is iets wat groter is dan Nederland alleen. Bedrijven proberen als argument aan te dragen dat netneutraliteit innovatie in de weg staat. KPN geeft aan dat het huidige model van data abonnementen onhoudbaar is. Ik zeg: als dat echt zo is, zal de de prijs van abonnementen vanzelf omhoog gaan. Maar je hoeft geen hogere wiskunde gestudeerd te hebben om te zien dat KPN vooral een enorme overhead heeft aan mensen en gebouwen.

Klassiek documenteren lijkt achterhaald

Een project loopt ten einde en nu moet ik documentatie opleveren en dat valt me erg zwaar. Mijn project bestond uit allemaal dingen, maar ook uit het opleveren van tools ter verbetering van operationele en management informatie. En van die tools moet ik nu documentatie schrijven.

Dit klinkt heel logisch, is heel logisch en naast dat het me heel veel moeite en discipline kost, heb ik ook het gevoel dat ik het niet goed doe. Daarbij zet ik vraagtekens bij de noodzaak van documentatie in deze hoedanigheid. Dit klinkt misschien als onhandig om dit zo op te schrijven op het “wereld wijde web“ en als er geen diepere gedachte achter zou zitten klopt dit inderdaad.

Allereerst zijn er natuurlijk de clichés. Ik heb er geen zin in en niemand leest het. De reden waarom ik het meestal ook uit mijzelf doe is dat het meteen een manier van indekken is. Bij problemen kun je altijd terugvallen op de documentatie. Heb je geen documentatie ben je altijd de klos in een discussie. Dat niemand het leest lijkt ook wel redelijk bewezen. Ik beloof lezers van mijn documentatie altijd gebak als ze mij mailen en vooralsnog zijn banketbakkers weinig met mij opgeschoten. Overigens gaat ontwikkeling na oplevering altijd door en loopt documentatie per definitie achter, maar ook daar schrijf ik dit stuk niet voor op.

Hoe zou documentatie eruit moeten zien? Die definitie kan ik wel geven. Als ik bij een project instroom is het heerlijk als er documentatie aanwezig is met details over het domein van het project, de geschiedenis en een beschrijving van de onderliggende behoefte waarom het project gestart is. Ook en nog een verklarende woordenlijst zodat ik dingen begrijp als ik ze tegenkom.

Bevat mijn documentatie deze informatie. Nee. Documentatie is een verplichting die je inwilligt en dat doe je door een beschrijving te geven van alles wat er is gemaakt, maar juiste deze informatie is triviaal. 90% van de tabelgegevens spreken voor zich, het zijn juist de angels, uitzonderingen, oplossingsrichtingen bij problemen die je wilt lezen als er geen hulp beschikbaar is. Ik voorzie code altijd al van noodzakelijk commentaar, een logische flow en in de tabel probeer ik elke veld altijd een beschrijving mee te geven, documentatie voegt daar weinig aan toe.

Is de ontwikkelaar ook wel de juiste persoon om te documenteren? Hij zal het in de regel zonder inspiratie doen en als sluitpost en verplichting. Daarnaast kun je een goede ontwikkelaar zijn, maar wat is je kunde om in duidelijke taal te schrijven? Hoeveel ervaring als schrijver heb je nu eigenlijk? En hoe kom je tot de crux en verwoord je de inzichten die je had tijdens het oplossen van angels en problemen tijdens de ontwikkeling? Het is best lastig om je probleem te beschrijven als je dit al opgelost hebt. In retrospectief lijkt alles een koekje.

Het laten schrijven van documentatie door de ontwikkelaar is ook een soort gemakzucht. Het kan de opdrachtgever vaak niet veel schelen en zal er in de regel ook zelf weinig moeite voor doen, maar juist het vastleggen en overbrengen van kennis (wat je beoogt met documentatie) ontstaat uit dialoog. De leerling die de mentor bevraagd. Eigenlijk zou documentatie moeten ontstaan uit de interviews die de nieuwe ontwikkelaar of beheerder heeft met de huidige ontwikkelaar. Bij het inwerken stel je veel vragen en heeft de nieuwe verantwoordelijke er baat bij kennis over het project op te doen.

