Gebruiksvriendelijkheid is simpel zou je zeggen, toch weet ik uit ervaring dat dit helemaal niet zo is. Vooral als het om een complex geheel gaat wordt het al snel erg ingewikkeld. Wat dan opvalt is hoe gemakkelijk de iPad kan zijn. “Kan” omdat ik ook regelmatig apps tegenkom die het niet helemaal goed gedaan hebben.
In het kader van vaker en kortere blogs hier een stukje ervaring uit mijn leven de afgelopen weken:
Allereerst een App op de iPad; Memory. Mijn kinderen van vier en één kunnen goed uit de voeten met een iPad. Toch merkte ik dat ze een bepaald spelletje niet goed op konden starten en de les hieruit is simpel.
Hier is het beginscherm:
%5B3%5D.png "foto (4)")
Dit lijkt logisch en goed nietwaar? Je klikt eerst het aantal speelkaarten aan en drukt daarna op Speel! Toch kregen ze het allebei niet voor elkaar om te starten. Als ze op Speel drukte gebeurde er niets. Als er op 4 of 16 gedrukt werd gebeurde er niets, pas als er eerst op 4 of 16 gedrukt werd en daarna op Speel startte het spel. Zo simpel, maar blijkbaar niet intuïtief. Wel intuïtief zou zijn dat als je de 4 of 16 drukte en het spel zou meteen starten. De kinderen zijn het bewijs.
Vandaag had ik geen trek in brood en nam een magnetron stoom maaltijd mee uit de AH. Op kantoor hebben we een magnetron:
Het duurde een paar minuten voordat ik hem aan de praat kreeg. Eerst moest ik op Micro drukken, daarna moest ik met minuten en seconden de tijd instellen en daarna moest ik op Start drukken. Maar door de locatie van knoppen wordt het allemaal nodeloos ingewikkeld. Zelfs de Start knop staat in het midden terwijl je deze of Boven of Beneden verwacht. Is het fout? Nee, maar is het intuïtief? Voor mij zeker niet.
Ik vraag me dan af, als je zo’n apparaat ontwikkeld, dan laat je hem toch door mensen testen? Dit is duidelijk door een techneut zo bedacht. Overigens staat er nergens op het apparaat aangegeven hoeveel Watt de magnetron is. Lastig om zo te bepalen wat een goede tijd is!
Nogmaals, ik ben niet de deskundige, maar als ik er moeite mee heb zal ik daarin niet uniek zijn.
De 3e gebeurtenis is een snoep en drank machine. De eerste keer was ik toch twee minuten onderweg voordat ik er iets uit kreeg. Op kantoor geen ramp, op een treinstation desastreus!
Als eerste een mooie binnenkomer :
Een stappenplan! Heel goed. Overigens is die appel vreemd. Je kan van alles kopen, maar appels zeker niet! (past er niet eens in!).
Maar dan de uitwerking:
De flow loopt van boven naar beneden. Je stopt je chipknip in bij Stap 1. Dan maak je een keuze welke in de display in het midden getoond wordt bij stip 2. Daarna moet je weer terug(!) naar Stip 1 om op JA te drukken voor het bedrag (helemaal bovenin), waarna je bij stip 3 het artikel eruit mag pakken. Het zijn dus vier stappen! Het is maar een detail, maar niettemin verwarrend. Als je de pas er namelijk in doet duurt het nog een paar seconden voordat je een getal kunt intoetsen welke trouwens ook op een ander schermpje getoond wordt. Ben je te snel, dan gebeurt er niets.
Stel dat je nog iets wilt hebben, dan moet je eerste de pas eruit en er weer in stoppen.
De stippen met getallen staan dus niet goed. Logischer was door eerst een product te kiezen en dan je pas erin te stoppen om te betalen. Of het had een vier stappen plan moeten zijn.
Wat ik aan wil geven is dat gebruiksvriendelijkheid niet vanzelfsprekend is, en dat de iPad (en diens voorganger, de iPhone) ongemerkt meer in zich hebben en beter uitgedacht zijn dan je op het eerste gezicht merkt. Dit is in mijn ogen ook een punt waarop Symbian zo vreselijk gefaald heeft. Je moet het veel gebruikt hebben voordat je er thuis in bent.