Mijn inzicht is dus dat documenteren een het eind van het project niet succesvol lijkt en een verspilling. Documentatie moet ontstaan als product uit een overdracht. Pas dan borg je ook dat het gewenste op papier komt en dat er iemand is die echt gemotiveerd is de kennis op te doen.

Ik wil dit inzicht in de praktijk gaan brengen, ik zit er momenteel namelijk middenin. Soms lijken dingen logisch, maar is het in de praktijk veel beter om het anders te doen en minder voor de hand liggend. Als ik hierover ervaring op doe, zal ik het direct documenteren…

KPN gooit het roer om, alleen naar de verkeerde kant

KPN voelt dreiging van applicaties waarmee er “gratis” gebeld en berichten verstuurd kan worden op smartphones. Ofwel VOIP en bijvoorbeeld WhatsApp, een soort MSN op je telefoon. Als reactie op die dreiging en wellicht na aanstelling van Eelco Blok wil KPN toch aan deze diensten verdienen door het tarief hierop aan te passen of anders de dienst te blokkeren. Toen ik hier voor het eerst van hoorde dacht ik direct aan “kansloos” en dat is alleen maar erger geworden naarmate ik meer informatie binnenkrijg. In mijn ogen vind hier een leerzame vorm van falen plaats en ik zal mijn gedachten hierbij delen.

Eén moment nog, nog even mijn verbijstering onderdrukken….

Als ik een internet verbinding koop is deze generiek. Ik kan mailen, surfen, muziek luisteren.  Voor deze verbinding betaal ik een prijs op basis van hoeveelheid data gebruik (hoeveelheid), bandbreedte (snelheid)  en mobiel of niet (flexibiliteit). Niemand zal het in zijn hoofd halen om een e-mail naar Amerika duurder te maken, dan een mailtje naar je moeder drie straten verderop.

In het verleden had KPN, toen nog PTT geheten een algehele monopolie. Op alles kon en zou verdiend worden en de prijs werd door de leverancier bepaald. Die wereld is al een tijdje voorbij, maar de cultuur is er blijkbaar toch in blijven zitten. Inkomsten lopen terug en het voelt nu eenmaal slecht dat er niet meer verdiend wordt op iets wat jarenlang een belangrijke inkomstenbron was. Ook zijn er aandeelhouders.

Nu wil KPN dus de manier waarop de dataverbinding gebruikt wordt belasten. Flexibele tarieven dus. Deze mogelijkheid zou alleen kans van slagen hebben als dit twee zijdes heeft, namelijk dat bepaald datagebruik dus goedkoper wordt. Bijvoorbeeld het surfen naar internetpagina’s. KPN redeneert echter eenzijdig en wil alleen extra belasten als het hun eerdere verdienmodel aantast. Concurrenten doen dit vooralsnog niet en de enige reden om bij KPN te blijven is dan de kwaliteit van hun dienst of het vastzitten aan een contract of vendor lock-in. Het netwerk van KPN heeft een goede reputatie,  daar adverteren ze ook mee, maar ik twijfel zeer aan de kwaliteit en heb het idee dat ze vooral leven van het imago, maar dat de feiten al redelijk achterhaald zijn. Ik kan mijn eigen ervaring hierbij ook vermelden. Heb in het verleden nogal wat storingen gehad en mijn internet verbinding bij XS4ALL heb ik opgezegd. Deze was ook niet erg betrouwbaar, duur en de ondersteuning is mij zelfs geweigerd omdat ik geen router gekocht had via XS4ALL. Daarnaast was de VOIP telefoonverbinding die ik had zo slecht dat mensen alleen nog maar mobiel met me wilden praten. Ben toen overgestapt op ADSL en bellen via Tele2 en die heeft er in drie jaar tijd niet één keer uitgelegen. Ik heb een iPhone via T-Mobile de verbinding doet het goed, maar soms duurt het een tijd voordat hij “gas” geeft. Dan klik ik op een link en blijft hij een tijdje hangen. Vooral in de trein had ik daar last van. Toen een KPN dongel aangeschaft maar die ondervindt in mijn beleving hetzelfde euvel.

Maar goed, geld vragen op de manier waarop je een dataverbinding gebruikt is not done. Daarbij vroeg ik me af hoe ze dit kunnen afdwingen. Gaan ze verkeer op poort niveau verbieden op basis van het soort abonnement? Dat is te omzeilen. Jaren geleden knepen bedrijven MSN dicht waarop MSN switchte naar poort 80 en daarmee veel beveiliging omzeilde, maar nu hoorde ik dat ze hiervoor DPI (gaan) gebruiken ofwel, Deep packet inspection. DPI wordt wellicht al zeer veel toegepast op het internet alleen zijn bedrijven er niet scheutig op om dit te adverteren. KPN voelt die schroom niet (http://goo.gl/g2kVf ) . DPI is een enorme inbreuk op je privacy, het is inhoudelijk mogelijk om letterlijk te zien wat een ontvanger ziet, of dit nu beeld, geluid, e-mail is of het lezen van teksten op het internet. Ik denk niet dat KPN hiermee wegkomt en al komen ze er misschien rechtelijk mee weg dan voorzie ik alsnog een exodus van klanten die elders hun heil zoeken. Het is namelijk fout op heel veel niveaus. Je schaadt de privacy van klanten, wil geld verdienen op een dienst van iemand anders (de dienst van KPN in deze is data verplaatsen over het internet, niets meer, niets minder, net als elke andere internet provider), maar het geeft ook blijk van hoe KPN naar zijn klanten kijkt. Niet dienstbaar opstellen en de klant centraal stellen, maar vooral zichzelf en het verdienmodel. Ik begrijp best dat elke onderneming geld moet verdienen en dat zij een verantwoordelijkheid hebben naar hun medewerkers en aandeelhouders, maar de manier waarop is gewoon niet goed. Ze gooien het roer om, maar de verkeerde kant op. Ze proberen vast te houden aan de oude wereld terwijl die zijn laatste adem uitblaast. CD’s blijven niet meer het medium om muziek van te luisteren en SMS-en bestaat alleen maar omdat er tien jaar geleden geen alternatieven waren (en geen smartphones).

Zou iemand met gezond verstand echt de toekomst zien als een plek waarbij je gaat betalen voor het soort data wat je communiceert?

Ik denk het niet en met de nieuwe wereld zie je ook hoe snel nieuwe reuzen opstaan en hoe snel reuzen kunnen vallen. Het zou zo maar eens heel snel gedaan kunnen zijn met KPN. Thuis gebruik ik Ziggo voor bellen, TV en internet, KPN is hier gewoon geen concurrent. Beeld van Ziggo is beter, Internet sneller en opgeteld goedkoper. Op mobiel vlak kon KPN zich onderscheiden door de bereikbaarheid, maar als deze al beter is, dan is het verschil niet meer zo groot met andere aanbieders en met vrienden vergelijkingen komen er ook wisselde resultaten uit.

Dus wie zit er te wachten op KPN? Hun grootte werkt volgens mij alleen maar averechts door overhead en bureaucratie. Ik heb overigens geen problemen met KPN, ze zitten mij niet in de weg en ik geloof nog wel in hun reputatie van kwaliteitsnetwerk.

Hoe ziet een toekomstig abonnement er in de toekomst uit?

Basis Bundel 10 Euro per maand 8 Mbit down, 1 Mbit UP, 2 GB Verkeer per maand.
+ 5 euro per maand onbeperkt WhatsApp-en (behoudens deze in de dataruimte van de Basis Bundel vallen).
+ 5 euro per maand onbepekt Skype (behoudens deze in de dataruimte van de Basis Bundel vallen)

Maar hoe gaan ze dan om als er andere aanbieders komen van apps? Bijv. de Live Messenger van Microsoft die over een andere poort gaat. Wie gaat die grens bepalen? Hoe concreter je wordt, hoe meer je in ziet dat het een doodlopende weg is.

Wat zou KPN moeten doen?
Gezien bij epistel hierboven geloof ik dus niet in het proberen handige diensten te belasten, wat zou KPN moeten doen? Ik zou me richten de kostenbesparing, vitamine A (=Aandacht voor de medewerker en klant) en Lean (verbeteringen onder andere door verspilling tegen te gaan). Mensen (en bedrijven) willen echt wel een premium betalen voor dingen die goed zijn, dus dat de prijzen in de basis iets hoger liggen dan bij andere aanbieders, maar wat ik vaak zie is dat er in *elk* bedrijf veel verbeterd kan worden in de processen. Het gebeurd me nog regelmatig dat ik mensen tegen het lijf loop die nog geen sneltoetsen gebruiken. Binnen een paar minuten en wat links werkt iemand efficiënter en prettiger en dan heb ik het nog niet eens over de inhoud.

Gewoon aandacht voor elkaar en liefde voor de klant (wie dat ook moge zijn) en luister naar de mensen die het werk doen, die weten meer dan je denkt.

Dus KPN, kop op, neem afstand van het voornemen om geld te vragen voor specifieke data-pakketjes en denk in innovaties en service in plaats van irritaties en Big Brother praktijken.

Gebruiksvriendelijkheid is simpel

Gebruiksvriendelijkheid is simpel zou je zeggen, toch weet ik uit ervaring dat dit helemaal niet zo is. Vooral als het om een complex geheel gaat wordt het al snel erg ingewikkeld. Wat dan opvalt is hoe gemakkelijk de iPad kan zijn. “Kan” omdat ik ook regelmatig apps tegenkom die het niet helemaal goed gedaan hebben.

In het kader van vaker en kortere blogs hier een stukje ervaring uit mijn leven de afgelopen weken:

Allereerst een App op de iPad; Memory. Mijn kinderen van vier en één kunnen goed uit de voeten met een iPad. Toch merkte ik dat ze een bepaald spelletje niet goed op konden starten en de les hieruit is simpel.

Hier is het beginscherm:

 

Dit lijkt logisch en goed nietwaar? Je klikt eerst het aantal speelkaarten aan en drukt daarna op Speel! Toch kregen ze het allebei niet voor elkaar om te starten. Als ze op Speel drukte gebeurde er niets. Als er op 4 of 16 gedrukt werd gebeurde er niets, pas als er eerst op 4 of 16 gedrukt werd en daarna op Speel startte het spel. Zo simpel, maar blijkbaar niet intuïtief. Wel intuïtief zou zijn dat als je de 4 of 16 drukte en het spel zou meteen starten. De kinderen zijn het bewijs.

Vandaag had ik geen trek in brood en nam een magnetron stoom maaltijd mee uit de AH. Op kantoor hebben we een magnetron:

Het duurde een paar minuten voordat ik hem aan de praat kreeg. Eerst moest ik op Micro drukken, daarna moest ik met minuten en seconden de tijd instellen en daarna moest ik op Start drukken. Maar door de locatie van knoppen wordt het allemaal nodeloos ingewikkeld. Zelfs de Start knop staat in het midden terwijl je deze of Boven of Beneden verwacht. Is het fout? Nee, maar is het intuïtief? Voor mij zeker niet.

Ik vraag me dan af, als je zo’n apparaat ontwikkeld, dan laat je hem toch door mensen testen? Dit is duidelijk door een techneut zo bedacht. Overigens staat er nergens op het apparaat aangegeven hoeveel Watt de magnetron is. Lastig om zo te bepalen wat een goede tijd is!

Nogmaals, ik ben niet de deskundige, maar als ik er moeite mee heb zal ik daarin niet uniek zijn.

De 3e gebeurtenis is een snoep en drank machine. De eerste keer was ik toch twee minuten onderweg voordat ik er iets uit kreeg. Op kantoor geen ramp, op een treinstation desastreus!

Als eerste een mooie binnenkomer :

 

Een stappenplan! Heel goed. Overigens is die appel vreemd. Je kan van alles kopen, maar appels zeker niet! (past er niet eens in!).

Maar dan de uitwerking:

De flow loopt van boven naar beneden. Je stopt je chipknip in bij Stap 1. Dan maak je een keuze welke in de display in het midden getoond wordt bij stip 2. Daarna moet je weer terug(!) naar Stip 1 om op JA te drukken voor het bedrag (helemaal bovenin), waarna je bij stip 3 het artikel eruit mag pakken.  Het zijn dus vier stappen! Het is maar een detail, maar niettemin verwarrend. Als je de pas er namelijk in doet duurt het nog een paar seconden voordat je een getal kunt intoetsen welke trouwens ook op een ander schermpje getoond wordt. Ben je te snel, dan gebeurt er niets.

Stel dat je nog iets wilt hebben, dan moet je eerste de pas eruit en er weer in stoppen.

De stippen met getallen staan dus niet goed. Logischer was door eerst een product te kiezen en dan je pas erin te stoppen om te betalen. Of het had een vier stappen plan moeten zijn.

Wat ik aan wil geven is dat gebruiksvriendelijkheid niet vanzelfsprekend is, en dat de iPad (en diens voorganger, de iPhone) ongemerkt meer in zich hebben en beter uitgedacht zijn dan je op het eerste gezicht merkt. Dit is in mijn ogen ook een punt waarop Symbian zo vreselijk gefaald heeft. Je moet het veel gebruikt hebben voordat je er thuis in bent.

Een stadion wave starten doe je zo

Ik vind die waves in een stadion altijd prachtig om te zien. Maar hoe ontstaan ze? Uiteindelijk begint het allemaal bij 1 persoon met een idee die het initiatief neemt.
 
Een aantal jaren terug was ik bij een concert van U2 in de Arena in Amsterdam. Voordat U2 opkwam werd er wel muziek gedraaid, maar waren er geen waves. Ik zei tegen mijn vrouw en een bevriend stel dat ik het stadion zou laten waven. Niet dat ik dat zeker wist, maar ik had ineens een idee. Ik had kaarten voor de Arena zelf dus ik kon vrij rondlopen. Ik liep naar het begin van een tribune toe en begon om de twintig tellen een wave beweging te maken en keek naar het publiek op de tribune. Er gebeurde niets. Na een tijdje kwam Frank erbij staan en deed met mij mee. Door een beetje te zwaaien probeerde ik aandacht te trekken en op een gegeven moment deden een paar mensen op de tribune mee. Maar nog steeds gebeurde er niets. Het kantelpunt kwam toen iemand die meedeed zijn vrienden aanstootte en naar ons wees. Toen een groepje van zes mensen in een kluitje meedeed was dat de trigger. Binnen 3 keer proberen lukte het en werd de wave overgenomen door mensen en binnen no-time ging de wave het hele stadion door. Echt een kippenvel momentje en een "Eureka!" gevoel. Ook iemand van de beveiliging sprak me aan met een compliment en gaf aan dat zij voor het eerst dit echt zag ontstaan.
 
50.000 mensen deden dus iets wat bij de gedachte van 1 persoon begon.
 
Hierdoor kreeg ik een paar inzichten. Hoewel ideeen een audientie nodig hebben, ontstaat het idee uiteindelijk bij één persoon. Pas als je dit idee deelt (en het idee kan veranderen door te overleggen) kan het uitgroeien tot iets wat duizenden of miljoenen mensen beinvloed. Soms worden ideeen niet zo groot in de eerste instantie. Google is niet uit het niets ontstaan en er was al een search engine voordat Google er was. Maar iemand (ik zeg: Page en Brin) kregen wel nieuwe ideeen en hebben hier wat mee gedaan. Ideeen worden pas groot als het volgers krijgt.
 
Als je de wave in mijn voorbeeld neemt waren er uiteraard wel een aantal belangrijke factoren aanwezig voor het slagen van het idee. Iedereen kent het principe al en heeft waarschijnlijk wel vaker gewaved. Het was zelfs onderdeel van de verwachting. Als je hetzelfde probeert in een druk trein station is de kans op een wave nagenoeg nul.
 
Dus nogmaals al lijkt het soms op dat een groep iets doet, het ontstaat bij de gedachte van één persoon.
 
Kijk ook eens naar dit filmpje van Derek Sivers: How to start a movement : http://goo.gl/C2i7k . Ik dit pareltje van nog geen drie minuten zitten nog meer inzichten.
 
Vorige week was er een zeer geslaagde 1 April grap op Twitter, namelijk de #FE11 Fictief Event 2011. Iedereen die de grap snapte plaatste zelf iets grappigs over #FE11, zoiets als Femke Halsema zingt Fado op de eerste verdieping. Omdat iedereen de meest fantastische dingen schreef waren er natuurlijk ook veel mensen die hem nog niet zagen en dus vragen gingen stellen. Waar het was, wat het was en of het volgend jaar ook zo komen.
 
Uiteindelijk was ook hier één bedenker: Annedien Hoen
 
Zoek in google op #FE11 voor meer informatie.